Tokyo Story eleştirileri

Bu evrensel film, tek bir ailenin deneyimlerinin merceğinden bakarak, değişen bir toplumda kaybolmuş geleneklerin ve değerlerin suskun, nostaljik bir tablosunu çiziyor.Yasujiro Ozu dan aile ilişkilerine dair eşsiz bir başyapıt.yapımından elli üç sene geçmesine rağmen hala insanı derinden etkilemeyi başaran bir yapım. time dergisinin sinema tarihinin en iyi filmleri seçkisine girmiştir , sight & sound tafından düzenlenen seçkide tüm zamanların en iyi 10 filmine girmiştir .

çok sıkıcı bir anlatım tarzı, abartılacak hiçbir şeyi yok........................

Yasujirô Ozu, Akira Kurosawa ve Kenji Mizoguchi ile beraber Uzak Doğu sinemasını Dünyadaen iyi şekilde temsil etmiş 3 büyük yönetmenden bir tanesidir..Tokyo Hikayesi ise Kurosawanın7 Samuray ve Rashomon, Mizoguchinin Ugetsu ve Sansho dayu filmleri ile Uzak Doğu sinemasınınen nadide ve etkileyici filmlerindendir..Ozunun kendine has stili ile,unutulmaz sahneleri vesade ama güçlü oyunculukları barındıran son derece dokunaklı bir başyapıttır.2002 Sight & Sounde dergisi anketinde eleştirmenlerin sıralamasında 5.sırada yer almıştır.Ünlü eleştirmenler Roger Ebert ve Manohla Dargis, yönetmenlerden ise Jım Jarmuch ile AkiKaurismaki bu filmi en iyi 10 listesinde göstermişlerdir.Bp puanım:10/10

Sinemasıyla yeni tanıştıgım Japon sinemasının ustalarından biri olan Ozu'yu izlemek müthiş bir deneyim.Evrensel degerlere sahip bu baş yapıtında; Japon toplumunda yaşanan degişimlerin,gelenekler ve degerlerdeki erezyonun,orta sınıfın aile yaşamını ve kuşak çatışmasının etkilerini insancıl bir şekilde, fikir dolu eşsiz tarzıyla ve minimalist akımdan etkilenmesiyle bu başyapıt Japon sinemasının iyilerinden.Omuz altı çekimleri.hiç kıpırdamayan kamerasıyla buna karşın su gibi akan anlatımıyla tam sinema dersi.Amatör oyuncuları kullanması fimlerindeki ayrı bir güzellik.Birçok yönetmenin etkilendigi(wım wenders.n b ceylan,scorsese.jim jarmusch.)''"Ben bir tofu'cuyum. Tofu kızartabilirim, ama hiçbir zaman biftek ya da hamburger yapamam, bana bunlar sipariş edilse bile... Eğilimleri ancak önemsiz meselelerde takip ederim. Önemli meselelerde, ahlâkı takip ederim. İş sanata gelince, kendimi takip ederim." Bir yönetmen Yasujiro Ozu

Hayatın kısa olduğunu, insanlara hayattayken değer verilmesi gerektiğini aile anne baba evlat ekseninde anlatmaya çalışan film; bencil evlatları, (ki bu şekilde bile yetişen torunlar arada inceden torunlarda da anne babalarıyla ilişkinin bu düzeyde olacağını vermiş) insanların iş yoğunluğuna kendini kaptırıp bazı değerleri kaybettiklerini yavaş ve ağır bir şekilde işlemiş... Çok ağır ilerleyen bir film olduğunu da belirtmeliyim... 6/10

Filmin konusunu özetlemek gerekirse;Her şey bir yaşlı çiftin çocuklarının yanına Tokyo'ya gitmesiyle başlar.Tokyo'da karşılaştıkları durum ise bekledikleri gibi olmayacaktır.Büyük şehir hayatı çocuklarının değişmesine yol açmıştır çünkü.

Yaşlı çift Tokyo'da ve daha sonra çocuklarının annesinin ölümü esnasında bile görmediği ilgiyi hiç bir kan bağı bulunmayan;savaşta ölen çocuklarının karısında bulucaktır.Çünkü çocukları değişmiştir,büyük kızı annesi öldüğünde hemen eşyalarını sahiplenmeye başlar.Tokyo'ya yanlarına geldiklerinde ise başlarına çok sorun ve masraf çıkardıklarını düşünürler.Sadece değişmeyen en küçük kızları vardır..........

Yasujiro Ozu'dan aile ilişkilerine dair eşsiz bir başyapıt.Yapımından elli üç sene geçmesine rağmen hala insanı derinden etkilemeyi başaran bir yapım.

10/10