Beyazperde
Hesabım
Ortalama puan
3,0
5 Puanlama
Bir Kadın Zaferi hakkında görüşlerin ?
5
0 Eleştiri
4
0 Eleştiri
3
1 Eleştiri
2
0 Eleştiri
1
0 Eleştiri
0
0 Eleştiri
Sırala
Filtrele:
Hepsi
Hollandalı “kadın” orkestra şefi ve piyanist Antonia Brico’nun başarı serüveninin anlatıldığı “De dirigent / The Conductor”, senaryosunu da yazan Maria Peters’ın yönetmen koltuğunda oturduğu biyografik bir drama…
6 milyon dolarlık bir bütçeyle çekilen ve 25 Ekim 2018 tarihinde Hollanda’da vizyona giren filmin, hâlihazırda IMDB, Rotten Tomatoes ve Metacritic gibi mecralarda ciddiye alınacak miktarda oydan oluşan bir izleyici ve yorumcu puanı ortalaması mevcut değil…
O nedenle biz de bu filmi, her zamanki gibi önceliği yine oyuncu kadrosuna vermek suretiyle bizzat kendimiz mercek altına alarak incelemeye ardından da puanlamaya çalışacağız…
Ancak, artık neredeyse yorumlarımızda geleneksel bir özellik halini aldığı üzere ayrıntılı incelemeye geçmeden önce filme ilişkin ilk tespitimizi paylaşalım:
“De dirigent / The Conductor”, oldukça sade ama bir o kadar da sıra dışı bir yaşama adanmış son derece etkileyici bir film…
Bu kısa tespit sonrasında detaylı analize geçmeden film hakkındaki bir yanlış anlaşılmayı da mutlaka düzeltmemiz gerekiyor…
Ki, o da bu filmin, sadece klasik müzik sevenlere yönelik olduğu algısı…
Zira bu türden bir değerlendirme, hem filmin kendisine hem de sırf bu yanlış (tanıtım ve) değerlendirme nedeniyle bu harika filmi izleme zevkinden mahrum kalacak olanlara ciddi anlamda bir haksızlık olacak…
Evet, bu filmde eve kapatılmayı reddeden bir kadın olarak “erkek egemen” yerküredeki bütün insanlara, “Bu iş de, bende varım” deme mücadelesi anlatılan Antonia Brico bir klasik müzik orkestra şefi…
Fakat bu aynı zamanda, bir şeyi tutkuyla istemenin ve azmin elinden hiçbir şeyin kurtulamayacağının da öyküsü…
Fondaki klasik müzik ise sadece insanın ruhunu okşayan hoş bir ayrıntı…
Yoksa aynı tutku ve azim “Bohemian Rhapsody” (2018) de de gördüğümüz gibi Freddie Mercury’de yahut “Müslüm” (2018) de olduğu gibi Müslüm Gürses’te de yok muydu?
Değişen tek şey notaların ritmi…
Aslında aynı tutku ve azim tamamen kurgu (fiction) olmasına rağmen “Whiplash” (2014) filmindeki Andrew karakterinde de vardı…
Bütün bunların dışında bu filmde, biraz umutsuz aşk kokan “La La Land” (2016) biraz da gerçek dostluk ve hoş seda içeren “Victor Victoria” (1982) dan da bir şeyler gördük…
Oyuncu kadrosuna gelince…
Doğrusunu söylemek gerekirse, içlerinden her hangi biri için “Şu kötü oynuyordu!” diyen kesin çarpılır…
Yani herkes çok iyiydi…
Ama yine de biz, özellikle Antonia Brico’yu canlandıran Christanne de Bruijn ile Robin Jones rolündeki Scott Turner Schofield’in performanslarına bayıldık…
Hem de “De dirigent / The Conductor”, bu iki oyuncunun ilk uzun metrajlı sinema filmi olmasına rağmen…
Filmin yönetmeni ve teknik kadrosunun başarısı hususuna hiç girmiyoruz…
Onu zaten filmi izlerken kendiniz fark edeceksiniz…
Bu konuda değinmek istediğimiz tek şey, filmde konuşulan dillere özellikle de ana dili olmayanların konuştuğu İngilizce ’deki aksan vurgularına gösterilen özenin son derece dikkat çekici olması…
Ki, bizce sadece bu bile yönetmen Maria Peters’ın işini ne kadar büyük bir titizlikle yaptığını göstermek için yeterde artar bile…
