Hayat Ağacı eleştirileri

Gerçek hayat gibi bir yapıt. Bir sanat şaheseri. Yönetmenin ustalığı belli oluyor. Her ayrıntıyı muhteşem bir şekilde çekmiş. Hayattan sahneler, kareler getiriliyor gözümüzün önüne. Doğanın güzellikleri, bir ailenin hem yaşadığı dram ve mutluluk ikisi de bir arada. Çocukların bahçede özgürce oynadığı sahneler, o doğal duygusal anlar. Çok derin ve samimi bir film. Biranda filmin kesilip belgesellik görüntülerin ve klasik müziğin girdiği sahneler. İnsanın tanrıya olan bağlılığı. Babanın çocuklarına karşı duyduğu karşılıklı sevgi ve annesinin çocuklarına duyduğu sonsuz sevgi. Yaşamın iyi tarafları, mutluluk tabloları gözümüzün önüne serilmiş. Doğal ve samimi insanların, ağaçların, denizlerin, mutluluğun arasında geçen hikayede çok az konuşma ve söz olmasına rağmen o rüzgar kadar sessizce söylenen her söz taş kadar ağır ve etkileyici zaten söze ne gerek var ki muazzam görüntü sizi yerinizden alıp başka dünyalara sürüklüyor başka bir hayatın içine. Her ayrıntı en muhteşem haliyle çekilmiş. Oyunculuklar gerçekçi ve ciddi. Tek kelimeyle rüya gibi bir film. Kurgusu kimin umurunda, görüntüsü ve sanatı yeter. Başyapıt niteliğinde. Sanatın seviyesinin had safhada olduğu bir film. Kesinlikle görülmeli

filmde anatılmak istenener biraz askıda kalmış ve temposu çok düşük bir film. brad'i burada çok farklı bir rode izliyoruz. sadece brad için katlanılabilinecek bir film.

bana inanın,daha önce izlediğiniz hiçbir filme benzemeyecek.izledikten sonra "sanat filmi,nuri bilge ceylan tarzı" gibi yorumlar yapanlar da gördüm,fakat bu yalnızca kolaycılık olur.kesinlikle bambaşka,ilginç bir film.bittikten sonra boş boş bakakalmanız kuvvetle muhtemel,fakat içinizden bir şey bu filmi sevmeniz gerektiğini,sevdiğinizi söylüyor sanki.masumiyet filmi.inanılmaz derecede kişisel bir film.izlemesi zor,anlaması zor.yönetmen kesinlikle bizlerin anlaması,beğenmesi,analiz edebilmesi amacıyla yaratmadı bence filmi.din,inanç,hayat,doğa ile ilgili kişisel bir dışavurum.140 dakika süren bu film,hayatımda izlediğim en hızlı geçen,başlayıp bittiğini anlamadığım filmlerden biriydi.bu sürükleyicilik nereden kaynaklandı ben de merak ediyorum.bundan önce görmediğiniz ve büyük ihtimalle bundan sonra da göremeyeceğiniz görüntüler,çekimler var filmde.özellikle ortalarındaki 20 dakika civarı bir kısım tamamen bu tarz görüntülerden oluşuyor.biz her ne kadar bunların bazılarını muhteşem bir görsellik olarak görsek bile,aslında her sahnenin ayrı ve özel bir anlamının olduğunu düşünüyorum.hayran kalınacak bir film.hafif rüzgarın perdelerden geçmesi,suyun akması,güneşin süzülmesi bile insanın ruhunu hafifletmeye yetiyor.filmle ilgili konuşacak,yorumlanacak çok şey var.konusuna pek girmeye gerek yok bence.izleyip tecrübe etmek lazım.çocukluğun o hatıralarda kalan güzelliği,masumiyeti,ana temalardan biri.bana sorarsanız,bir şekilde bu filmi görün derim.hiç beğenmeyebilirsiniz,ama hayatınızın filmi de olabilir.

