Genç Yetişkin eleştirileri

Jason Reitman ve Diablo Cody'nin bir başka ortak çalışması. Yine yönetmenin ve senaristinin imzasını kolaylıkla fark edebileceğimiz türden. Charlize Theron ve yan roller oldukça başarılı, kimi zaman sevimli. İlgi çekici bir konu aslında. 30lu yaşlarının ortalarındaki şehirli, vurdumduymaz ve hayatında bazı sorunlar yaşayan, lisede "prom queen" olmuş olan Mavis, çocukluk ve gençlik kasabasına geri döner. Ortada tabii bir "eski erkek arkadaş" üzerinden sağlanan ilişki de var ancak makro düzeyde baktığımızda aslında filmin temeli bana göre "eski kasabaya dönüş" fikrine yaslanıyor. Film çok ses getirmeyen ancak senenin tercih edilebilecek, kaliteli isimlerin elinden çıkma bir yapımı. Finale doğru beni tatmin etmeyen bir toparlama nedeniyle tam olarak oturamadı bende film. Güzel ilerlerken, daha güzel noktalanabilirdi. Finali hariç beğendim kısacası. Detaylar hoş yakalanmış. Atmosferine çekmekte zorlanmıyor sizi.

Diablo Cody (bu filmin senaristi oluyor kendileri) ilk filmi ''Juno'' ile dünyada hayli ses getirmişti 2007 yılında. Onun bu samimiyeti ''Juno'' 'yu izleyenler tarafından çok sevilmiş, birçok eleştirmen onu ''geleceğin senaristi'' olarak gördüklerini vurgulamışlardı filmden sonra. Açıkcası benimde umudum bu yöndeydi. Ancak 2009 yılında vizyona giren Kana Susadım (Jennifer's Body) Diablo Cody hayranları için büyük hayalkırıklığı oldu. Tabii ki benim içinde. Film çok kötü bir senaryoya sahipti ve açıkcası gereksiz bir filmdi. Senaristin son filmi ise ''Genç Yetişkin''. ''Kana Susadım'' gibi bir hezimetten sonra bu film açıkcası bana ilaç gibi geldi. Ortaya çıkan filmi yine birçok kişi sıradan ve sıkıcı bulmuş. Evet film zaman zaman sıkıyor. Ama toplamda eli yüzü düzgün ve samimi bir hikaye anlatmayı başarıyor kanımca. Daha iyi olabilir miydi? Kuşkusuz olabilirdi. Ama bu tarz insanın iç dünyasına inen filmlere ihtiyacımız olduğunu düşünüyorum. Hemde çokça. Cody'de zaman zaman çuvallasa da bir senarist olarak aslında bunun peşinde. Yani insan ruhunun aynası olma derdinde. Bu filmde de bunu iyi kötü başarmış. Çok iyi bir film değil belki ama iyi bir film ve kesinlikle samimi.

Charlize Theron,depresyona giren ve hayatinda yolunda gitmeyen seylerin çözümünü geçmisinde,büyüdügü kasabada arayan bir yazar rolünde karsimiza çikmis.Eglenceli desem degil,dramatik desem degil.Ara ara kendini izlettiren orta karar bir film.Izlemeseniz de olur...5,5/10

charlize theron kötü, konu saçma sapan,keşke film afişindeki kadar içinde de biraz renk olsaydı

Elbette doyasıya öveceğim bir film değil; fakat yinede benim atıştırmalık diye telaffuz ettiğim kategoriye giren yapıtlardan biri. Belki de Charlize Theron'a olan sempatim bu filme gereğinden fazla ilgi göstermeme neden olabilir :) Filmi izleyip bitirdikten sonra vay be demeyeceksiniz ama boş vaktinizde izleyebileceğiniz tatlı bir film olmuş...

İnsan hayatının bir dönemden başka bir diğerine geçişini ve orta yaş bunalımını çok çok iyi bir şekilde anlatan nadir iyi filmlerden biri. Nadir çünkü benzer filmlerde ya abartılı şekilde bir depresif hava estirilebiliyor yada komedi olsun diyerekten absürd bir film koyuyorlar önümüze. Ama bu film hem dramı hem komediyi hem de o depresif yapıyı bir arada çok iyi harmanlayarak bize sunuyor.
Theron yine çok iyi bir oyunculuk sergilemiş karakterin konuşmasa bile bize anlatması gerekenleri hareketleri ve mimikleri ile çok iyi anlatıyor.
Charlize Theron`un güzelliğini , saçını başını göreyim diye izlemek isteyenlerdenseniz uzak durun. Zamanın neleri değiştireceğine şahit olmak istiyorsanız izleyin.

Yüzleşmek !!
Bence HARİKA bir film. Herkese hitap etmiyor oldukça kişisel ama gene de çok derin ve samimi...
Orta yaşlarında bir kadının geçmişiyle yüzleşmesi ve artık yüzünü geleceğe dönmeye karar vermesini anlatıyor.
Yıllardır bastırdığı, kabullenmek istemediği, kaçtığı olaylarla, hor görmeye çalıştığı insanlarla, anlayışsız ailesiyle yeniden biraraya geliyor ve yıllardır tuttuğu yasıyla yüzleşiyor.
Öfke dolu hayatı, amaçsızlığı,mutsuzluğu... sonunda yaşantısını çekilmez hale getiriyor.
Güne gazlı içeçek ile başlaması, her duygusal travmasında kendini yemek yemeye vermesi... kurduğu abuk sabuk ilişkiler... Çok derinlerde yatan asıl derdini görmemek için yıllardır gösterdiği çabanın bir parçası aslında.
Film boyunca sürekli biryerlere tosladığı, orasını burasını kırıp döktüğü araba - karakterin kendisini simgeliyor bence. Yazdığı kitapların türü olan Young Adult ismi ise - karakterin duygusal durumuna bir atıf... Çocuk yaşta değil artık ama yetişkin hiç değil, yaşıtlarıyla karşılaştırılınca, yeterli olgunlukta değil.
En sonunda gerçekleri kabullendiğinde, bütün problemleri çözülmese bile... en azından önündeki yaşayacağı yıllar için bir ümidi var artık...