Iron Man - Beyazperde.com eleştirisi : Iron Man

Sinema dünyası, beklenmedik sürprizlerle dolu. Herhangi bir filmi izlemeden önce hakkında nasıl beklentilerimiz olursa olsun, izleyene kadar belli bir kararda bulunmamız imkansız. Konu sinema olunca, ilk bakışta hangi filmin iyi, hangi filmin kötü olacağına dair kesin kurallar yaratmak zaman kaybı.

O yüzden hayatım boyunca hiç bir film konusunda filmi izlemeden önce kalitesi hakkında belli kurallar koymadım. Tek bir kural hariç: Açılış jeneriğinde AC/DC, kapanış jeneriğinde ise Black Sabbath çalan hiç bir film kötü olamaz. Özellikle açılış ve kapanış jeneriği arasında bulunan "hikaye" dediğimiz bölüm, son yılların en eğlenceli süperkahraman filmlerinden birini teklif ediyorsa.

Son bir kaç yıldır süper kahraman filmlerinde bariz bir gerileme yaşıyoruz. Geçen sene merakla beklenen Örümcek Adam 3, serinin hayranlarında hayalkırıklığı yarattı. Marvel'in "ikinci sınıf" kahramanları Ghost Rider ve Elektra ile yetinmek zorunda kaldık. 2008 yılında ise Amerika'nın gişe filmlerini vizyona soktuğu yaz aylarına Demir Adam ile sıkı bir başlangıc yapıyoruz. Artık peşinden The Dark Knight ve The Incredible Hulk başarıyla takip eder umarım.

Demir Adam, serinin ilk filmi olarak (Devam filmlerinin geleceği o kadar bariz ki, film şimdiden sonraki bölüme göndermede bulunan bir repliğe sahip) bilindik olsa da sağlam bir hikaye yapısına sahip. İlk Örümcek Adam'da olduğu gibi kahramanımızın başlangıç hikayesi filmin büyük bir kısmını kapsıyor. Milyarder silah yapımcısı Tony Stark'ın teröristler tarafından kaçırıldıktan sonra nasıl Demir Adam'a dönüştüğünü çabuk montajlar yerine uzun sahnelerle izliyoruz.

Boylece hem karakteri tanımamız için zamanımız oluyor, hem de yaklaştığını bildiğimiz muhteşem özel efektli aksiyon sahnelerine olan beklentimiz güçleniyor. İlk Süpermen filminden beri kullanılan bu yöntem, süper kahraman filmleri için bence halen başarılı bir hikaye yaklaşımı. Özellikle şu günlerde çoğu çizgi roman uyarlaması peşinde devam filmleri getirdiğine göre, ilk film neden hikayenin başlangıcına odaklanmasın?

Filmin mükemmel özel efektlerini, bağımsız sinema dünyasından yavaş yavaş Hollywood'un en aranan yönetmenlerinden birine dönüşen Jon Favreau'nun kontrollü olduğu kadar heyecan dolu yönetimini şimdilik bir kenara bırakalım. Demir Adam'ı örneklerinden daha yükseğe çıkaran, ayrıcalıklı kılan en önemli iki özellik Tony Stark rolünde Robert Downey Jr.'un performansı, ve her tarafı sürprizlerle dolu Demir Adam kıyafeti.

Downey Jr., başlangıçta kendini beğenmiş, egzantrik milyarder Tony Stark'dan beklediğimiz karizma ve kendine güveni aşılıyor. Fakat ilginç olan sonradan sattığı silahlar hakkında suçluluk duyan Stark'ın, geçirdiği büyüme ağrıları süresince ona olan sempatimizin artması ve Stark'ın bilinmedik insansı taraflarının yüzeye çıkması. Robert Downey Jr., film boyunca karizmatik ve komik Stark ile duygusal ve iç çatışmadan yakınan Stark arasında mükemmel bir denge yakalıyor.

Konu Demir Adam kıyafetine gelmişken, sizi bilmem ama ben gelecek doğumgünümde bir Demir Adam kıyafeti istiyorum. Türkçe'de yeterli seviyede açıklayacak bir kelime düşünemiyorum, bu yüzden şimdilik bir süper kahraman filminde gördüğüm en cool kıyafetlerden birine şahit olduğumu itiraf etmeliyim. Pürüzsüz ve parlak yapısı, karizmatik maskesi, elden ve ayaktan çıkan ışıltılı jet gücü, her tarafından fırlayan silahlar ve roketler...

Kıyafet o kadar mükemmel ki, uçarkan cep telefonunuzla bile konuşabiliyorsunuz. Filmin özel efekt takımının kıyafetin bütün detayları üzerine uzun uzun kafa yorduğu kesin. Transformers gibi bir felaketin rastgele bilgisayar efekti demolarının yanında Demir Adam'ın mekanizması içinde her parçasının bir sebebi olduğuna inanıyoruz, bu da illüzyonun içinde kaybolmamızı kolaylaştırıyor.

Demir Adam, bir süredir sırtımı döndüğüm süperkahraman filmi türüne olan inancımı yeniden güçlendirdi. Şimdiden ikinci bölümü merakla bekliyorum. Hele ikinci filme göndermede bulunan yukarıda bahsettiğim replik gerçekleşirse, o zaman daha da merakla beklerim.