Göz eleştirileri

(...) Son yıllarda korku sineması iyice kabız bir hal almaya başladı, birbirinin aynısı, yenilikten yoksun, çoğu zaman değersiz yapımlarla karşılaşır olduk. Ara sıra istisnai durumlar da hiç olmuyor değil tabii ki. Mesela Toronto Film Festivali'nde gayet olumlu tepkiler alan Göz'ün bu istisnai durumlardan birini yaşatacağını umuyorduk. Ama maalesef, gördük ki film büyük beklentileri karşılamaktan çok uzak. Lakin yine de bir şekilde türdeşlerinin yanında daha farklı bir duruş kazanıyor ve en azından vasatın altına düşmeyen bir seyirlik sunuyor. Flanagan'ın aynı adlı kısa filminden uyarladığı Göz son tahlilde, şaşırtıcı finaliyle seyirciyi etkilemeyi ve ilginç stiliyle korku hayranlarının gözünde iyi bir yer edinmeyi başarıyor fakat bütününe baktığımızda aynı oranda iddialı olduğunu söylemek biraz cesaret istiyor.

Bir korku filmi için oldukça iyi ve karışık bir kurgusu var bu yüzden uykulu bir modda izlerseniz kolayca 'bu ney la' moduna geçip filmi kapatabilirsiniz.
Beğendiğim bir film değil ama cesur finali ve bahsettiğim kurgu oyunlarının hatırına izlenilebilir.

Son dönem korku filmleri birbirine oldukça benzer hale geldi. Kendini izleten örnekler olsa da, orijinallik adına genellikle elimiz boş kalıyor. "Oculus", "olaya" farklı yönlerden yaklaşabilen bir film. Zaman atlamalı kurgusu ve sürekli merak içinde bırakmayı başaran hikayesiyle süresini çabuk eritiyor, siz farkına bile varmadan. Tercih edilebilecek bir korku filmi son yıllardan.

Film geçmiş ve şu anı çok güzel harmanlayarak bir film sunmuş. Aynadaki şeytanın nedenini tam anlayamasakta ne yaptığını anladık. Konusu itibari ile sürükleyici idi. Oyunculuk güzeldi. Filmin finali de bir o kadar iyiydi.

Türün tüm klişelerini kullanan bir film. Hiç bir yeni tarafı yok. Türe hakim olanlar ne izleyeceğini öngörebiliyorlar. O yüzden başka seçeneklere yönelin derim.

Senaryosunu da, kendi kısa filmi "Oculus: Chapter 3 - The Man with the Plan"dan (2006) uyarlayarak Jeff Howard ile birlikte yazan ve post - prodüksiyondaki editörlüğünü de üstlenen Mike Flanagan'ın yönetmen koltuğunda oturmakta olduğu “Oculus”; ilgili kategorinin "hayaletli ev (haunted house)" konseptine uygun, psikolojik bir korku gelim olarak geliyor karşımıza...

Gelin isterseniz, 5 milyon dolarlık bir bütçeyle; korku sinemasının yeni nesil ustalarından Flanagan'ın filmlerindeki mevcudiyetine artık fazlasıyla alışkın olduğumuz, karanlıkta kalan detayları yakalayarak beyazperdeye yansıtmakla ünlü görüntü yönetmeni Michael Fimognari'nin kamerasıyla çekilerek, brüt 44 milyon dolarlık bir hasılat rakamına da ulaşılmış olan bu tek mekan filmine biraz daha yakından bakalım...

***

- Yıl 2002 -

10 yaşındaki Timothy "Tim" Alan Russell (Garrett Ryan) ile 12 yaşındaki ablası Kaylie Ann Russell (Annalise Basso), evlerinin içinde elinde silahla dolanarak kendilerini aramakta olan babaları Alan Russell'dan (Rory Cochrane) saklanmakta ve buldukları ilk fırsatta da; dışarıya çıkmak suretiyle bu tehditten kurtulmak amacıyla evin giriş kapısına doğru koşarak yönelseler de, kilitlenmiş olduğu için kapıyı açarak kaçamazlar...

