Starfish eleştirileri

“Starfish”, senaryosunu da yazan A.T. White’ın yönetmen koltuğunda oturduğu ilk uzun metrajlı sinema filmi…

Prömiyeri, 21 Eylül 2018’de Fantastic Fest’de yapılan ve 15 Mart 2019 tarihinde sınırlı salon gösterimi ile Amerika’da vizyona girdikten sonra VOD ve DVD olarak satışa sunulan filmin, hâlihazırda IMDB, Rotten Tomatoes ve Metacritic gibi mecralarda ciddiye alınacak miktarda oydan oluşan bir izleyici ve yorumcu puanı ortalaması mevcut değil…

O nedenle bizde bu filmi, her zamanki gibi önceliği oyuncu kadrosuna vermek suretiyle bizzat kendimiz mercek altına alarak incelemeye ardından da puanlamaya çalışacağız…

Ancak, artık neredeyse yorumlarımızda geleneksel bir özellik halini aldığı üzere ayrıntılı incelemeye geçmeden önce yine filme ilişkin ilk tespitimizi, sonrasında da naçizane ilk önerimizi paylaşalım istiyoruz…

Bu bağlamda da işe; karşımızdakinin, özelliklede yurtdışındaki profesyonel sinema eleştirmeni yorumlarında, “her kafadan ayrı bir ses çıkmasına neden olan” çok değişik bir film olduğunu söyleyerek başlayabiliriz…

Nasıl mı?

İsterseniz bunu, aşağıda vereceğimiz iki örnek ile daha net bir biçimde göstermeye çalışalım:

(1).The Hollywood News’deki 28 Mayıs 2019 tarihli yorumunda Kat Hughes filmi, ilginç bir biçimde “Donnie Darko” (2001), “I Am Legend” (2007) ve “Eternal Sunshine of the Spotless Mind” (2004) arasında bir yere yerleştirirken,

(2) Bir diğer eleştirmen Andrew Wyatt, 3 Haziran 2019 tarihinde The Lens’de yayınlanan yorumunda “Starfish” için hem “Annihilation” (2018), “The Endless” (2017), “Inland Empire” (2006), “The Mist” (2007) ve “Another Earth” (2011) gibi filmleri referans olarak sıralamış hem de A.T. White’ı Andrei Tarkovsky ile aynı çizgiye oturtmuş…

Aslında medyada (ve kimi ünlü sinema bloglarında) bu ikisine benzer farklı esintiler taşıyan yorum oldukça fazla…

Öyle ki, bir anlamda bu işi kendine meslek edinmiş olan eleştirmenlerin büyük çoğunluğu gerek filmi ve gerekse de yönetmenini oraya buraya çekiştirmekte hiçbir sakınca görmemişler…

İşin daha da ilginç olanı ise, her ne kadar filmde anlatılanlar hakkında genel bir mutabakat söz konusu olmasa da, olumsuz bir yoruma rastlamanın da pek mümkün olmaması…

Peki, biz neler gördük bu filmde?

Gelin sayalım birlikte…

Her şeyden önce A.T. White’ın Aubrey’e (Virginia Gardner) filmin bir sahnesinde, Ahab ve Moby Dick arasındaki çatışmanın birey ile doğa, Ahab ve gemi mürettebatı arasındaki çatışmanın ise birey ile toplum arasındaki gerilimi yansıttığı Herman Melville'in ölümsüz eseri “Moby Dick”i (1851) laf olsun diye okuttuğunu düşünmediğimizi söylemek isteriz…

Bu bir…

Aynı şekilde, Anthony Burgess’in, ahlaki değerlerin birbirine karıştığı, iyi ile kötünün neredeyse ayırt edilemez bir hal aldığı sanayi devrimi sonrası İngiliz toplum yapısındaki, insan doğası ve toplumsal değerlerin çatışmasının anlatıldığı romanının enfes bir uyarlaması olan “A Clockwork Orange” (1971) filminin posterinin duvarda asılı olmasının da, Stanley Kubrick’e saygının ötesinde bir anlam taşıyor olması gerekirdi…

Bu da iki olsun…

Elbette, hayal kırıklıkları ve pişmanlıkları ile baş başa kalan Aubrey’in, üzerinde “Forgive and Forget / Affet ve Unut” yazan bir tahta parçacığı ile yüzleştirilmesi de sıradan bir tesadüf değildi…

Aynen, Aubrey’in gördüğü veya gördüğünü sandığı hayal ve gerçek karışımı şeylerin, “ölü arkadaşı” Grace tarafından “dissosiyatif bozukluk” sonucunda oluşan bir durum olarak tanımlanmasının da öylesine denk gelmiş olamayacağı gibi…

Bu da üç…

Yani “Starfish”, gerçekten de çok fazla su kaldıran bir film…

O nedenle de, kimilerince yapıldığı gibi öyle sıradan bir iki olumlu veya olumsuz beylik cümle ile “olmuş” yahut “olmamış” diye yorumlanamaz…

Belki, yine klasik bir laf olacak ama diğer yorumlarımızda da olduğu gibi yazılmayanları yazmaya, anlatılmayanları anlatmaya, söylenilmeyenleri söylemeye çalıştığımız bu satırlar filme ilişkin ilk tespitimiz olsun…

İlk önerimize gelince:

O hakkımızı da bu kez; “Jonathan” (2018) filminin yorumunda olduğu gibi düşünmeyi de zorunlu kılan filmler izlemeyi tarz haline getirmiş olan sinemasever dostlara, “Bu türden farklı anlatım dillerine sahip filmleri de izleme listelerinizden eksik etmeyin” diye seslenerek kullanmış olalım…

Sonuç olarak, kendi değerlendirme sistemimiz içinde puan olarak 3 verdiğimiz bu film için önerimiz de, olumsuz puan ve yorumlara aldırmadan “bir şans da siz verin” şeklinde olacak…

Keyifli seyirler…

Son bir not:
Yönetmen A.T. White, bu filmden elde edilecek bütün geliri Kanser Araştırması’na (İngiltere) bağışlamıştır…