Sonuç olarak, 137 dakika gibi biraz uzun sayılabilecek süresine rağmen her anını büyük bir ilgi ve beğeniyle izlediğim bu film için puanımız 3,5 önerim ise “mutlaka izlemelisiniz” şeklinde olacak…
Keyifli seyirler,
6 milyon dolarlık bir bütçeyle çekilen ve 25 Ekim 2018 tarihinde Hollanda’da vizyona giren filmin, hâlihazırda IMDB, Rotten Tomatoes ve Metacritic gibi mecralarda ciddiye alınacak miktarda oydan oluşan bir izleyici ve yorumcu puanı ortalaması mevcut değil…
O nedenle biz de bu filmi, her zamanki gibi önceliği yine oyuncu kadrosuna vermek suretiyle bizzat kendimiz mercek altına alarak incelemeye ardından da puanlamaya çalışacağız…
Ancak, artık neredeyse yorumlarımızda geleneksel bir özellik halini aldığı üzere ayrıntılı incelemeye geçmeden önce filme ilişkin ilk tespitimizi paylaşalım:
“De dirigent / The Conductor”, oldukça sade ama bir o kadar da sıra dışı bir yaşama adanmış son derece etkileyici bir film…
Bu kısa tespit sonrasında detaylı analize geçmeden film hakkındaki bir yanlış anlaşılmayı da mutlaka düzeltmemiz gerekiyor…
Ki, o da bu filmin, sadece klasik müzik sevenlere yönelik olduğu algısı…
Zira bu türden bir değerlendirme, hem filmin kendisine hem de sırf bu yanlış (tanıtım ve) değerlendirme nedeniyle bu harika filmi izleme zevkinden mahrum kalacak olanlara ciddi anlamda bir haksızlık olacak…
Evet, bu filmde eve kapatılmayı reddeden bir kadın olarak “erkek egemen” yerküredeki bütün insanlara, “Bu iş de, bende varım” deme mücadelesi anlatılan Antonia Brico bir klasik müzik orkestra şefi…
Fakat bu aynı zamanda, bir şeyi tutkuyla istemenin ve azmin elinden hiçbir şeyin kurtulamayacağının da öyküsü…
Fondaki klasik müzik ise sadece insanın ruhunu okşayan hoş bir ayrıntı…
Yoksa aynı tutku ve azim “Bohemian Rhapsody” (2018) de de gördüğümüz gibi Freddie Mercury’de yahut “Müslüm” (2018) de olduğu gibi Müslüm Gürses’te de yok muydu?
Değişen tek şey notaların ritmi…
Aslında aynı tutku ve azim tamamen kurgu (fiction) olmasına rağmen “Whiplash” (2014) filmindeki Andrew karakterinde de vardı…
Bütün bunların dışında bu filmde, biraz umutsuz aşk kokan “La La Land” (2016) biraz da gerçek dostluk ve hoş seda içeren “Victor Victoria” (1982) dan da bir şeyler gördük…
Oyuncu kadrosuna gelince…
Doğrusunu söylemek gerekirse, içlerinden her hangi biri için “Şu kötü oynuyordu!” diyen kesin çarpılır…
Yani herkes çok iyiydi…
Ama yine de biz, özellikle Antonia Brico’yu canlandıran Christanne de Bruijn ile Robin Jones rolündeki Scott Turner Schofield’in performanslarına bayıldık…
Hem de “De dirigent / The Conductor”, bu iki oyuncunun ilk uzun metrajlı sinema filmi olmasına rağmen…
Filmin yönetmeni ve teknik kadrosunun başarısı hususuna hiç girmiyoruz…
Onu zaten filmi izlerken kendiniz fark edeceksiniz…
Bu konuda değinmek istediğimiz tek şey, filmde konuşulan dillere özellikle de ana dili olmayanların konuştuğu İngilizce ’deki aksan vurgularına gösterilen özenin son derece dikkat çekici olması…
Ki, bizce sadece bu bile yönetmen Maria Peters’ın işini ne kadar büyük bir titizlikle yaptığını göstermek için yeterde artar bile…
Sonuç olarak, 137 dakika gibi biraz uzun sayılabilecek süresine rağmen her anını büyük bir ilgi ve beğeniyle izlediğim bu film için puanımız 3,5 önerim ise “mutlaka izlemelisiniz” şeklinde olacak…
Keyifli seyirler,
- En son Beyazperde eleştirileri
- En İyi Filmler
- Basın Puanlarına Göre En İyi Filmler