Beyazperde
Hesabım
Ortalama puan
3,0
8 Puanlama
Göç Mevsimi hakkında görüşlerin ?
5
0 Eleştiri
4
0 Eleştiri
3
3 Eleştiri
2
0 Eleştiri
1
0 Eleştiri
0
0 Eleştiri
Sırala
Filtrele:
Hepsi
gerçek bir öyküye dayanan ve ağır olmasına rağmen izlenebilen bir yapım 7/10
“Pájaros de verano / Birds of Passage”, senaryosu, yönetmen koltuğunda oturan Cristina Gallego ve Ciro Guerra ikilisinin orijinal fikirlerinden uyarlanarak Maria Camila Arias ve Jacques Toulemonde Vidal tarafından yazılan bir drama…
Prömiyeri, 9 Mayıs 2018’de Cannes Film Festivalinin Directors' Fortnight isimli bağımsız bölümünde yapılan ve 2 Ağustos 2018 tarihinde Kolombiya’da vizyona giren filmin, 7.5/10 (10.989 oy) ve 4.1/5 (250 üzeri oy) olan IMDB ve Rotten Tomatoes izleyici puanı ortalamalarıyla 7.9/10 (167 yorum) ve 85/100 (27 yorum) olan Rotten Tomatoes ve “Mutlaka İzlenmeli” etiketine de sahip olan Metacritic yorum ortalamaları, her ne kadar oylamaya katılan sayıları çok yüksek olmasa da, izlenmeye değer bir filmle karşı karşıya olduğumuzu söylüyor gibi…
Yine de isterseniz, 91. Academy ödüllerinin “Yabancı Dilde En İyi Film” kategorisinde Kolombiya’nın giriş adayı olan ve Antalya Film Festivalinde İzleyici Ödülünü kazanan bu filmi, her zamanki gibi önceliği oyuncu kadrosuna vermek suretiyle birde biz inceleyerek yorumlayalım, ardından da puanlamaya çalışalım…
Ancak, artık neredeyse yorumlarımızda geleneksel bir özellik halini aldığı üzere ayrıntılı incelemeye geçmeden önce filme ilişkin ilk tespitimizi, sonrasında da naçizane ilk önerimizi paylaşalım istiyoruz…
Bu bağlamda da işe; karşımızdakinin, Shakespeare tragedyaları tadında, “Yabani Otlar”, “Mezarlar”, “Refah”, “Savaş” ve “Belirsizlik” isimli beş perdeden / bölümden oluşan bir destansı drama olduğunu söyleyerek başlayabiliriz…
Anımsadığımız kadarıyla benzer bir tanımlamayı, daha önce “destansı drama” yerine “ironi fırtınası” tamlamasını kullanarak “The Professor” (2018) filmi için de yapmıştık…
Aslında doğrusunu söylemek gerekirse, tam yeri de gelmişken, özellikle de “destansı drama” konusunda Yaşar Kemal’in romanlarının da, hakkını teslim etmemiz gerektiğini düşünüyoruz…
Zira onun anlattığı hikâyelerin ve kullandığı dilin de, Shakespeare tragedyalarının çok da gerisinde kaldığı söylenilemez…
Hele de, söz konusu olan şey, bu filmde olduğu gibi kapitalizmin merkezi olan kente değil de feodal ilişkilerin hâkim tarz olmaya devam ettiği kırsal yaşama ve o düzenin kaçınılmaz bir sonucu olan “geleneklere bağlılık” ile “bağnazlık” ve “ihtiras” arasındaki ince bir çizgide gidip gelen bir öykü ise… Ne yazık ki, Yaşar Kemal’in bu konudaki en büyük talihsizliği, romanlarının bugüne kadar doğru bir biçimde sinemaya uyarlanamamış olması…
Neyse tekrar filmimize dönecek olursak…
İzleyicinin gözünde, Kolombiya’ya özgü uluslararası bir cazibe oluşturmak amacıyla uyuşturucu ticaretinin merkeze alındığı filmde, Shakespearen intikam ile bu intikamı kör bir biçimde güdüleyen kişisel ihtiras ve bağnazlığın, Cristina Gallego ve Ciro Guerra ikilisince çok zekice bir sinema dili ve kurgusuyla anlatıldığını itiraf etmemiz gerekiyor…
