Kaybedenler Kulübü: en yeniler yorumlar

cok güzeldi uzun zamandır izlemiyordum iyiki izledim bence şaheser bir yapım vurguladıklar şeyler cok anlamlı ve cesaret gerekiyor nejat işler ve Yiğit Özşener uyumları mükemmel olmuş her sahnesi sevdiğim bir yapım öncellikle en etkilendiğim sahne vuuh vuuh diye bağırdıkları sahneydi cok güldüm 10/10 Ölümün olduğu yerde daha ciddi ne olabilir İnsan karar vererek aşık olmaz. Sadece bir bakar, olmuş. İyi geceler sayın dinleyen sizinle yatmış mıydık? Naber? Standart. Allah standarttan ayırmasın en sevdiğim replikleri

Çok iyi uyum olmuş. Nejay işler çoo büyük oyuncu. Her zaman çok güzel performams gösteriyor. Flimde arada geçen sohbetleri çol dikkate alın. Çok büyük anlamlar ifde ediyor. Bir zamanlar izlemeyenleri dövüyorlardı😀. Vakit kaybetmeden izleyi. nEleştirimi oluduğunuz için teşekkürler

sırf yorumları okuyup gıcık olduğum için üye oldum yorum yazıyorum. KAYBEDENLER KULÜBÜ bir baş yapıttır. Yıllarca bir filmin replikleri kullanılıyorsa ve yapılmamış bir şeyi yapıyorlarsa , olaya sadece seks gözüyle bakıyorsanız. ya siz angutsunuz ya da hiç hayat yaşamışsınız. yaşım 32 ve 26 yaşına kadar benzer şeyler yaşadım ve yaşadık çevremdeki arkadaşlara. sığ bir hayat yaşayan hiç aşık olmamış ben kimim diye sormamış varlığını sorgulamamış şahışlar anlayamazlar. tek yıldız verenler neresiyle izledi acaba. solcu biri de değilim . siyasi bir yönden de bana ters ama bu film TÜRK SİNEMASINDA baş yapıttır kardeşim. tek yıldız verenlerin hepsi EROL EGEMEN.

-yıl 1917 falan, Viyanadayız işte bizim karl var.
-Kral mı?
-Karl.
-Kral diyoruz biz ona işte
-Bizim sakallı işte
Bu sahnesinin dövmesini taşıyorum bacağımda tam da herkesin görebileceği bir yerde.
İnsanların nasıl muhabbet etmesi gerektiğini öğrendiğim bir film.
Aşk,şiir,muhabbet ve motosikletleri seviyorsanız kaptırın kendinizi gitsin.
Kaan'ın dediği gibi kim lan bu erol egemen!

fazlasıyla melankolik bir film önce uyarımı yapayım , içinizi darlayabilir yani ama buna rağmen sonlara doğru biraz sıksa da genel olarak eğlendiren , güldüren ve düşündüren bir yapıt olmuş (şu ikiliyi beraber kullanmaktan nefret etsem de öyle) evet yani nejat işler'in suratındaki bıkkınlık ve yorgunluk her zamanki gibi olsa da oyunculuğu çok samimi hissettiriyor. başroller hariç herkesin oyunculuğu bok gibi hele şu radyoyu arayan kadınlar yok mu kıl oldum hepsine ya yok bir de google translate in sesini kullansaymışsınız be kardeş. bu ne. neyseki 2 sini izlemek çok zevkliydi gerçekten felsefelerini ve her şeye rağmen kendi duruşlarından ödün vermeyişlerini çok sevdim. güzel bir film , gerçek hikayeyi de bilince şu aralar romantizm aşıklarının hangi filmi izledikten sonra sapık gibi radyo programlarını takip ettikleri sorusunun cevabı da ortaya çıkıyor. sevgiler saygılar.

Filmin çok fazla abartıldığını düşünüyorum ,ki afilli sözden ibaret argomatik unsurların ayarını kaçırıp bokunu çıkaran 2. Filmi yolda ile bunu bir kez daha tescilleyen izlemezseniz bir şey “kaybetmeyeceğiniz” adı güzel olan eh işte filmi

Film şimdi güzelleşecek diye diye film bitti boşa harcadığım zaman... çok kötü içi bomboş bir filmden çıkmak çok sıkıcı... yorumları gitmeden önce okudum o kadar kötü olamaz bizim insanımıZ ne kadar negatif ne kadar abartmayı boş eleştirmeyi seviyor dedim... o kadar kötü yazık keske filmden cıksam mı acaba dıye düşündüğüm an çıksaydım....

