4 Ay, 3 Hafta, 2 Gün eleştirileri

gerçekçi bir anlatım tarzı ile bir konuyu anlatır gibi yapıyor bu film ama amaç bir döneme ışık tutmak. psikolojik altyapısı iyi oluşturulmuş sahneler var elbette ama derinden etkileyen hemen hiç sahne yok. öyle ki buna özen gösterilmiş gibi. görsellikten değil, anlatılandan iğren denmiş sanki seyirciye.

Cristian mungiu sade ve sert bir anlatımla izleyiciye filmin atmosferini hissettiriyor daha ilk sahneden.. bu anlamda sinema dili çok iyi.. fakat daha "duygulu" olmalıydı.. özellikle kürtaj yaptıran karakter açısından fazlasıyla "ruhsuz" bir anlatıma sahip film.. bu da elbette bilerek seçilmiş bir durum.. karakterin vurdumduymazlığı, boşvermişliği, bencilliği anlatılmak istenmiş.. ama yönetmen aşırıya kaçmış bence bu anlamda.. diğer yandan filmin asıl karakterinin hikayesi oldukça etkili anlatılıyor.. sevgilisi ile olan durumu, ailesinin önyargıları, aslında birbirlerine uygun olmadıkları ve hatta birbirlerini tanıyamadıkları çok iyi işlenmiş.. ayrıca arkadaşı için yaptığı fedakarlık ve üzerinde bıraktığı etki de iyi anlatılmış.. ve final.. son derece basit ve fazlasıyla "vurdumduymaz" bir tavır.. bu kadar da olmamalıydı diyor insan ister istemez.. sonuç olarak filmin ana karakterinin hikayesi etkili ve yönetmenin atmosferi hissettirebilmesi hoş.. fakat diğer karakterdeki yetersiz anlatım ve etkisiz finalden dolayı çok iyi bir film değil.. altın palmiye alması ve o yılın avrupanın en iyi filmi seçilmesi bence çok abartılı sonuçlar.. iyi film tabiki ama çok iyi değil.. 7/10

Ayrica filmde farkettigim guzel ozelliklerden biri daha,repliklerde kameranin hic kesintiye ugramamasi.Konusuyorlar,tartisiyorlar bir yerlere gidip geliyorlar ama kamere da hic bir kesilme yok.Yani ilk kisim olmus suradan keselim 2. kismi tekrar cekelim hic olmamis,bunu basarabilmek zor oldugundan filme bir arti katmistir diye dusunuyorum

Başlıca filmi tanımlayan iki kelime var bana kalırsa; "gerçeklik" ve "çarpıcılık". Aslında ikincisi, ilkinin bir devamı konumunda. Zor durumda kalan, çaresiz genç kadınların bir günlerine tanık oluyoruz. Yönetmen Romanya'yı filmin ruhuna uygun olarak tanıtıyor. İç boğucu, kokuşmuş, tehlikeli sokaklar. Karakterlerimiz de pek masum değil aslında, her ne kadar öyle görünüyor olsalar bile. Filmin genel olarak feminist bir havası olduğunu söyleyebiliriz rahatlıkla sanırım. Bu nedenle de kadınların yaptıkları hatalar biraz daha arka planda. Hayata karşı güçlü bir şekilde ayakta kalmaya, direnmeye çalışan öğrencileri anlatan filmde, beğenmediğim bazı noktalar da vardı. Bana "mantık hatası" olarak gelen ve filmin geneline baktığımızda inandırıcılığı biraz güçsüz kalan bazı sahneler. Ama akış içerisinde ve kurgunun sürükleyiciliği arasında rahatsız etmiyor diyebilirim. Önemli festivallerden önemli başarılar kazanmış bir film, ve izlenmeyi hak ediyor. Ancak ağır bir konu ile ve moral bozucu bir gerçeklikle karşılaşacağınıza önceden hazırlamanız gerekiyor kendinizi.

IMBD ve metascore puanları bence biraz abartılı fakat benim gibi avrupa sinemasına ilgi duyanlar için zaman kaybı değ "kürtaj yasağı" etrafında dönüyor,film genel olarak aynı mekanlarda ve aynı oyuncularla geçiyor fakat oyunculukların doğallığı ve gerçekçiliği filmin ağırlığını kurtarmış,ben özellikle Anamaria Marinca'nın oyunculuğu çok beğ genel olarak ağır işleyen bir film yani izlemeden önce sakın sürükleyici bir film beklemeyin genel olarak ağır ve tedirgin edici bir film fakat özellikle sonlara doğru heyecanlanıyor ve izleyeni bazı sekansları bence gereğinden fazla uzun tutulmuş yani gereksiz yere sahne süreleri fazla fazla uzatılmış.Oyunculuk dışında filmin en dikkat çekici özelliği bence sinir bozucu bir film olması özellikle yemek sahnesi ve kürtaj için gelen adam gerçekten sinir bozucu hatta yemek sahnesinde artık ben bağıracaktım yeter artık diye yani film sinir bozuculuk bakımından başarılı.Filmin sonlarını da gerilerek ve heyecanlanarak izlediğimi sö yönetmenliği ve görüntü yönetmenliği gayet başarılı.Son olarak ağır ve herkese hitap etmeyen fakat avrupa sineması meraklıları için tavsiye edebileceğim bir film.