Ve...

Elindeki silahı, 10 yaşındaki kardeşi Tim'i korumak için önüne geçerek ona siper olan 12 yaşındaki Kaylie'nin suratına doğrultan 21 yaşındaki Tim Russell (Brenton Thwaites); tetiği çeker...

***

2013 yılına geldiğimizde bu dehşet verici sahnelerin:

Dr. Shawn Graham'in (Miguel Sandoval) muayene odasındaki 21 yaşındaki Tim'in ifadesine göre, defalarca kez gördüğü ve silahı tutarak ateşleyenin asla kendisi olmadığı bir rüyadan ibaret olduğunu öğreniriz...

Bunun gerçekte de böyle olduğuna içtenlikle inanan Dr. Graham, kendisi ve bir başkası için tehdit oluşturmayan sağlıklı bir yetişkin olduğunu düşündüğü Tim'in; annesini öldüren babasının katili olması suçlamasıyla, on bir yıldır gözetim altında tutulduğu St. Aidan's Akıl Sağlığı Tesisi'nden serbest bırakılmasına ilişkin prosedürel raporu onaylar...

***

Tesisten salıverilen Tim'i; bir Dumont Müzayede Evi çalışanı olan ve hayatlarını alt üst eden o meşhur antik aynayı, bir buçuk yıl boyunca izini sürerek yeniden bularak müzayede evinin deposuna getirten ablası Kaylie (Karen Gillan) karşılayacak ve bunu ona da anlatacaktır...

Şimdi iki kardeşin yapması gereken tek şey; Skype üzerinden gelen açık artırma teklifiyle16 bin dolara bir başkasınca satın alınan ve bir haftaya kadar da yeni sahibine teslim edilmesi gereken bu aynayı, birkaç günlüğüne kendi evlerine götürerek incelemeleri ve sonra da içindeki şeytanı bularak öldürmeleridir...

***

- On Bir Yıl Önce -

Yazılım mühendisi Alan Russell, giriş katındaki bir odasını ofis olarak da kullanabileceği yeni bir eve; eşi Marie (Karen Gillan), 10 yaşındaki oğlu Tim ve 12 yaşındaki kızı Kaylie ile beraber taşınır...

Aynı Alan, ofisini süslemesi için antik bir ayna da satın almıştır...

***

Yeniden 2013 yılına döndüğümüzde...

Ablasının, kalması için kendi evine davet ettiği Tim; otele yerleşmeyi tercih etse de Kaylie kardeşinden, bir sonraki gece yapacağı araştırmada kendisine yardımcı olmasını ister...

***

Neyse...

Yeni evlerine yerleşme aşamasındaki Russell ailesinin, uykusu kaçarak uyanan ve buzdolabındaki yarım bıraktığı meyve suyu kutusunu alarak içemeye başlayan babası Alan; kendisini süzmekte olan bir kadının hayaletiyle karşılaşsa da, bu çok uzun sürmez ve görüntü kaybolur...

***

Gecenin bir yarısı...

Köpek havlamasına uyanarak yatağından kalkan yetişkin yaştaki Kaylie, babasının çalışma odasının içindeki aynanın başına gidip de; şöyle bir meraklıca bakıp da geriye döndüğünde, babası elleriyle gırtlağına sarılacaktır...

Bunun üzerine...

Feryat figan bağırarak, rüyasında kabus görmekte olan kan ter içindeki Kaylie'nin hem kendisi; hem de, çalıştığı müzayede evinin sahibi de olan nişanlısı Michael Dumont (James Lafferty) uyanacaklardır...

***

Ertesi sabah Kaylie...

Satın alan müşteriye teslim edilmeden, sol alt köşesindeki çatlağı tamir ettirmek bahanesiyle; Warren ve ekibine sarıp sarmalatarak hazırlattığı aynayı, otomobilinin bagajına yükleterek aile evine götürecek ve aynı esnada kendisini telefonla arayan kardeşini de, zaten adresini bildiği eve çağıracaktır...