Filmin her geçen dakikasını "hadi inşallah bir son dakika golu atarlar da boşuna gelmemiş oluruz" diyerek geçirdim. 5 dakikada bir varolan sevişme sahneleri ile filmi yaşatmaya çalışmışlar sanki ama olmamış. Kamera deseniz herhangi bir iddaası olmayan çekimler söz konusu. Ne yazık ki Nejat İşler in en kötü filmi olmuş.

"Filmin iki erkek baş kahramanı kaybedenler kulübünden mi?" diye düşündüğüm ve aslında onlarınkinin şımarıklıktan ibaret olduğunu farkettiğim film.. Beğendim diyemem. Oyuncuları seviyor olmama rağmen..

spoiler:
Radyolarının başında hayata tutunabilecekleri bir umut arayan gerçekten kaybetmiş insanlara bakınca, mikrofon başındaki bu iki karakterin "aslında kaybetmediklerini, kendi seçimlerini yapabilecek durumda ve güçte olduklarını, dinleyicilere de -geçici bir umut- verdiklerini ve canları sıkıldığında da yine kendi istekleri doğrultusunda, kimseyi düşünmeden bırakıp gittiklerini" düşündürdü bana.
Bırakın kalabalıkları bir yana, tek bir kişiye ya da bir hayvan dostunuza bile olumlu etkide bulunduğunuz bir hareketiniz varsa, o hareketi bırakmadan önce bir defa daha düşünmelisiniz. Tabi bu amacınıza da bağlı. Amacınız sadece kendinizseniz, sadece kendiniz için bir şeyler yapacaksınızdır. Oysa insanoğlu sosyal bir varlık. Bir bütünün parçasıyız hepimiz. Dolayısıyla da birbirimizden sorumluyuz. Sorumsuzca umut dağıtıp canımız isteyince de o umutları söküp gidemeyiz. Vicdani olan bu.. Peki bu iki karakter ömürlerince bu işe devam mı etmeliydiler, madem sorumluluk gerektiriyor yaptığımız işler... Dinleyenlere karşı sorumluysalar, gitmesinler mi hiç? Tabiki hayır. Demek istediğim bu değil tam olarak. Elbette kendi hayatlarına gidecekler. Burda gitme biçimi de önemli, gelirken ve de programın devam ettiği süreçte verdikleri mesajlar da önemli. Karşılarındaki umutsuz çaresiz insanlara, onlardan biriymişler, kendileri de kaybedenlerdenmiş gibi bir izlenim vermemeliler mesela.. Çünki kaybedenlerden değiller, yaşamlarından sıkılıp ara veren ve bir deneyim yaşamaya karar verenlerdenler. Seçme şansları var öncelikle.. Son yıllarda "kendiniz için yaşayın" "en önemli şey sizsiniz" gibi sloganlar da ortalıklarda cirit atıyor malum. İnsanları bencilliğe doğru iten düşünce biçimleri bunlar. Katılmıyorum. Filmde de bu etkiyi gördüm. Ha iyi yanı yok mu? Var tabi.. Şöyle ki "Umut kaynaklarınızı, tutunacağınız şeyleri iyi seçin. Pasif olmayın, aktif olun,bir şeyler yapın, hayata katılın" gibi mesajlar çıkarmak da mümkün.. Eğer isterseniz.. Oturup, gelen ve ne kadar süre geleceği belli olmayan etkilerle hayata tutunmak değil, birebir hayatın içinde olmak ve mümkün mertebe olumlu etkiler üretebilmek gerek. Bağımlı olmamak da denebilir buna..

..Ne oldu bizim kültürümüze, yardımseverliğimize, fekadarlık, vefa öğütleyen öğretilerimize?

Ben filmlere daha çok psikolojik etkileri açısından bakıyorum. Özellikle derinliği olan ya da olduğu sanılan filmlere..
............Hayat felsefemizi oluşturacağımız zaman bizi etkileyen şeyleri bir daha gözden geçirelim ne kadar doğru ya da yanlışlar diye..