Film için lirik bir başyapıt demek isterdim ama ne yazık ki bu kadar büyük laf etmek bu filmi de beni de aşar. Evet deneysel bir film, klasik müzik eşliğinde zaman zaman insanın içini okşayan bir dinginlikle akıyor ama bundan daha fazlası değil kanımca. Birçok eleştirmen 2011 yılının en iyi filmlerinden birisi olarak gördüğünü dile getirdi filmi. Hatta 2001: A Space Odyssey filmi kadar kaliteli ve benzersiz bir film olduğunu düşünen eleştirmenler bile var (Beyazperde'nin sinema eleştirmeni Kaan Bey gibi). Ben ise filmin o seviyelere çıkamadığını düşünüyorum. Belki filmin tonu o filme yakın ama entelektüel boyutu ve seyir zevki o filmin sularına yaklaşamıyor ne yazık ki. Malick kişisel bir film çekmek istemiş, anlaşılan kendi çocukluğundanda izler taşıyan bu filmi bir ''hedef'' olarak yıllardır zihninde saklamış. Ticari kaygılardan iyice kurtulduğu ''ustalık'' döneminde de, kafasının bir köşesinde yıllardan beri duran bu projeyi artık perdeye dökmenin zamanının geldiğinin farkına varıp filmi peliküle aktarmış. Zihnini bir güzel temizlemiş, sanırım kendisi için bir nevi meditasyon olmuştur bu film. Malick ustanın ailesi sandığım perdedeki aile (ki bence öyleydi) ile kendi ailem arasındaki yakınlık sebebiyle filmi tamamen tu kaka edemedim. Ama bu yakınlığı kendi hayatında görmeyen bir izleyici için film çok fazla birşey ifade etmeyecektir ne yazık ki. Final sahnesi ve Jessica Chastain'nin oyunculuk performansı oldukça başarılı hakkını teslim etmek lazım. Görsel olarakta film kusursuza yakın. Ama yarınlara kalabilecek bir film olabileceği konusunda kuşkularım var. Özellikle entelektüel boyutunun bu tarz bir filme göre biraz sönük kalması sebebiyle.

Insan gelisimini evrenin big-bang'den itibaren olan gelisimiyle paralel bir anlatimla ifade ettigi icin kesinlikle tavsiye ederim.
Ayni zamanda bir cocugun travmasini anlatmasi yonunden de cok ic karartici.

Bir Terrence Malick filmi değince uzun sakin sekanslar, mistik müzik, muhteşem doğa manzaraları, ve hayatın anlamını sorgulayan karakterler beklersiniz.Bu filmdede bunların hepsi var ama sorun film sadece bunlardan oluşuyor, oğullarının ölümü üzerine bir ailenin neler hissettiğini binlerce(wallpaper'lık görüntü) etkileyici doğal manzarası, bazen klasik bazen mistik müzik o an ne anlatmaya çalıştığını betimleyen üç beş replik halinde ilerliyor.Filmin 3/2'si bu şekilde geri kalanı ise evin büyük oğlunun gözünden büyüme sancıları ve kardeşiyle olan anıları diye tanımlayabiliriz.Sean Penn dediği gibi''Bana göre açık ve daha anlaşılır bir anlatım filmin güzelliğini ve etkisini daha arttırabilirdi.Dürüst olarak söylemem gerekirse, hala o filmde ne yaptığımı ve içeriğine nasıl bir katkıda bulunduğumu anlamaya çalışıyorum''.Bazı dahiler! filmi bir başyapıt yada şahaser olarak tanımlayabilir.Açıkçası film varoluşu ve ölümü sorgulayan ama tam olarak hiçbirşey söyliyemeyen havada asılı kalan bir deneme kesinlikle fazlası değil. 10/3

“Dünyanın temellerini önüne serdiğimde neredeydin? Gündüz yıldızlar birlikte şakırken ve neşeyle Tanrının bütün çocukları neşe çığlığı atarken.” (Job 38:47

The Tree of Life, üç oğlandan birini kaybeden bir aileyi konu alıyor. Bu kayıptan etkilenen çift ve onların ilk oğulları üzerinde geçiyor olaylar. Düzenli kiliseye giden çift bunun neden başlarına geldiğini sorgularken, filmde en ilginç bölümlerden biri ise evrenin, dünyanın ve yaşamın başlamasına ilişkin muazzam sahneler...

