İz

Sinema, çoğu zaman ihtiyaç duyduğumuz katarsis duygusunu en yoğun hissettiren sanat dallarından biri… Filmler sayesinde, gündelik hayatta sahip olamadığımız pek çok duyguya erişebiliyor; yeri geldiğinde asla olamayacağımız karakterlere dönüşüyor, bazen iyilik yapıyor, bazen cezalandırıyor, bazen de dünyayı kurtarıyoruz! Ve tüm bunları yaparken suç ve ceza kavramlarını sorgulamayı bir kenara bırakıyor ve kendi adaletimizi sağlamanın haklı meşruiyetini yaşıyoruz. Peki, “her canlının ruhu vardır” gibi oldukça net bir söylemle yola çıkan bir film, suç ve ceza kavramlarının neresinde durmalıdır?Bakın, bu soru çok önemli çünkü bir film, ana karakterinin cezalandırma yöntemini sorgulatıyorsa -psikopat bir katil olmadığı müddetçe- inandırıcılığını çöpe atmış demektir. Zorlama bir biçimde, “Polonya usulü Fargo” olarak nitelendirilen İz (Pokot), karakter-hikâye çatışması sebebiyle bizim bu sorular