Bir zamanlar fenomen olmuş iki radyo programcısının hayatından kesitler sunan vasat bir film. Yönetmen Tolga Örnek Gelibolu filminde ki belgeselci anlayışından doneler barındıran bir yapım. Film sıkıcı ama ilginç anektotların bulunduğu felsefik bir tarzı da var. Bir kaç afilli lafzı bünyesinde barındırıyor. Nejat İşler her zaman ki gibi rolünde iyi fakat Ezel dizisindeki Yiğit Özşener'i Mete rolünde pek tutmadım. Sanki kendini rolüne verememiş gibi. Rıza Kocaoğlu filme renk katmış. Onun olduğu sahneler insanın gülümsemesine vesile. Tolga Örnek senaryoyu yazarken bu ikiliye güzelleme yapayım derken işin dozunu kaçırmış. Bu tarz entel ve kaçık radyo programlarını hiçbir taksici esnafı dinlemez. O yıllar hala arabeskin popüler olduğu zamanlar ve taksici, minibüsçü camiası arabesk dinler. Neyse filme 10 üzerinden 5 veriyorum.

İzlediğim en farklı Türk filmi diyebilirim Kaybedenler Kulübü için,her ne kadar fazla sevemesemde.Öncelikle film baştan sona düşük ve aynı tempoda işliyor benim zaman zaman sıkıldığım anlar oldu ve film için şu türü sevenler hemen bu filmi izlesin diyemem çünkü filmin hitap ettiği bir tür bir tarz yok hatta filmin belli bir konusu bile yok diyebilirim.Filmin konusu tam belli olmasada teması yalnızlık,film adeta fikir yazılarıyla dolu bir kitap gibi bolca etkileyici ve samimi replik ve az olay.Ben baş karakter(ler)in farklı olmaya çalıştığı veya hayatı çözmüş gibi gözüken karakterlerli filmleri pek sevemem (bkz: Amelia) bu filmde de aynı durumu yaşadım çünkü bu filmde de baş karakterler hep bir biz farklıyız biz kimseyi ciddiye almayız biz hayatın sillesini yemiş tipleriz havalarındalar bu yüzde replikler her ne kadar etkileyici ve samimi olsada ben baş karaktereri sevemedim bu da filme olan bakış açımı etkiledi.Filmde bence bir popüler kültür karşıtlığı var bende popüler kültürü sevmem ama filmin yapısında bir popüler kültür kokusu var çünkü filmdeki replikler,karakterler,müzikler hep farklı olma çabasına olduğu için bu da popüler kültürün hayran duyacağı bir şey yani film her ne kadar biz popüler kültür karşıtıyız dese bile bu film kesinlikle popüler kültüre de hitap eden bir film.Filmde en beğendim iki şey vardı biri replikleri biri de müzikleri gerçekten filmin müzikleri çok güzel.Son olarak farklı bir film ama ne çok beğendim ne de kötü buldum,yalnızlık temalı ve farklı bir Türk filmi izlemek istiyorsanız tavsiye ederim. 6.5/10

Modern toplum insanının doğumundan ölümüne kadar herşeyin standarta bağlandığı ritüele dönüştü bir ortamda, kalabalıklar içindeki yalnızlığın öyküsü.Erkek gözünden ilişkileri yanlızlık, dostluk ve tabiki sexi büyük bir cesaretle gerçekçi şekilde göze seriyor film.
''Kadınların özelliği ne biliyormusun, seni sen yapan özelliklere aşık olup sonra senden o özellikleri almaya kalkıyorlar.''
10/8

entelle entellektüel arasindaki fark neyse bu filmle begenenlerin bu filmi koyduklari kategorideki filmler arasindaki fark o... kral çiplak arkadaslar... bu film berbat

böyle Türk filmlerinin olması insanı ayrı bir heyecanlandırıyor. Popüler kültüre cepheden bir eleştri ama karakterlerin böyle bir iddiası yok. çok ilginç bir film 4/5

özellikle nejat isler ve yigit özsener rollerinin hakkini fazlasiyla vermis.kullanilan müzkler harika.diyaloglar ve öyküsü çok akici.hiç sikmiyor.diyaloglar ve de sonu iç burkmuyor degil.izlenmesi kesinlikle gereken filmlerden