Club Sándwich genç ve bekar bir anne ile 17 yaşındaki oğlunun ilişkisini konu alıyor. Siz bu filmin aynı zamanda senaristisiniz, bu fikir nasıl ortaya çıktı, neden böyle bir konu?
Fernando Eimbcke: Ben aslında bir kez daha bir gençlik filmi yapmak istemiyordum. Fakat baktım ki yine öyle bir şey yapıyorum, peki dedim, bunu kabul ettim. Bir ergen erkek karakter üzerine çalışmaya başladım. Bir sahne vardı yazdığım, annesiyle uyuyor ve gece ıslak bir rüya görüyor. Fakat konu bu değildi, yani anlatmak istediğim bunun üzerine kurulmayacaktı. Paula Markovitch bana bu ilişkide epik bir yan var dedi, ben bunu anlatmak istemiyordum aslında ama peki bu epik hikayenin peşinden gidelim dedik. Hikayeyi buna göre yazmaya başladım.
Çok ilginç çünkü her zaman söylenir, karakterinin eşinden git yazarken diye, onun sesini duy derler, ben de evet peki tabii derim ama bu kez ne demek istediklerini gerçekten anladım çünkü ergen çocuğu yazayım derken anneyi duymaya başladım. Bu kez anne karakteri üzerine çalışmaya koyuldum, bekar anne olan arkadaşlarımla konuştum. Şu çelişki beni çok etkileri, 3 yaşlarında çocuğu olan her anne, çocuğunun ne kadar sevimli ne kadar mükemmel olduğunu anlatıp mutluluk saçarken ergen çocuğu olan her anne, kabus yaşıyorum, ne yapacağımı bilemiyorum, çok mutsuzum şeklinde hikayeler anlatıyorlar. Özellikle bekar anneler ve oğulları, çok özel ilişkiler. Yakın arkadaş gibiler, bu çok güzel belki ama pek de doğal değil. Çocuğunun en iyi arkadaşı sen olamazsın, sen annesisin, bu farklı. Arkadaşlarımın oğulları için nelerden feragat ettiğine şahit oldum. Sağlıklı değil ama yaşanıyor işte, demek ki bunun üstüne gitmeliydim. Yine bir gençlik filmi oldu, bu kez anne de genç, o da biraz ergen gibi, piercingi var, dövmesi var, rock müzik seviyor.
