Beyazperde: Bu kadar şeyi organize etmek de çok zor olmalı?
İsmail Güneş: Zor evet. Ama Türkiye'nin alışkanlıkları yok bu konuda, yani ekiplerin yok. Bizim var mı? Bizim de yok ama, üç aşağı beş yukarı bir senaryomuz var kafamızda, şu olursa şunu yaparız, şu olursa bunu yaparız diye. Bu disiplinlerin oturmuş olmaması maalesef bizim işimizi zorlaştırdı. Bu arada en memnun kaldığım grup da Adanalı figürasyon grubuydu. Biz onları Adana'dan getirdik, hep bir şükür içindeydiler. Pamuk tarlalarındaki çalışma şartlarının ardından, sette üç öğün yemek vardı. Hocam dediler, "sen bizi hem doyuruyorsun, hem para veriyorsun, hem sigortamızı ödüyorsun hem de Türkiye'yi gezdiriyorsun. Biz bunu bir daha asla yaşayamayız." Kimse yaşayamaz yani, şu an o ekipte çalışan arkadaşların birçoğu yaptıklarından dolayı pişmanlık hissediyordur ama işte bir süre sonra insanlar hep aynı kişileri görmekten rahatsızlık hissediyorlar. Bir zorluk var yani. Ben bu açıdan Hollywood endüstrisinde çalışanları çok takdir ediyorum. Özel hayatlarını işleirne karıştırmadan yıllarca aynı insanlarla profesyonel olarak çalışmaya devam ediyorlar. Film iyi olsun diye uğraşıyorlar. Ben bu ekipte bunu hissetmedim, yani ekip para bitsin de film bitmesin diye uğraştı adeta. Elbette aralarında işini yapanlar da vardı ancak bazı arkadaşların ortadaki şartları görmezden gelerek hareket etmeleri beni üzdü. O kadar büyük bir ekip için Anadolu'da konaklamak gerçekten zor. Yani oralarda 5 yıldızlı oteller var da biz mi kalmadık, ne bulduysak en iyi halini bulmaya çalıştık. Şöyle bir örnek vereyim; Divriği'nde 24 gün kaldık, kıtlık oldu orda.
