Annem eleştirileri

Dram ile komedinin kimi zaman iç içe geçtiği son Nanni Moretti filmi. Aslında filmin genel tonuna kesinlikle dram hakim. Komedi özellikle Barry'nin sahnelerinde (John Turturro) var zaten. Moretti 2001 tarihli "Oğul Odası"ndan sonra tekrar bir yakının hastalığı/kaybı konularına giriyor. Bu durumun ailenin geri kalanlarını nasıl etkilediği üzerine söyleyecekleri var. Kendisi oğul ve abi rolünde kamera önüne de geçmiş. Kardeşi ve filmin baş karakteri Margherita bir yönetmen. Sosyal gibi görünen ancak bir o kadar da içe kapanık, hatta kimine göre üstten bakan biri. Annelerinin ileri derecedeki hastalığı ile başa çıkış/çıkamayışları filmin temel konusu aslında. Margherita'nın kızı Livia da, önemli bir yere sahip. Annesi ve kızı arasındaki Margherita, bir yandan da çetrefilli bir film çekmeye çalışıyor. Film özellikle başlarda biraz yavaş ilerliyor. Zaten sonrasında da pek bir canlılık, bir hareket yok aslında. Ancak oyuncu performanslarının başarısı, duygu sömürüsüne yer vermeden insanı duygulandırması ve düşündürmesi, karakterlerinin derinlikli oluşu nedenlerinden ötürü başarılı bana kalırsa. Karakterlerin derinlikli oluşu görece bir kavram. Zira aslında pek çok noktada bazı şeylerin üstten geçildiği, yeterinde sağlam ele alınmadığı gibi bir izlenim oluşabilir, ki bir anlamda doğru bir izlenim. Moretti aslında çok rahat üç saatlik bir film çıkarabilirmiş, malzemesi var. Ancak bunun filme yarar mı zarar mı sağlayacağı tartışılır. Senenin çarpıcı, izlenmeyi hak eden "yönetmen filmlerinden".