Quentin Tarantino kariyeri boyunca onlarca unutulmaz karakter yazdı. Vincent Vega olmadan “Pulp Fiction” nasıl olurdu? Gelin olmadan Kill Bill elbette imkansız bir hikaye olurdu. Her izleyicinin Tarantino karakterleri arasında mutlaka bir favorisi vardır. Peki Tarantino'nun favorisi hangisi? Bu konuda bir açıklama yapan usta yönetmen, favorisi midir bilinmez ama yazdığı karakterler arasında en eğlenceli olanın, Oscar kazanan performansıyla Christoph Waltz'un hayat verdiği Inglourious Basterds karakteri Hans Landa olduğunu söyledi.
Empire dergisine konuşan Tarantino, Landa'nın bir karakter olarak, yazdığı en eğlenceli şey olduğunu söyledi. Tarantino, “Bir sahneye girdiği anda sahneye hakim oluyor. İyi olması gerektiği yerde onlara karşı o kadar iyiydi ya da kötüydü. Onunla gerçekten ilginç bir durumum olduğunu gördüm. Bu başka bir karakterle zor. Sadece kötü bir adam değildi, sadece bir Nazi değildi ama Yahudi Avcısı olarak bilinen, Yahudileri bulan ve toplama kampına gönderen bir Nazi'ydi. Filmin sonuna doğru geldiğimizde, biraz Basterd'lerin ne yaptığını anlamaya başladık ve izleyici bunu istiyordu. Bu durum, filmin finalini de daha heyecanlı bir hale getirdi." dedi.
Tarantino sözlerine devam etti ve; “Biliyorsun, seni hayal kırıklığına uğratmasını istemiyorsun. Herkesin sırlarını bildiğini düşündük, bu yüzden onların sırlarını bilmeli. Ve bu durum daha heyecanlı bir zirve anlamına geliyordu." dedi. Hans Landa, Christoph Waltz'a Oscar kazandırdı ve yer yüzünde bu rolü ondan daha iyi oynayacak kimse yokmuş gibi geliyor. Karakter ve oyuncu uyumunun kusursuz olduğu filmlerden biri kuşkusuz.
Hans Landa karakteri kötülüğü temsil ediyor ama an gergin anlarda bile kendine güvenen alaycı yönüyle izleyicileri eğlendirmeyi başarıyor. Tarantino'nun en şiddet dolu anlarda bile bunu yaptığı düşünülürse, en eğlenceli karakter olarak onu seçmesi pek şaşırtıcı olmasa gerek. Waltz, bir donraki Tarantino filmi Django Unchained performansıyla da Oscar kazandı ve birkaç sene içinde, yeni girdiği Hollywood macerasına zirvede başladı.
