Vurgun

Doğrusu bu film önüme geldiğinde ve afişteki Cage ismini ilk gördüğümde, hem burun kıvırma hem omuz silkme hem de yüz ekşitme kavramlarını aynı anda hissetmiş ve yaşamış, vasat kalitedeki bir şarabı içmeye zorlanan canı sıkkın bir gurme gibi rahatsız olmuştum. Zira Nicholos Cage’in oynadığı filmlerde uyumak ve sıkılmak, hatta bir kariyer nasıl mahvedilir konusunda kendi kendime diyaloglar kurmak yüzünden asla filmlere odaklanamazdım. Bir gün bu cümleyi sarf edeceğimi hiç düşünmezdim ama Cage bu defa beni ters köşeye yatırıp şaşırtmayı, oyunculuğuyla takdirimi kazanmayı, daha da ötesi, inandırıcılığı ve senaryoya oturmuşluğuyla sinemasal bir lezzeti bana tattırmayı başardı, kıvançlıyım. Kıvançlıyım, çünkü Birdy gibi bir başyapıtta rol alarak girdiği hayal dünyamızda fantazmatik ve kalıcı bir iz bırakmayı başaran Nicolas, olgunluk çağına gelinceye kadar o kadar niteliksiz filmde de yer ald