Ejderha Dövmeli Kız eleştirileri

Çok başarılı bir polisiye uyarlama olmuş. Umarım, Hollywood versiyonu da, orijinali kadar iyi olur...

Sert bir film. Şu sıralar aynı isimli David Fincher uyarlaması nedeniyle daha bir sık duyar olduk adını "Ejderha Dövmeli Kız"ın. İsveç yapımı bu ilk versiyonun kesinlikle o bildiğimiz Amerikan gerilim-polisiyelerinden bir farkı yoktu. Fincher'ın ve yeni kadronun filmi nasıl yorumlayacağı, yeni olarak neler katabileceği tüm sinemaseverlerin olduğu gibi benim için de bir merak konusu. Eğer böyle bir projeye başlıyorsan, daha çekileli 2 yıl kadar olmuş bu filmden daha fazlasını vaat etmelisin bize. Oplev'in filmini izledikten sonra büyük ihtimalle, "bu film bir kez daha neden çekilsin ki" diye düşüneceksiniz. Zira kendisinin herhangi bir eksiği, bir gediği yok. İsveç sinemasının ve oyuncuların pek tanınmamış olmasının getirdiği ayrı bir çekicilik ve sürükleyicilik de var ayrıca. Bu kitabın ve filmin aynısını bu kadar kısa süre sonra çekmek bana kalırsa büyük bir kumar ve Fincher'ın muhteşem ilerleyen kariyerinde ufak da olsa bir gerilemeye neden olabilir. Fakat tabii ki onu da izlemeden yorum yapamayız. Muhakkak ustalığını konuşturmuştur o da. Asıl yorum üçlemeyi tamamladıktan sonra yapılmalı gerçi, ama bir iki şey söyleyebiliriz şimdilik bu ilk filme dair. Lisbeth ülkemizde dahi dış görünüşü açısından her gün sokaklarda görebildiğimiz, giyimi kuşamıyla etrafın aşağılayıcı ve hatta kötüleyici bakışlarına maruz kalan, bıraktığı bu izlenim nedeniyle insanların kendisinden yararlanmakta tereddüt etmediği, gürültü ve kalabalığı değil de yalnızlık ve sessizliği tercih eden, tipik içine kapanık bir genç kız izlenimi veriyor. Ancak onun da sırları, bu duruma gelmesine neden olan bir geçmişi var tabii ki. Bir de çok marjinal bir uğraşı var; hacker'lık! Blomkvist ise orta yaşlı, tüm ülkenin tanıdığı, son dönemde ise önde gelen siyasilerden birine ses getirecek bir kaçakçılık suçlamasında bulunan fakat haksız bulunarak kendisi hor görülüp ceza yiyen bir gazeteci. Bu iki karakterin yolları şehrin uzağındaki bir adada karmaşık ve tehlikeli bir cinayet veya kaybolma olayını araştırmak için kesişiyor. Bu gizemli olay 40 yıl öncesine ait ve film ilerledikçe daha ilginç bir hal alıyor. Finalde tabii ki serinin geri kalanı için bırakılmış açık kapılar var. Karakterler ile ilgili açıklanacak olan sırlar ve gerçekler var. İlk filmde bunlar hakkında sadece ufak ipuçlarını görebiliyoruz. Sonuç olarak filmin merkezindeki gizem yerli yerinde durabiliyor, olaylar seyirciyi boşluğa düşürmeden, tatmin edici bir şekilde açığa kavuşturulabiliyor. İnandırıcı olduğunu da söyleyebiliriz. Karakterler hem tipik hem de enteresan. Çekimler, senaryo, yaşananlar dediğim gibi bir Hollywood filmini aratmıyor aslında. Ancak bir yandan da İsveç yapımı olduğu her zaman aklınızın bir kenarında sizinle birlikte, Oplev filmi kesinlikle ülkesi için karakteristik bir özenle çekmiş. Genel hatlarıyla başarılı bir "Avrupa" filmi. Fincher versiyonunu da merakla izleyeceğiz. Fakat zaten her haliyle "olmuş" gözüken bu filmi ne kadar ileriye taşıyabilir ve ona nasıl yeni bir soluk getirebilir, bu konuda şüphelerim yok değil. Bu film böyle güzeldi, dokunmaya pek gerek yoktu sanki. Son dönemin görülmeyi sonuna kadar hak eden yapımlarından.