Yalnız, filmin hikâyesine ilişkin açıklamalardaki Kolombiya, uyuşturucu ticareti, uyuşturucu baronları, çuval çuval para vs. gibi ifadelere aldanarak, “Narcos” (2015 – 2017) veya “Sicario” (2015) benzeri Hollywoodvari bir serüven beklentisi ile alelacele ekran başına çökenleri, ağır bir depresyonla sonuçlanacak 125 dakikalık ciddi bir izleme (ve belki de büyük bir olasılıkla izleyemeyerek uyuklama) maratonunun beklediğini de belirtmiş olalım…
Çünkü “Pájaros de verano / Birds of Passage”, yeni yetme gençlere, bol çata patlı aksiyon hizmeti vermek amacıyla çekilmiş sıradan bir film değil…
Ki öyle olsaydı zaten bizde, filmin hikâyesi için William Shakespeare ve Yaşar Kemal gibi isimleri ağzımıza hiç almaz doğrudan çeteler arası silahlı çatışmaları anlatmaya başlardık…
Filmin oyuncu kadrosuna gelince:
Natalia Reyes dışında kadroda yer alan isimler hakkında çok fazla bilgiye sahip değiliz…
Ama göründüğü kadarıyla aralarında kötü oynayan kimsede yok gibi…
Hatta Úrsula karakterini canlandıran Carmiña Martínez ile Rapayet’i oynayan José Acosta’nın fazlasıyla iyi iş çıkarttıklarını söylemek de pek ala mümkün…
Belki, yine klasik bir laf olacak ama şu ana kadar söylediklerimizin tamamı filme ilişkin ilk tespitimiz olsun…
İlk önerimize gelince:
O hakkımızı da bu kez; kendini Hollywood prodüksiyonlarının bağımlılığından kurtarmayı becermiş sinemaseverlere, “Latin Amerika sinemasının bu türden seçkin örneklerini de izleme listelerinizden eksik etmeyin” diye seslenerek kullanmış olalım…
Emin olun böylelikle ruhunuzu da gereksiz abur cuburdan arındırmış olacaksınız…
Sonuç olarak, kendi değerlendirme sistemimiz içinde puan olarak 3,5 verdiğimiz bu arşivlik film için önerimiz de, eğer halen izlemediyseniz olumsuz yorum ve puanlara aldırmadan “mutlaka bir şans da siz verin” şeklinde olacak…
Keyifli seyirler,
Prömiyeri, 9 Mayıs 2018’de Cannes Film Festivalinin Directors' Fortnight isimli bağımsız bölümünde yapılan ve 2 Ağustos 2018 tarihinde Kolombiya’da vizyona giren filmin, 7.5/10 (10.989 oy) ve 4.1/5 (250 üzeri oy) olan IMDB ve Rotten Tomatoes izleyici puanı ortalamalarıyla 7.9/10 (167 yorum) ve 85/100 (27 yorum) olan Rotten Tomatoes ve “Mutlaka İzlenmeli” etiketine de sahip olan Metacritic yorum ortalamaları, her ne kadar oylamaya katılan sayıları çok yüksek olmasa da, izlenmeye değer bir filmle karşı karşıya olduğumuzu söylüyor gibi…
Yine de isterseniz, 91. Academy ödüllerinin “Yabancı Dilde En İyi Film” kategorisinde Kolombiya’nın giriş adayı olan ve Antalya Film Festivalinde İzleyici Ödülünü kazanan bu filmi, her zamanki gibi önceliği oyuncu kadrosuna vermek suretiyle birde biz inceleyerek yorumlayalım, ardından da puanlamaya çalışalım…
Ancak, artık neredeyse yorumlarımızda geleneksel bir özellik halini aldığı üzere ayrıntılı incelemeye geçmeden önce filme ilişkin ilk tespitimizi, sonrasında da naçizane ilk önerimizi paylaşalım istiyoruz…
Bu bağlamda da işe; karşımızdakinin, Shakespeare tragedyaları tadında, “Yabani Otlar”, “Mezarlar”, “Refah”, “Savaş” ve “Belirsizlik” isimli beş perdeden / bölümden oluşan bir destansı drama olduğunu söyleyerek başlayabiliriz…
Anımsadığımız kadarıyla benzer bir tanımlamayı, daha önce “destansı drama” yerine “ironi fırtınası” tamlamasını kullanarak “The Professor” (2018) filmi için de yapmıştık…
