Robinson’un emir veren bir beyaz olmasının karşılığında Cuma’nın zenci bir köle olması şablonundaki ırkçı bakış açısını nasıl aşıyorsunuz? Karikatür çizgisinde esprilerle oturtulabilen bu şablon sinemanın görselliğinde biraz daha tehlikeli değil mi?
Gürcan Yurt: Hem çizgi romanda hem orijinal romanda Robinson ve Cuma arasındaki ilişkide bir süreç var. İlk başlarda kendi dilini bilmeyen işaret dili ile anlaştığı ve kendi dilini ona anlattığı bir dönem var, orada bir isim takması gerekiyor ve Cuma günü bulduğu için Cuma ismini veriyor. Kendisini de “sahip” diye tanıyor ve uzun süre Cuma buna sahip diye hitap ediyor ama dili öğrendikçe sahip kelimesinin anlamını çözüyor. Adamın gerçek adının Robinson olduğu gerçekliğini çok sonra öğreniyor ve bu kölelik ilişkisini sorgulamaya başlıyor. Buna dair bir çatışma yaşıyorlar; ardından bu kölelik kavramı biraz kırılıyor. Robinson yine baskın karakter, yine abi ama köle-sahip ilişkisinden kurtuluyor.
Çizgi romanda da böyle oldu, orijinal romanda nasılsa. Ve bizim birinci filmde esas aldığımız hikâye Victor ve kızlarının adaya geldiği bölüm; bu da bizim kitaplarda altınca yedinci kitaplara tekabül ediyor. Ve zaten onlar gelmiş olduğunda Robinson ile Cuma arasında direkt bir köle sahip ilişkisi yok. Sadece birkaç ufak tefek kırıntılar kalmış. Ama Victor, tamamen kölelik karşıtı bir hikâye. O yıllar için siyahi insanlar eşittir köle gibi bir algı var, Cuma Victor’un bu tavrını sezince Robinson’u, Victora şikayet etmekle tehdit ediyor. Aslında Robinson yanlış ve komik. Bunu ifşa etmek aslında çok doğru. Öykü yazan kişinin nereden baktığının önemi var tabii ama bu tavırdaki bir insanı överseniz asıl o zaman bir sıkıntı var. Tersini yapıyorsanız, “sen saçma bir şey yapıyorsun” dersen anlamlı oluyor ve zaten yıllarca çizgi romanın okuyucusu olan insanlar da bunu biliyor, biz ırkçı değiliz, Robinson ırkçı.