Son derece etkileyici bir polisiye. Merakla son saniyesine kadar tetikte izledimacaba ne olacak diye. Polisiye severler mutlaka izlemeli.

An itibariyle aldığı 7.3 puanı kesinlikle haketmediğini düşündüğüm ve sanki bir John Cristoph Grange romanı okuyormuş gibi kendimi hissettiren,son 1-2 ayılda izlediğim filmler arasında en baba,en kral filmlerden olan,benim için kült statüsüne çoktan giren harika bir şey bu film.Kısacası çok şey.

Film uyarlamasının yapıldığı kitabı okuyanlar için hayal kırıklığı yaratmış. Bu son derece doğal bir durum. Aynı şeyi bende bir çok filmde yaşadım. (Misal Dan Brownın elimden düşürmeden bir günde okuduğum Da Vinci Şifresinin filmi büyük hayal kırıklığı yaratmıştı bende.)

Kitabını okumadığım için uyarlaması hakkında yorum yapamam fakat polisiyesi ve gerilimi gayet iyi. Çok fazla sıkmadan sonuna kadar izlettiriyor kendini. Diğer 2 kitabında uyarlamasını merakla bekliyorum.

7/10

- Kırk Yıllık Sır Perdesi -İsveçli yazar Steig Larsson'un yazdığı ?Millenium? üçlemesinden tıpkı bu edebi üçlemesi gibi üçlemeden oluşan serinin ilk filmi ?Ejderha Dövmeli Kız?; özellikle son dönemde yapılan birçok edebi uyarlamanın aksine kitabıyla aynı doğrultuda dünya çapında bir başarı kazanarak 2009'un ses getiren yapımlarından biri olmuştu.Kitaba da ismini veren Milenyum adındaki dergi haksızlıkları ve tüm yasadışı olayları ortaya çıkarmaya yeminli bir dergidir. Filmin hemen başında derginin editörü Mikael Blomkvist ile tüm yasa dışı işlerinden dolayı suçladığı siyasetçiyle mücadelesini basın gözünden izliyoruz. Bu mücadelenin sonucunda ise idealist gazetecimiz Blomkvist haksız bir biçimde suçlu bulunup ceza alıyor. Dergisinden ayrı kalan Blomkvist'e köklü Vanger ailesinden Harriet Vanger'in tam kırk yıl evvel gerçekleşen kayboluş hikâyesini çözmesi isteniyor. Blomkvist başta bu isteğe sıcak bakmasa da daha sonra Harriet'in çocukluğunda bir dönem bakıcılığını da yapmış olmasının da etkisiyle bu teklifi kabul ediyor. Yıllar evvel gerçekleşmiş olan bu kayboluş hikâyesi sadece Blomkvist'in dikkatini çekmiyor ve filmin başında Blomkvist'i tanırken ufak çapta hayatına göz attığımız, filme de imajıyla ismini veren ejder dövmeli kızımız Lizbeth de hikâyeye dâhil oluyor.Bir güvenlik firmasında hackerlık yapan Lizbeth ile sosyal danışmanın taciz ve tehditleriyle tanışırken; herkese karşı mesafeli, kendinden başka kimseye güvenmeyen asosyal kişiliği ve farklı giyim tarzıyla hemen dikkatleri de üzerine çekiyor. Özellikle sosyal danışmanıyla yaşadıkları filmin başlarında yer alsa bile film bittiğinde en etkileyici sahneler olarak akıllara kazınıyor. Bir bakıma filmin başarısı belli ölçüde Lizbeth karakterine dayanıyor. Bu yüzden Lizbeth karakteri filmde çok önemli bir yere sahip. Özellikle Blomkvist ile olayları su yüzüne çıkarmaya uğraş verdikçe Lizbeth'i, tıpkı Blomkvist gibi, daha yakından tanımaya çalışıyoruz. Hayatın darbesini yediği her halinden belli olan bu genç insana yaklaştıkça o bizden kaçıyor, tıpkı Blomkvist'e yaptığı gibi?Kırk yıl evvel gerçekleşmiş bir kayboluş olayının çözümü başta biraz fantastik dursa da film boyunca olabildiğine gerçekçi kanıtlarla bu çözümleme sahici bir hale getiriliyor. Karakterlerimiz olayı araştırırken filmi pür dikkat izleyen bir izleyici de o karakterlerin yanında üçüncü bir göz olarak filme dâhil olması hiç de zor gerçekleşmiyor. Karakterleri ve filmin geçtiği dünyayı ufak çaplı tanıdığımız filmin ilk yarısı nasıl sade ve ağır ilerlediyse de kayboluş hikâyesinin araştırıldığı ikinci bölüm tam aksi yönde yüksek bir tempo ve gerilimle ilerliyor. Olaylar çözümlendikçe aslında filmin de derdi ortaya çıkmış oluyor; haksızlık ve suçla örülü dünyanın son durumu ve ilintili olarak yakın geçmişimiz??Ejderha Dövmeli Kız?; son yılların en sıkı polisiye-gerilim filmlerinden biri olduğu gönül rahatlığıyla söyleyebileceğimiz bir film olmasının yanı sıra merak uyandırıcı karakter çalışmasıyla da unutulmayacak bir film. Tabii bunda Lizbeth karakterini olabildiğine doğal ve inandırıcı oynayan Noomi Rapace'nin ve Blomkvist karakterini oldukça karizmatik bir biçimde canlandıran, Lukas Moodyson'un ?Together? filminden hatırlayabileceğimiz, Michael Nyqcvist'in performanslarının etkisi büyük.Herhalde bu filmi izleyip beğenip de aynı yıl çekilmiş farklı bir yönetmenin elinden çıkmış serinin diğer iki filmini merak etmeyenler tahminimce yoktur. İki zıt karakterin ilişkisinin nereye varacağı Lizbeth'in geçmişinde yatan sır perdesi hepsi merak konusu doğrusu. En iyisi serinin diğer filmlerini de izleyip meramızı gidermek. Son olarak filmin Hollywood versiyonunun çekildiğinin, yönetmen koltuğunda ise David Fincher'ın yer aldığını da hatırlayım. Böyle güzel Avrupa yapımlarının Hollywood canavarı tarafından yutulmasını aşikar olsa da David Fincher ismi biraz olsun kalplere su serpiyor. En iyisi onu da bekleyip görmek?- ?The Girl with the Dragon Tattoo? {Ejderha Dövmeli Kız, 2009} / Nielsen Arden Oplev -