Filmde doğa yolu diye aldandırılan Matrix’in içindeki hayat ifade edilir. Hiç memnun olmayan, hiç yetinmeyen ve mutsuz olmak için bir sebep bulan zihin yapısı... Diğeri ise evren ile bir olduğumuz akışta yaşadığımız, kişilik dediğimiz maskelerin atılmış, unutulmuş olan... Varlığın sonsuzluğa uzandığı...

“Hayatta bize iki yol öğretilir. Biri doğanın yolu, biri lütuf yoludur. Hangi yoldan gideceğinizi seçmelisiniz. Lütuf yolu, kendini memnun etmeye çalışmaz. Unutulmaya, boşlukta var olmaya doğru yol aldırır. Hakaret ve yaralanmaları önemsiz kılar. Doğa yolu, sadece kendini memnun etmeye çalışır. Diğerlerinin de memnun etmesini ister. Patronluk taslamayı sever. Kendine ait bir yolu vardır. Mutsuz olmak için neden bulur, etrafında parlayan dünya için de...”

Baba ise hayallerinin peşinden gitmemiş, mevcut durumundan memnun olmayan biri. Çocuklarını kendi doğrularına göre büyütmeye çalışan sert bir baba, zaman zaman eşini de suçlayan... Yaşadığı dualite, hayalinde olması gereken kişi ile yaşamındaki olduğu kişi arasındaki fark... Filmin sonuna doğru kendisini şöyle ifade eder:

“Sevilmek istedim, çünkü harikaydım. Büyük adamdım.Bir hiçim. Etrafımızdaki yüceliğe bak. Ben utanç içerisinde yaşadım. Yüceliği görmedim ve onu onurlandırmadım. Ben aptalın tekiyim.”

Tamamı... Blog'da!

Hayat Ağacı filmi kolay bir film değil .Öyle bir filmki aynı anda iki kişi izlediği zaman film sonrası yorumları birbirine zıt olacak şekilde potansiyelede sahip ama ben beğendim.Özellikle o harika müzik eşiliğinde Big bang sahnesi ve dünyamızın geçirdiği merhaleler belgesel tadındaydı.

Filmi bugün sinemada izledim.Brad Pitt yine oyunculuğunu konuşturmuş,küçük çocukların da oyunculukları bence filmin en iyi yönlerinden biri gerçekten çocukların oyunculukları baya iyi,Jessica Chastain da iyi oyunculuğu ve tatlı anne rolüyle filme olumlu yönde katkı sağlamış.Filmi bir kelimeyle özetlemek gerekirse o da şu olur "farklı" film kesinlikle görüntüleri olsun çekim tarzı olsun farklı bir film peki film farklı diye çok mu iyi bence hayır ne çok iyi bir film ne de kötü bir film orta derece bir film.Baştan sona kesinlikle sürükleyici heyecanlı bir film değil aslında film sürükleyici bir film olabilirmiş ama filmin bazı yerlerindeki anlam veremediğim belgesellerden çıkmış gibi olan görüntüler filmin bütün sürükleyiciliğini götürmüş.Belgesellerden çıkmış gibi dediğim görüntüler bence gerçekten çok gereksiz ve anlamsız.Film o belgesel tadındaki görüntüleri haricinde hem fon müzikleri olsun hem filmin geçtiği yerler olsun gerçekten keyifle izlenebilecek bir psikolojik film diyebilirim.Filmdeki o belgesellerden çıkmış gibi olan görüntüler hiç konulmasaymış kesinlikle ben filmi daha çok beğenebilirdim çünkü o görüntüler olduğu kısımlar gerçekten çok sıkıcı ama o görüntüler haricinde her ne kadar bir başyapıt olabilecek kadar iyi olmasa bile film gayet izlenebilir bir film.Ben filmi çok beğendim diyemem ama yine de o görüntüler haricinde filmi beğendim ama herkesin beğenebileceği bir film değil.Filmde kullanılan müziker gerçekten güzel filmi daha etkileyici kılmış.Bu arada Sean Penn başroller arasında yazıyor ama fazla rolü yok filmde.Son olarak kesinlikle izleyin demiyorum ama farklı bir şeyler izlemek istiyorsanız gidin izleyin derim.