***

2002 yılında...

Russell ailesinin yeni taşındıkları evde; Marie ne kadar bakımlarına özen gösterse de, saksılardaki bütün canlı çiçekler solmaktadır...

Ama daha da önemlisi...

Evlerinin bahçesinde koşuşturarak kardeşiyle oyun oynayan Kaylie pencereden, babasının çalışma odasına baktığında; (Mike Flanagan'ın karısı Kate Siegel'ın canlandırdığı) Marisol Chavez adındaki bir kadının, babasının sırtını okşamakta olduğunu görecek ve akşam yemek masasında, her ne kadar yanıt alamasa da babasına, o kadının kim olduğunu soracaktır...

***

Telefonda konuşarak anlaşmış olan kardeşlerden Tim eve gelmiş ve ablasını beklemektedir...

Çok geçmez...

Kaylie'de bir köpek ve aynayla beraber, odalarından birini canlı kayıt yapacak ve her birinin kendine ait bağımsız güç devresi bulunan üç kamerayla doldurmuş olduğu 2002'deki olayların yaşandığı aile evine gelir...

Bununla da yetinmeyen Kaylie, ev içindeki sıcaklık değişikliklerini anında tespit edebilmek gayesiyle; odaların tamamına termostat yerleştirmiştir ve beş derecelik ısı farklılıklarında da, alarm ötecektir...

Bunların hepsi...

Kaylie'nin 400 yıl boyunca, aralarında anneleriyle babalarının da bulunduğu 45 ölümden sorumlu olduğunu iddia ettiği; kökeni bilinmeyen fakat izleri 1754'ün Londra'sına kadar uzanan Lasser Glass isimli aynada, gözle görülebilen doğaüstü bir gücün var olduğunu kanıtlayabilmek içindir...

Elbette kamera, bilgisayar, termostat vs. gibi teknik ayrıntılarla yetinmeyen Kaylie; aralarında bizzat kendisinin ve sevdiklerinin de bulunduğu insanların başına, ciddi anlamda çoraplar örebilecek başka önlemler de almıştır...

Ancak biz burada kesiyoruz...

Dakika 28...

Mike Flanagan'ın bir türlü vazgeçemediği Newton Biraderlerin müziklerinin damgasını vurmakta olduğu bu filminin geride kalanında, siz değerli sinemasever dostlarımızı; umulmadık ters köşe sürprizleri de bünyesinde barındırırken, ana karakterlerinin neredeyse bütününün kan revan içinde kalacakları, 76 dakikalık şahane bir bölüm daha bekliyor olacak...

Keyifli seyirler,

Ne zaman film arasam bu filmin afişi ile karşılaşıyordum dedim hele bi izliyim bakalım. Film güzeldi geçmişle günümüz arasındaki geçişler başarılı ve hafiften beyin yakan cinstendi. Fakat filmdeki en önemli şeyi yani finali tatmin etmediği müddetçe filme tam puan vermek imkansız. Ne aynanın doğaüstü gücü ile ilgili bi açıklama yapıldı nede mantık hatalarının üstesinden gelinebildi. Çok saçma sahneleride vardı.
spoiler:
Mesela kız o kadar hazırlıklı ve kendine güvenir bi şekilde geldi ama sonra olanlara bakın. Kardeşi ise ayrı bi aptal. Göz göre göre gelen sonu kendi elleri ile hazırlamaları ayrı bi saçmalıktı çünkü kız aynanın ordaki insanları ele geçirdiğini biliyordu bunu bile bile aynaya meydan okumak nedir. spoiler:

Sonuç itibarı ile filmdeki geçmiş sahneler yani çocuklarla çekilen sahneler için izlemir güzeldi.

Yapımcı insanın aklını karıştırayım,biraz film çekici gelsin diye konuyu sıkıcı yapmış,film ağır işliyor,insanın sıkılmak yorulmak arasında bırakıyor,süre olarak uzun tutulmuş,fazla bir beklentiniz olmasın.