kitabı okumadım ama kitabın yarattığı etkiden dolayı filmden beklentilerin büyük olduğunu görmüştüm. her güzel kitabın ardından çekilen filmde olduğu gibi birçok insanda hayal kırıklığı yaratmış olmalı. sonuç olarak kitabı okumadım ama filmi izledim ve açıkçası çok etkilendiğimi söyleyemicem. çok akıcı olmasa da genel itibariyle fazla sıkmayan ortalama bir film diye düşünüyorum. her zaman söylendiği gibi "renkler ve zevkler tartışılmaz" izleyin ve siz karar verin. kaybediceğiniz birşey yok.

Filmde çok sıkıldım. Bir boşluk vardı. Ve bu boşluk bir türlü beni filme bağlamadı. Ne yazık ki düşük puan verdim. Sinemada izlediğime pişman oldum.

Film konu olarak güzeldi,ancak çok gereksiz sahne vardı ve bundan dolayı filmden hiç memnun kalmadım,gayet rahatsız ediciydi. ses getirmek için çekilmiş sahneler filmin güzel olan konusunu mahvetmişti bence..

bu filmi bulun ve izleyin.. gerçekten güzel hikaye..

Umarım bizlerde yeni bir Twilight sendromu yaratmaz...

Millennium serisinin ilk kitabı olan The Girl with the Dragon Tatto (Ejderha Dövmeli Kız) mutlaka okunması gereken bir kitap.Filme gelince,bende sizler gibi merakla bekliyorum....Ama şunu söylemeliyim ki Kitabı gerçekten muhteşem ötesindeydi.Umarım kitaptaki gerilimi filme aktarabilirler.Ayrıca kitabın ana karakteri olan Lisbeth Salanderi filme iyi yansıtabilirlerse çok iyi olur:) Bazı işkence ve diğer sahneleri çok ağır olabilir bu yüzden +18 yaş sınırlaması getirilebilir.NOT:Millennium serisinin 2.Kitabı olan The Girl Who Played with Fire (Ateşle Oynayan Kız) ilk kitabından daha etkileyiciydi.Umarım beyazperde de izleme şansını yakalarız...Ayrıca pek yakında Serinin 3.Kitabı olan The Girl Who Kicked the Hornets Nest türkçeye çevrilecektir :) [Bilginize] Herkese şimdiden iyi seyirler dilerim :)

