Elestiriler

Son yılların yüz akı Türk filmlerinden biri...
Ali Ercivan

Belmin Söylemez'in ilk uzun metrajlı kurmaca filmi Şimdiki Zaman'ı İstanbul Film Festivali'ndeki  gösteriminde izleyişimizin üzerinden neredeyse bir buçuk sene geçti. O festivalde (ve daha sonra Ankara'da) başrol oyuncusu Sanem Öge'ye En İyi Kadın Oyuncu ödülünü getirmişti film. Öge, tüm hayatını çevresine inşa ettiği sevgilisinden ayrılmış, işsiz, umutları tükenmiş bir kadın olan Mina'yı canlandırıyor. Hayali, Amerika'ya gidip yeni bir başlangıç yapmak. Bunun için de para biriktirmesi gerek... Filmin yazıldığı tarihlerde, yani bundan iki üç yıl önce ekonomik krizin etkileri daha canlıydı tabii. İş yok Mina için. Çaresizlikten, Beyoğlu'nda falcı arayan bir cafe'ye başvuruyor genç kadın. Kahve falı bakmayı bildiğine dair yalan söyleyerek işi alıyor. Şimdiki Zaman'ı tek başına şahane bir filme dönüştürmeye yeten basit bir fikir var. Senaryoyu yazan Belmin Söylemez ve Haşmet Topaloğlu'nu sırf bunun için bile tebrik etmek gerek. Mina,  kahve falı bakmayı hiç beceremediğinden, ilk zamanlar işinde zorlanıyor. Sonra kendiliğinden, bir metod keşfediyor. Tüm kahve fincanlarında kendini okumaya başlıyor. Tüm müşterilere kendini anlatıyor. Kendi acılarını, kendi hayal kırıklıklarını, kendi umutlarını... Ve karşısına gelen bütün kadınlar kendilerinden bir şeyler buluyor Mina'nın anlattıklarında. Acıları aynı, hayal kırıklıkları aynı, umutları aynı çünkü. Üç aşağı beş yukarı... Bir de bakıyor ki Mina, bütün kadınlar ona gelmeye başlamış fal baktırmak için. Bahşişler, evlerdeki kabul günlerine çağırmalar... Nihayet cebi para görüyor biraz Mina'nın. Ama hayat ne kadar umduğu gibi gidiyor? Acılar, hayal kırıklıkları, boşa çıkan umutlar ne kadar değişiyor?