Yakıcı Bir Yaz

Ülke sineması tanımı altında bir ekol olup kendi stilini, düşünsel dünyasını ve ağırlığını yaratan Fransız sinemasının, öte yandan kendi klişelerini de yaratmasının pek şaşırtıcı olduğu söylenemez. Öyle ki, yıllar içerisinde birçok Fransız yönetmenin ağzına sakız olan kallavi kavramlar, farklı açılardan fakat aynı görüntülerle karşımıza gelmeye ve duraksama evresindeki bir sinema ekolünü kısır döngüye itelemeye devam ediyorlar. En son 2005 yılında Amants réguliers, Les (Les Amants réguliers) ile dikkate değer bir eser ortaya çıkarıp Venedik'ten en iyi yönetmen ödülüyle dönen Philippe Garrel'in geçtiğimiz sene yine Venedik'te yarışan filmi Yakıcı Bir Yaz (Un ete Brulant) da tam olarak belli bir atmosfer yaratıp öyküsel bir tat bulamama ve yönetmenin kalıplarına sıkışma sorunundan muzdarip... Kendi cümlelerinde özel bir önem taşıyan birçok kelime, geveze ve kafası karışık bir yönetmenin c