Abartıldığı kadar bi şey yokmuş..yine sapkın bi cinsellik var diye millet bunu abartmış belli..tamam kötü film değil iyi yazmışlar, oynamışlar ama love me if you darei izlediğimdeki hayal kırıklığını yaşadım..çok daha fazlasını bekliyodum..film çok da kötü olmadığı halde,ben çok iyi beklediğim için olmalı,tatmin etmedi beni..bi kaç sürpriz dışında,tahmin edilebiliyor her şey..yine de izlemeye değer bir film..

uğur tazegül..................................film hakkındaki yorumum.......................10 üzerinden 8.5.............................Polisiyede kimin ya da neyin zaferinin yaşandığı aslında, türün cevaplamayı arzu ettiği yegane sorudur. Kaldı ki bu cevaba göre polisiyenin türü ve toplumsal bağlamı ortaya çıkar. Çoğu zaman modern rasyonalitenin cisimleşmiş hali olarak dedektif baş rolü oynar, kimi zaman Tom Ripley gibi elit zevklere kendini kaptırmış çekici bir seri katilin zaferi ile noktalanır, kimi zaman da davanın kaderini şans belirler. Polisiyenin evreni seçilen kavrama göre belirlenir, ki bu kavramın yörüngesi çoğunlukla ahlaki bir ikilemin yarattığı yarılmanın etrafında çizilmiştir. Bu nedenle yüksek edebiyat tarafından haksız yere dışlanan polisiyenin derdinin estetikten ziyade her zaman etik olduğu söylenebilir.Günümüzün sürpriz sonlara odaklanmış, kanlı ve medikal araştırmaya öncelik veren polisiyelerinin içinde Stieg Larssonun Milenyum serisi bu 'eski tarz'a çok daha yakın.. Bilindik polisiye romanlardan çok daha büyük bir hacme sahip olan Ejderha Dövmeli Kızın bu denli popülerlik kazanmasının esas sebebi belki de bu. Akıl oyunları arasında dolaşıp kısa bir 'A-ah' anı yaşatan bulmacamsı anlatıların içinde Larsson bizi klasik polisiyenin evrenine geri çağırıyor ve sondan alınacak zevktense, sürecin kendisinden haz almamızı teşvik ediyor.Niels Arden Oplevin romandan uyarladığı Ejderha Dövmeli Kız filmi ise, her şeyden önce Larssonun duyarlılıklarına özen gösterdiği için övgüyü hak ediyor. Kuzey Avrupaya has bir atmosferi iliklerine dek taşıyan film kolaycılığa kaçmıyor ve yaşayan karakterler yaratmayı başarıyor. Hollywoodun popcorn sinemasının fabrikasyon karakter stratejisine tenezzül etmeyen bu yapımda, Avrupa polisiye edebiyatına özgü ruh yeniden canlanıyor. Görünümde bir 'kim yaptı' kurarak Agatha Cristieyi akıllara getiren film, karakterlerin psikolojilerine eğilmesi ile edebiyatta Georges Simenona, sinemada ise Henri-Georges Clouzotya meylediyor. Tıpkı Clouzot filmlerindeki gibi, görünüşlerin aldatıcı olduğu bu dünyada gerçek, ürkütücü ve beklenmedik bir anda karşımıza çıkıyor.Hepsi özenle seçilmiş oyuncuların içinde, özellikle Lisbeth Salander unutulmayacak bir kadın karakter olarak görselleştiriliyor. Nikita'dan bu yana bu denli sıra dışı ve alternatif bir kadın karakter görmediğimizi söylersek, çok da abartmış olmayız. Araştırma konusunun yanında ikinci bir öykü gibi duran Lisbeth'in hikayesi, çok da eklektik olabilecekken, yönetmenin ustalığı sayesinde anlatıya yediriliyor ve film ikili bir akış seyretmekten kurtarılıyor. O yaşam tarzını bilmeyen biri tarafından çok daha yaldızlanabilecek ya da tersi şekilde karikatürize edilebilecek Lisbeth, büyük oranda Noomi Rapaceın oyunculuğu sayesinde egzotik bir arzu nesnesi olmaktan çıkıp nefes alıp veren ve ayakları üzerinde duran hakiki bir karaktere dönüşüyor. O bilindik çılgın gotik kız efsanesinin fantezi boyutuna hiç kapılmayan ve Lisbeth'i arızaları kadar hassaslığı ile de çizebilen yönetmenin başarısını da ayrı teslim etmek gerekiyor.Romanı okuyanlar için filmin öyküsü elbette bir sürpriz değil, ancak henüz okumayan izleyici adım adım ilerleyen bu polisiye-gerilimden daha fazla haz alacak. İsveç'in karanlık tarihi ile de bir yüzleşme içeren bu öykü, polisiyenin otantikliğini veren epistemolojiye bir geri dönüş niteliğinde. Merhum Larsson'un da izlese hoşuna gideceği bu film, uzun süredir özlediğimiz polisiyenin aramıza döndüğünü muştuluyor. Bu anlamda romanın Hollywood versiyonunu gerçekleştirmek için kolları sıvayan David Fincher'a çok iş düşecek...