6.5/10

dünya sinemasından farklı bir örnek. az sayıda mekanda kısıtlı bir bütçeyle çekilmiş bir film olmasına rağmen sağlam senaryosu sayesinde tıkır tıkır ilerleyen bir film. böyle gerçek zamanlı filmler genelde yavaş temposuyla seyirciyi sıkar ama bu filmde dialoglar ve oyunculuklar o kadar iyiydiki böyle birşey hissetmedim. başroldeki oyuncunun performansı bir harika özellikle doktor tarafından tecavüze uğradıktan sonra sevgilisinin evinde tanımadığı insanların arasındaki yüz ifadesi adeta oyunculuk dersi niteliğindeydi. her ne kadar oscarlarda biraz hakkı yenen bir film olsada cristian mungiu bence kendini kanıtlayan bir film çekmiş. görüntü yönetimi de son derece başarılıydı. çarpıcı bir konu ve değişik bir film arıyorsanız bu filmi kaçırmayın..7/10

sanatsal film severler için... gişe filmi sevenler uzak dursun

Kısa film formatında , doğal ve uzun anlatımlı sahneleri ile uzun metraja uyarlanmış gibi ..Film bir gün içersinde sabah başlayıp gece bitiyor.. Son derece süssüz , çiğ bir anlatım sunuyor yönetmen.. Oyunculuklar iyi , özellikle Otilla karakteri .. Sahne çekimlerinde doğallık o kadar ön plandaki , eminim bayan arkadaşlar için izlemesi kolay olmamamıştır ..10/7,5..

Gerçekten etkileyici bir film.Sağlam senaryosu ve güçlü oyunculuklar filmi sırtlayan etkenler.Nitekim teknik olarak yönetmen,filmi steadycam ile bitirmiş.Zaman zaman sabitlenen uzun planlar,filmin tüm kasvetini insanın içine oturtuyor.

bir gün içerisinde vuku bulan olayları,olabildiğince doğal ve sıradan biçimde anlatan ve yansıtan son derece başarılı bir minimalist yapım.filmi yine baştacı yapacaklar da olcak, acamasızca yerenlerde olacak.her bünyenin kaldırabileği filmlerden değil.bu türün sevenleri çok beğenecektir diye tahmin ediyorum..