Korku filmi bakimindan basarili ama senaryo bakimindan tamamen basarisiz film seytanla savasmayi bilmeyen 2 genci aynanin basina koysan olacaklar belliydi zaten filmin sonu korku seansi gibi olup seytan yenilebilirdi ama bu filmde seytan kazanmis .108 Dakika boyunca gerildim sonu desen felaket .Anlamayanlar icin filmin ozetini sogle aciklayayim bir antika ayna var icinde dunyayi terk etmek bilmeyen bir lanetli ruh bu ruh filmdeki aileye musallat olur Koca karisini oldurur ogulda babasini hepsini seytan ler soz verirler intikam alacagina asil aptallik buydu iste kiz 23 yasina gelince aynayi satin alir intikam alacagiz derken kendini olum cukuruna surukler ve ayna kiz kardesi erkek kardese li film ancak filmin sonunda seytan kazanmasada olurdu.

Daha güzel bir film bekliyordum fakat beklentilerin altında kalan sadece bir kaç sahne dışında korku hissini veremeyen bir film.Filmin genelinde geçmiş zaman şimdiki man kullanılmış fakat geçişler anlaşılamıyor.Gerçek mi yoksa hayal mi belli olmuyor.Çoğu yorumda belirtildiği gibi amerikan korku filmleri hala aynı belli başlı senaryolardan oluşuyor.Sanki bir kalıp var var ve sanaristler bu kalıp üzerinden film yazıyorlar veya uyarlıyorlar

hayatım boyunca korku filmi ve bir kaç dev yapım dışında başka Tür film izlemem. Yani geniş bir korku film yelpazem var. Ama bu kadar sürükleyici ve akışkan en fazla 1-2 korku filmi izlemişimdir. Filmin süresi ortalama 1:35 dakika filan ama film 15 dakikada bitmiş gibi hissettiriyor. Gerilim dozu aşırı yüksek ani korku anları da vardı. Bence korku filmi izlemeyi seven herkesin KESSİNLLİKLE izlemesi gereken bi film. Sonu şaşırtıcıydı. Olumsuz hiçbişey bulamadım ŞAHSEN.

Gerile gerile bir hal oldum,çok güzel bi film arkadaşlarımla izlemiştik,herkese tavsiye ederim kesinlikle izleyin.Senaryosunu da unutmayalım çok iyi yazılmış.

filmin sonu kötü. genel izlenim olarak çok iyi geriyor fakat hiçbir icraat yok. 1,5 saat gerilip sonunda bişey olmayan bi film.

Farklı konusuyla gerçekten beğenimi kazandığını söyleyerek başlamak istiyorum. Öncelikle gerilim-korku filmleri kategorisinde karşılaştığımız "exorcism" gibi ancak "1408" filmini de andırıyor. yani bu iki filmin birleşmesi diyebiliriz. bu harmanlama işi benim hoşuma gitti doğrusu. film arasında "aslında ben burada değil de moron gibi koltukta mı oturuyorum" diye aklıma geldi doğrusu. filmin akışı yani giriş-gelişme-sonuç standart. oyunculuklar, efektler, senaryo gayet iyi. aklıma takılan tek şey aynanın yok edilme planı, yani filmin ana teması. biraz gereksiz gibi gelebilir bazılarına. çünkü filmin başında aynayı gayet tehlikesiz şekilde alıp sırf aynada doğaüstü güçler olduğunu ispat etmek için olayın geçtiği eve sokmak kimilerine aptalca gelebilir. yani ben olsam intikam için o aynayı aldığım gibi kırmaya çalışırdım. siz de böyle diyebilirsiniz film bittikten sonra. ama dediğim gibi bu bir tercih meselesi. bu yönüyle filmi beğenmeyenler olabilir.

Bir korku sever olarak favori korku filmlerinden birisi budur,korku severlerin kaçırmaması gerektiğini düşünüyorum.Gerilini,korkusu gayet iyiydi ve finalini çok beğendim.