Aslında doğrusunu söylemek gerekirse, tam yeri de gelmişken, özellikle de “destansı drama” konusunda Yaşar Kemal’in romanlarının da, hakkını teslim etmemiz gerektiğini düşünüyoruz…
Zira onun anlattığı hikâyelerin ve kullandığı dilin de, Shakespeare tragedyalarının çok da gerisinde kaldığı söylenilemez…
Hele de, söz konusu olan şey, bu filmde olduğu gibi kapitalizmin merkezi olan kente değil de feodal ilişkilerin hâkim tarz olmaya devam ettiği kırsal yaşama ve o düzenin kaçınılmaz bir sonucu olan “geleneklere bağlılık” ile “bağnazlık” ve “ihtiras” arasındaki ince bir çizgide gidip gelen bir öykü ise… Ne yazık ki, Yaşar Kemal’in bu konudaki en büyük talihsizliği, romanlarının bugüne kadar doğru bir biçimde sinemaya uyarlanamamış olması…
Neyse tekrar filmimize dönecek olursak…
İzleyicinin gözünde, Kolombiya’ya özgü uluslararası bir cazibe oluşturmak amacıyla uyuşturucu ticaretinin merkeze alındığı filmde, Shakespearen intikam ile bu intikamı kör bir biçimde güdüleyen kişisel ihtiras ve bağnazlığın, Cristina Gallego ve Ciro Guerra ikilisince çok zekice bir sinema dili ve kurgusuyla anlatıldığını itiraf etmemiz gerekiyor…
Yalnız, filmin hikâyesine ilişkin açıklamalardaki Kolombiya, uyuşturucu ticareti, uyuşturucu baronları, çuval çuval para vs. gibi ifadelere aldanarak, “Narcos” (2015 – 2017) veya “Sicario” (2015) benzeri Hollywoodvari bir serüven beklentisi ile alelacele ekran başına çökenleri, ağır bir depresyonla sonuçlanacak 125 dakikalık ciddi bir izleme (ve belki de büyük bir olasılıkla izleyemeyerek uyuklama) maratonunun beklediğini de belirtmiş olalım…
Çünkü “Pájaros de verano / Birds of Passage”, yeni yetme gençlere, bol çata patlı aksiyon hizmeti vermek amacıyla çekilmiş sıradan bir film değil…
Ki öyle olsaydı zaten bizde, filmin hikâyesi için William Shakespeare ve Yaşar Kemal gibi isimleri ağzımıza hiç almaz doğrudan çeteler arası silahlı çatışmaları anlatmaya başlardık…
Filmin oyuncu kadrosuna gelince:
Natalia Reyes dışında kadroda yer alan isimler hakkında çok fazla bilgiye sahip değiliz…
Ama göründüğü kadarıyla aralarında kötü oynayan kimsede yok gibi…
Hatta Úrsula karakterini canlandıran Carmiña Martínez ile Rapayet’i oynayan José Acosta’nın fazlasıyla iyi iş çıkarttıklarını söylemek de pek ala mümkün…
Belki, yine klasik bir laf olacak ama şu ana kadar söylediklerimizin tamamı filme ilişkin ilk tespitimiz olsun…
İlk önerimize gelince:
O hakkımızı da bu kez; kendini Hollywood prodüksiyonlarının bağımlılığından kurtarmayı becermiş sinemaseverlere, “Latin Amerika sinemasının bu türden seçkin örneklerini de izleme listelerinizden eksik etmeyin” diye seslenerek kullanmış olalım…
Emin olun böylelikle ruhunuzu da gereksiz abur cuburdan arındırmış olacaksınız…
Sonuç olarak, kendi değerlendirme sistemimiz içinde puan olarak 3,5 verdiğimiz bu arşivlik film için önerimiz de, eğer halen izlemediyseniz olumsuz yorum ve puanlara aldırmadan “mutlaka bir şans da siz verin” şeklinde olacak…
Keyifli seyirler,
Film gayet güzeldi. Kültürlerini işleyişini beğendim. Kültürel şarkıları da güzeldi. Karakterleri daha iyi işleseler çok daha iyi olabilirdi bence.
- En son Beyazperde eleştirileri
- En İyi Filmler
- Basın Puanlarına Göre En İyi Filmler