izlenesi bir film...farklı bir yapıya sahip...6/10

- '4 Ay, 3 Hafta, 2 Gün'ün Ardından -4 Mohts, 3 Weeks and 2 Days, geçen yıl Cannes Film Festivalinden, 3 ödüllü dönerek, bu ödüllerin arasında Altın Palmiye ödülü de mevcut, dikkatleri üzerine çekmeyi başardı. Filmimiz, 80lerin sonlarına doğru Romanyada geçmekte... Yönetmen Cristian Mingiu, 80lerin Romanyasını çok iyi tanıyacak olsa ki filminde müthiş bir atmosfer yaratıyor. Daha filmin ilk sahnesinde o atmosferi soluyoruz. Hemen girişte iki genç kızın yakın zamanda yola çıkacaklarına dair bilgi ediniyoruz, aralarında geçen diyaloglar sayesinde. Konuşmalarından belli ki pek de mutlu bir yolculuk değil bu. İlerleyen sahnelerde anlıyoruz ki bir öğrenci yurdunun içerisindeyiz. Burada yabancı birçok ürünün yasal yollarla satılmadığını, her tarafta kara borsanın hakim olduğunu anlıyoruz. Filmin uzun açılış kısmında, ufak ufak karakterleri tanırken, bir sonraki sahneyi merak ediyor ve ne yazık ki tahminde bulunamıyoruz bunla ilgili. İki arkadaştan biri Otilia, önce sevgilisiyle bulup ondan bir miktar borç para alıyor sonra da tanımadığı bir adamla buluşuyor. Zar zor bir otel odası kiralarken, yine 80ler Romanyasının havasını soluyor ve hakkında bilgi ediniyoruz. Konuşmaya başladıkları daha ilk dakikadan itibaren kontrolün elinde olduğunu ima eden adamın, Gabitanın karnındaki bebeği düşük yaptıracak olan kişi olduğunu öğreniyoruz. Daha ilk baştan adamla anlaşamayan ama; onla anlaşmaya mecbur olan ikili kürtajcının devamlı işleri yokuşa sürmesiyle iki genç kız iyice çaresizliğe sürüklenirler. Buna Gabitanın çaresizlikten düşüncesiz tavırları eklenince, onun için her şeyi yapacak arkadaşı Otilia kendisini kürtajcıya teslim etmek zorunda kalmasıyla sonuçlanır. Bu uzun sekansta mükemmel bir gerilim yaşanırken ekranda çaresizliğin resmi vardır. Erkek arkadaşının annesinin doğum günü giden Otilia; oysa kısa bir sürü önce ilk kez gördüğü biriyle zorunlu olarak birlikte olmuştur. Bu ruhsal çöküntü içerisinde doğum gününe giden Otilia, bir türlü telefonla arkadaşını arayamaması ve doğum günündeki tanımadığı insanlar tarafından aşağılanması gibi bir sürü olumsuzlukla karşılaşır. Bir erkekten 'iğrenç' bir darbe yiyen Otilianın arkadaşı Gabitanın yanında, her nedense, onu h.m.le bırakan kişi de yoktur. Otilia bu durumda iyice erkeklere karşı düşünceleri değişir. Bunu da sevgilisiyle olan diyalogunda görebiliriz. Özellikle masadaki doğum günü sekansı filmin unutulmayacak anlarından biridir. Üst düzey bir yönetimin yanında, üst düzey de oyunculuklar yer alıyor filmde. Yönetime gelmeden, oyunculuklardan söz edersek özellikle Otilia karakterini canlandıran Anamaria Marincanın film boyunca öne çıktığını görüyoruz. Marincadan mükemmel bir performans izlerken, filmin anlattıklarının büyük bölümü bizlere Otilia karakteri anlatılıyor bir bakıma.Filmin en başından beri dönemin atmosferini inanılmaz gerçekçi bir şekilde dile getiren yönetmen Mingue; bu gerçekçi tavrı sadece dönemi yansıtma şekli olarak değil, filmin tümüne yaymış. Hayatın içinden bir kesitin gözümüzün önünde olduğunu hemen her sahneden çıkarabiliriz. Filmin ayrıca mükemmel bir görüntü yönetimi var. Mat ve koyu renkler filmin geneline hakim. Bunun yanında kamera bazen hiç tepkisiz bir şekilde dakikalarca kıpırdamadan dururken, bazen de aktüel kamera kullanımıyla sallantılı bir kamera kullanımıyla karşı karşıya kalıyoruz. Rumen yönetmenin sinema dili filmin hiçbir sahnesinde sekmiyor, başladığı doğrultuda devam ediyor. Uzun planlara, uzun sekanslara, plan-sekanslara çokça yer verirken filminde müzik kullanmayan yönetmen; geniş plan çekimlerle ekranda her nesneyi sanki filminde söz sahibi hale getiriyor. Oldukça yalın bir anlatımla, minimalist sinemanın son yıllardaki önemli filmlerinden biri haline geliyor '4 Months, 3 Weeks and 2 Days'. Son yıllarda, atağa geçen Rumen filmleri, Cristian Mingiunun bu son filmiyle çıkışını en üst seviyeye taşıyor. İçerisinde bulundukları sistemin hastalığını hemen her anında hissettiğimiz film; politik yönden de söz sahibi olan şeklini izleyenin fazla gözüne sokmadan dile getiriyor. Cannes Film Festivalinde taçlanan son Avrupa filmi 4 Months, 3 Weeks and 2 Days geçtiğimiz yılın en iyilerinden biri olmanın yanında son yıllardaki en güçlü Avrupa filmi. - 4 luni, 3 saptamâni si 2 zile {4 Ay, 3 Hafta ve 2 Gün} / Cristian Mingiu (2007) -

Çok çarpıcı filmdi doğrusu.Gaspar Noe geldi bu filmi izlerken aklıma.Gerçek Hayattan çarpıcı kareler...

Oyuncuları oldukça doğal ve başarılı buldum...İnanın izlerken hiç sıkılmadım.

anlamsız duygu sömürülerinden, abartılı olaylardan arınmış olmasına rağmen çarpıcı, kafadan aşağı dökülen buz gibi su kadar gerçek bir film.İzlerseniz pişman olmazsınız..