The Artist filminde bile daha çok replik vardı herhalde..
Görüntü Yönetimi dalında oscar alabilir.

Bir sinema filminden seyirlik degil derinlik bekleyenler filmi izlerse sanirim memnun kalirlar. Yönetmen bes eserli ama dolu dolu filmografisine bir basyapit daha ekliyor. Hayatin baslangicina dogru bir yolculuga çikiyoruz önce agir agir ama etkili bir müzik esliginde; uzunca bir yaratilis sürecinden sonra bir gencin baba, anne, kardes, aile figürlerine bakisini incelemeye basliyoruz yine agir tempoda. Çok derinlikleri olan senaryoya enfes görüntüler ve usta oyunculuklar da eklenince dalip gidiyoruz hikayeye. Insanin dogumdan baslayarak kirlenmesini çok güzel ifade ediyor; dogum bembeyaz, sonra kirlenme baslar, diz yaralanir, agaç dikilir, insan agaçtan hizli büyür, baba susmayi ögretir çocuga ve sonra cimrilik, yaraticiyi sorgulama vb. Kisaca bir ailenin hayatindan yola çikarak insanligi, iyilik - kötülügü, masumiyeti, kirlenmeyi hem gerçekçi hem de nasil basariyorsa gerçeküstü bir sekilde harikulade anlatiyor Malick Usta... bence film degilde belgesek tadinda bir film desek daha dogru olur..Izlemeyen arkadaslarim için söylüyorum..Yer yer sikilabilirsiniz izlerken ama lütfen sonuna kadar izleyin pisman olmayacaksiniz..bence...Görsellik sahaneydi..Insani büyüleyen düsünmeye iten derinliklere sürükleyen bir atmosferi vardi..Brad Pitt oyunculugunu konusturmustu..harikaydi filmde..Sean Penn fazla görünmesede yüzündeki ifade mimikler bakislar anlatiyo oyunculugunu.. Film ya da belgesel çok basarili cok ilginç bir yapim..Fakat olumsuz taraflari da yok degil..Örnegin filmin çok uzun olmasi..Bu izleyiciyi sikanbir durum ayrica filmde fazla diyalogun yer almamasi..Bu yüzden bence film degilde belgesek tadinda bir film desek daha dogru

gelsede izlesek artık uzun zamandır şöle dinlendirici bir film bekliyorum anlatamam. biraz patırtı kütürtü aksiyon filmlerinden uzaklaşmak iyidir.
biyan önce gelmesini bekliyorum.

bence kesinlikle sinema tarihine damgasını vuracak bir film olacak.. daha önce filmin sayfasına girdiğimde tür kısmında sadece dram yazıyordu fragmanı izledikten sonra bi bilim kurgu havası sezdim ve bi kaç hafta sonra baktığımda dram-fantastik yazıyordu inception tadında bir filme benziyor ama film hakkında bilinenler çok az bu da Mallick in özellikle yapmaya çalıştığı bir şey olsa gerek oldukça gizemli ve üstü kapalı olan fragmanı bile insanın tüylerini diken diken etmeye yetiyor oyunculuklardan zaten şüphe yok sabırsızlıkla bekliyorum

Brad Pitt ve Jeddica Chastain için izlenebilir bir film ama onun disinda ne anlatmaya çalistiklarini bilmiyorum.

sizi içine almakta zorlanan yavas bir film , güzel çekilmis çok iyi sahne planlari var .