Toz Ruhu eleştirileri

Adana Altın Koza'da yarışan "Toz Ruhu" Nesimi Yetik'in ilk uzun metrajı. Onu bir çok ödül alan kısa filmi "Annem Sinema Öğreniyor" adlı filmden hatırlarsınız. Oyunculuk, tasarım, filmin rengi, öykü, senaryo bir ilk film olmasına rağmen son derece başarılı. Adana'dan iyi ödüllerle çıkacak gibi görünüyor. Son yıllarda, harap mekanlarda, yalnız adamların/kadınların çıkışı olmayan (sinemasal demek içimden gelmiyor) gündelik, durumsal öykülerine tanık olduk çokça. Aslında Tansu Biçer'in son derece iyi bir performans sergilediği Metin de bunlardan biri. gündelikçilik yaparak kazandığı hayatı tıpkı renkli desenlerden oluşan ilginç ve ütülü gömlekleri gibi..hala belli başlı ilkeleri var, hala insani değerler onun için önem taşıyor ve dolayısıyla çevresindeki insanlara yaklaşımını da anlamlandırıyor bu tavrı. Kullanılsa da,kırılsa da bazen yok sayılsa da kendi varlığını kendi kendine anlamlı kılıyor Metin. Belki onun da gittiği yol pek bir yere çıkmıyor, herşey teybe taktığı kasedin şeridi gibi takılıyor bir yerde ve deforme oluyor..Ama filmin durduğu yer umutlu..en azından (ya da en fazlasından) insana hala inandığı için..

80li yılları hatırlatan nostalji.. sade ve mütevazı bir karakter..tozlu eski bir evde çevresine fedâkar bir kimse.. sade hayatı içerisinde hobisi ve arzuladığı idealden bir anda vazgeçebilecek özgür bir ruh...evinde konaklayan kızı arayanlarla ilgili sahne de çok güzel..başrolün derinliği, diger karakterlerdeki yüzeysellik..güzel mesajları var.. izlenmesi eskiye özlem duyanlar için özellikle ilginç.. begendim..