The Last Waltz eleştirileri

Yönetmen koltuğunda Martin Scorsese'nin oturmakta olduğu “The Last Waltz”; "The Band" grubunun 25 Kasım 1976 tarihindeki, isimlerini aşağıda teker teker sıralayacağımız birbirinden değerli ve şöhretli dostlarıyla birlikte San Francisco Winterland Arena'da verdiği konserin kayıt altına alındığı bir belgesel olarak geliyor karşımıza...

Gelin isterseniz...

Canlı müzik kayıtlarının arasına, Scorsese'nin grup üyeleriyle...

Grubun geçmişine yönelik olarak gerçekleştirdiği röportajdan parçalarında eklendiği, bu sıra dışı belgesele biraz daha yakından bakalım...

***

Belgesel, Scorsese'nin yaptığı...

Muhakkak uymanızı da önereceğimiz...


"Bu film yüksek sesle izlenmelidir!"


Uyarısıyla başlar...

***

(Bas, yaylılar ve vokalde Kanadalı) Rick Danko, (davul, mandolin ve vokalde Amerikalı) Levon Helm, (org, akordiyon, saksafon ve sintisayzerde Kanadalı) Garth Hudson, (piyano, tuşlular, davul ve vokalde Kanadalı) Richard Manuel ile (birinci gitar ve vokalde Kanadalı) Robbie Robertson'dan oluşan ve 1967 yılında Toronto, Ontario'da kurulan...


Folk'tan rock'a...

Caz'dan country'e...

Hatta...

Rhythm and blues'a uzanan bir yelpazede, müzikal bir performans sergileyen...

Kanada - ABD kökenli "The Band" grubu...

Şükran Günü'nde verilen ve bir veda konseri olması nedeniyle de...

"Son Vals (The Last Waltz)" adı ile takdim edilen bu muhteşem konserde, "bis yapmak" (yani seyircinin ısrarlı daveti üzerine son bir kez daha sahneye dönmek) suretiyle bir Marvin Gaye hiti olan "Don't Do It"in (1964) cover versiyonunu seslendirmek amacıyla yeniden sahneye çıkar...

***

Tekrar en başa döndüğümüzde...

Robbie Robertson, kendisiyle mülakatı gerçekleştirmekte olan üstad Scorsese'ye...


On altı yıldır birlikte olan The Band grubunun...

İlk sekiz yılını barlarda, batakhanelerde ve dans salonlarında...

Kalan sekiz yılını da...

Konserlerde, stadyumlarda ve arenalarda geçirdiğini itiraf etmekte...


***

Ve kendisine...

Final konserinin neden San Francisco Winterland Arena'da yapıldığı sorusu yöneltildiğinde de Robertson'ın yanıtı, "Winterland, bu grubun grup olarak ilk sahneye çıktığı yerdi..." olmaktadır...

***

Derken...

The Band, konserin açılış parçası "Up on Cripple Creek" (1969) ile sahnededir...

***

İkinci şarkı "The Shape I'm In"e (1970) geçilmeden, Robertson kuliste; Scorsese'ye grubun geçmişi hakkında bilgiler vermeye devam etmektedir...

***

Ardından da...

On altı yıl önce yola çıktıklarında, yanlarında durarak kendilerine destek veren Ronnie Hawkins; "Who Do You Love? (Bo Diddley song)"ı (1956) seslendirmek üzere sahnededir...

***

Hawkins sahneden iner inmez...

Grubun üyeleri...

Güle oynaya hep birlikte Scorsese'ye, meteliğe kurşun attıkları ilk yıllarından söz ederler...

***

Sonrasında...

"It Makes No Difference" (1975) ile yine seyircinin karşısındadırlar...

***

Elbette...

Bu önemli gecede sadece şarkılar söylenmeyecek...

"Inroduction to the Canterbury Tales" şiirini okuyacak olan Amerikalı şair, tiyatro oyunu ve şarkı yazarı, romancı Michael McClure'da kendilerini yalnız bırakmayacaktır...

Dakika 27...

1960'lı ve 1970'li yılların müziklerinin kulaklarınızın pasını sileceği filmin geride kalanında, siz değerli sinemasever dostlarımızı...


The Band'in...

"Stage Fright" (1970), (The Staples ile beraber) "The Weight" (1968), "Old Time Religion" (1873'e tarihlenen geleneksel bir gospel şarkı), "The Night They Drove Old Dixie Down" (1969), (Emmylou Harris ile beraber) "Evangeline", "Genetic Method / Chest Fever" (1968), "Ophelia"yı (1975) ve "Theme from The Last Waltz"ı (1976)...

Dr. John'un "Such a Night"ı (1973), Neil Young'ın "Helpless" (1970) ve "Four Strong Winds"i (1962), Joni Mitchell'ın "Coyote"u (1976), Paul Butterfield'ın "Mystery Train"i (1953), Muddy Waters'ın "Caldonia" (1945) ve "Mannish Boy"u (1955), Eric Clapton'ın "Further on Up the Road"u (1957), Van Morrison'ın "(bir İrlanda - Amerikan klasiği olan) Too Ra Loo Ra Loo Ral" (1913) ve "Caravan"ı (1970), Bob Dylan'ın da "Baby, Let Me Follow You Down" (1950) ve "Forever Young"ı (1973) seslendirirken...

Kendilerine...

(The Beatles'ın davulcusu) Ringo Starr ile (The Rolling Stones'un gitaristi) Ronnie Wood da eşlik ederlerken...

Amerikalı şair Lawrence Ferlinghetti'nin de "Loud Prayer" şiirini okuyacağı...


Zaten Scorsese'nin diğer şaheserleri arasında yer almakta olan "Taxi Driver" (1976) ve "Raging Bull" dan da (1980) tanıdığımız usta görüntü yönetmeni Michael Chapman'ın (1935-2020) kamerasından yansıyan, 90 dakikalık harika bir bölüm daha bekliyor olacak...

Emek verilerek ve benzeri bir örneğine rastlamanızın da asla mümkün olamayacağı; alışılmış "nesir" tarzı dışındaki ezberleri bozan "lirik" bir anlatım dili de benimsenmek yoluyla yazılmış, bir başka "özgün" yorumda yeniden buluşmak dileğiyle...

Keyifli seyirler,