Ensest ve lezbiyen iliskiler, tecavüz, siddet… Tecavüz etme amaçli olsa da dini ceza süsü verilmis Nazist seri cinayetler...
Nüfuzlu bir ailenin 40 yil önce kayiplara karisan güzel kizi...
Sartli tahliyeyle disari çikmis, sirtinda boydan boya ejderha dövmesi olan dahi hacker Lisbeth...
'Üstüne vazife olmayan büyük islere' el attigi için bir komployla hapis cezasi alan, görevinden uzaklastirilan ünlü bir gazeteci...
Stieg Larsson'un 41 ülkede çok satan listesine giren kitabi Ejderha Dövmeli Kiz ülkemizde de Pegasus yayinlarindan çikmisti. Millenium (bu ad, gazetecinin çalistigi dergiden geliyor) Üçlemesi'nin ilk kitabinin bunca satmasinda, yazarinin tam da kitaplari basarinin doruklarina çikarkenki -kalp krizinden- ani ölümü de etkili olmustur herhalde.
Polisiye kitaplara ilgimi bilen bilir. Bu da düz mantikla Sevin Okyay'i ve Ömer Türkes'i sevmemi ve takip etmemi kaçinilmaz kilar- ki bu iki degerli insana saygiyla karisik yabana atilmayacak bir sevgi beslerim. Sevin Okyay Radikal'deki yazisinda -çogu filme oldugu gibi- bu filme de iyi davranmis, hele Noomi Rapace'yi Ejderha Dövmeli Kiz rolüne pek yakistirmisti.
Çok satan listesine giren kitaplarla basim hiç hos olmamistir. Onlari okumam için herkesin ellinde görülmedigi zamanlari beklerim. Bu da bazen bes seneyi bulur, hala yasayan bir kitapsa, herkes onu biraktiginda ben tutarim ellerinden. Bu nedenle -daha- kitabini okumadim; ama filmlerle ilgili böyle bir takintim yok. Sinema benim askim. O yüzden Avrupa'da yilin en çok izlenen filmleri arasina giren bu filmi gidip gördüm.
Alman-Danimarka-Isveç ortak yapimi bu polisiye-gerilim filmi iki buçuk saatten biraz fazla sürüyor. Sinemadaki buz kestiren klimanin sogukluguna eklenen karli sahneler insanin içini üsütüyor. Sevin Okyay'in dedigi gibi Noomi Rapace asi, siddet egilimli, güçlü; ama çok aci çekmekten sevgi korkagi olmus kiz rolüne cuk oturmus, süper olmus.
Olaylar sürükleyici mi sürükleyici, kanli ve tecavüzlü, gizemli mi gizemli... Ask sosu dökülmüs, acilarla örülmüs, ama her seye ragmen ayakta kalmayi basaran güçlü insanlari isleyen bu film son zamanlarda oldukça moda olan Isveç polisiyesinin bir örnegini görmek isteyen polisiye severleri bekliyor.