Sessiz Ev

Babam iyi bir sinema seyircisi ve gerilim filmleri düşkünüydü ancak film izlemekle ilgili tuhaf refleksler geliştirmişti. Kendi gençliğinde sinemada izlediği büyük prodüksiyonlar yüzünden olsa gerek, sinemanın deneysel tarafına hep kuşkuyla yaklaşırdı. Onun en çok hatırımda kalan sözüdür; “yine üç kişiyle film çekmişler”!Babamdan bahsetmemin sebebi onu çok özlemem ya da geçtiğimiz haftanın babalar günü olması sebebiyle yazının içinde korsan bir eylem yapıp anmaya çalışmak değil. Onun nezdinde günümüz sinema seyircisinin basit bir profilini çıkarmaya çalışıyorum sadece…Sessiz Ev (Silent House) tam da babamın nefret ettikleri gibi bir film… Üç kişiyle, (aslında 5) tek plan ve gerçek zamanlı çekilmiş, alıştığı türden bir korku/gerilim filmi izleyeceğini düşünen seyirciyi şaşırtacak bir tür denemesi…Korku sineması seyirciyi görsel ve işitsel tetikleyicilerle uyarmak üzerine kurulu olduğundan