Beşir’le Vals eleştirileri

10 ÜZERİNDEN 10 LUK BİR BAŞYAPIT

Cesar ve Altın Küre dahil çıktığı sene içinde sayısız ödüle layık görülen, yabancı dilde en iyi film kategorisinde Oscar ve Cannes Film Festivali’nde Altın Palmiye için yarışmış Vals im Bashir (Walt with Bashir – Beşir’le Vals) türünün tek örneği; uzun metraj, canlandırma bir belgesel film. O dönemde İsrail ordusunda görev yapan yirmili yaşlarında bir piyade olan yönetmen Ari Folman, 1982 Sabra ve Şatilla katliamını kendi bakış açısıyla anlatıyor.

Folman, 2006 yılında bir asker arkadaşıyla karşılaşır. Arkadaşı ona 1982 Lübnan Savaşı ile ilgili sürekli kabus gördüğünü anlatınca Folman o döneme dair hiçbir şey hatırlamadığını fark eder. Aynı gece kendisi de birkaç görüntü hatırlar ama ayrıntılar yoktur. Film, Folman’ın arkadaşlarıyla konuşmalarını, aynı dönemde Beyrut’ta olan gazeteci Ron Ben Yishai ve bir psikologla yaptığı görüşmelerini anlatırken zihninde olayları canlandırmaya çalışmasını da gösteriyor.

Her şeyden önce filmin tamamen Ari Folman’ın kişisel yorumu olduğunu belirtmek gerekiyor. Olayları kendi yaşadığı ve bildiği gibi anlatan senarist, oyuncu ve yönetmen Folman, İsrail yapımı bu filmle bir yandan kendi ülkesinin savaş politikasını eleştirirken diğer yandan Filistin halkına yapılan katliamda tek suçlunun kendileri olmadığını gösterme cüretkarlığında bulunarak samimiyetinden şüphe duymamızı sağlıyor. Lübnan Savaşı’ndan 40 yıl önce soyları kurutulmaya çalışılmış, adeta ezilmiş bir milletin başkalarının da desteğiyle süper güç haline geldikten sonra etki-tepki misali nasıl yakıp yıktığını, masumlara nasıl kıydığını zaten herkes biliyor. Vals im Bashir de, bir İbrani askerin kendi iç hesaplaşmasının yanında mensubu olduğu topluluğa yönelik tam manasıyla objektif gözükmeyen (ki zaten subjektif olduğu belli ama işin içine biraz masumiyet oyunu katılmış gibi) eleştirisi üzerine kurulmuş.

Filmde Folman’ın geçmişe dair olayları yavaş yavaş hatırlaması ve bunun için gösterdiği çabalarla heyecan dozu artıyor. Savaşın ilk günlerine dair anılar biraz havada kalsa da özellikle katliamın yaşandığı haftasonuna doğru ilerledikçe filmin çarpıcılığı hızlı bir ivmeyle yükseliyor. Hristiyan Falanjistler’in savaşa dahil olmasıyla birlikte bu ivme eğrisi tepe noktasına ulaşıyor ve filmin sonunda, bu katliamdan sonra çekilen gerçek görüntülerden oluşan birkaç on saniyelik sekans ile seyirci oturduğu yere çakılmış şekilde filmi sonlandırıyor. Kurgu olmasından ziyade belgesel olması sebebiyle her sahnesinin daha da etkileyici olduğu, bir de filmin animasyon tekniği ile yapıldığı düşünülürse Ari Folman’ın bu işten alnının akıyla çıktığını söylemek zor olmaz. Fakat yine de eleştirilebilir yönleri olduğunu hatırlatalım bir kez daha.

Filmin ekstralarında yer alan ve üç dakika süren, yine katliama ait gerçek görüntüler de Folman’ın seyirciye “Bu izlediğiniz şey bir filmden çok daha öte, bunlar gerçekler” dercesine yönetmen tarafından eklendiği anlaşılıyor. Yine Folman’ın kendi ağzından filmi ve yaşadıklarının bir başka yorumunu ekstra seçeneklerde dinleyebiliyoruz.

Filmin ismi, Ari Folman ile aynı taburda savaşa katılmış asker Shmuel Frenkel adlı askerin savaş sırasında öldürülen Lübnanlı politikacı Bashir Gemayel’in dev posterinin önünde, elinde tüfeği ile vals yaparcasına gelişigüzel ateş etmesinden esinlenerek konulmuş.

Vals im Bashir’i önemli kılan bir diğer yönü ise aslında animasyon tekniğinin seçilmesinden kaynaklanıyor. Folman, animasyon bir film yaparak hem rüyaları hem halüsinasyonları hem de film sırasında atlanmaması gereken pek çok önemli detayı kolaylıkla aktarabilmiş. Özellikle karakterler konuşurken arka planda yer alan ince ayrıntılar bu anlamda animasyon tekniğinin ne kadar iş görür olduğunun kanıtı. Yine filmde yer alan birkaç mizahi sahnenin yaratılması da ancak animasyon teknikleri ile var olabileceği için yönetmenin bu seçimine şapka çıkarmak gerekiyor.

Ustaca yazılmış bir senaryo, Max Richter tarafından bestelenmiş muhteşem müzikler ve harikulade bir kurguya eşlik eden görsel efektlerle Vals im Bashir, içeriğinin yanında teknik yönüyle de bir başyapıtın sahip olması gereken her şeyi barındırıyor. Suçlu olanın suçuyla yüzleşmesi, tarihini ve öz geçmişini kabullenmesi üzerine, dehşet verici ve çarpıcı bir şaheser bu film. Kesinlikle animasyon gözüyle bakılmaması gereken, sanatsal bir belgesel ve etkileyici bir yapım Vals im Bashir. Darısı, kendi yaptığı katliamlarla yüzleşmeyi bir gün öğrenecek olan halkımın başına…

İzlediğim animasyonlar içinde çizgileri en keskin olanıydı.Kullanılan renkler,çizimler o kadar farklıydıki sanki animasyon değilde eti kemiği olan insanlar izliyormuşum gibi hissettim,atmosferi çok derindi,bunun üstüne müzikler ve gerçek bir trajedi eklenince soğuk bir duş etkisi yaratıyor.Çok etkileyici sahneleri vardı,hipodrom sahnesindeki atlar,filmin sonundaki kadınların yakarışları,kadınların ve çocukların ellerini kaldırıp kendilerini bekleyen katliama gitmeleri.Pek çok kişi tarafından kötülensede izlenesi bir yapım.

Filmi teknik açıdan beğendim sadece.. Ünlü bir ressamın tablosundan alınmış gibi canlı karelerden oluşuyor film.. Barındırdığı konu ise gerçekten insanlık ayıbı.. 10/7..

Filmi televizyonda izledim. Zaman geçirmek için izlenebilecek ama uyuyup kalabileceğiniz derecede akıcılıktan yoksun. Daha vahşi bir gösteri beklerdim ama durgunluğu seçmiş yönetmen. 6/10

oldukça sert bir animasyon, ama ariel şaron un açıkça adının geçmesi ve katliamdam önce arandığının tanık tarafından anlatılması şaşırtıcı... müzikler güzel ama klostrfobik çizimlere hazır olun..

Bırakın ön yargıyı ve bu filme bir şans verin !İsrail yapımı diye,kendi ülkesini öven bir film olacağını düşünüpte izlemiyorsanız sizin sinemaya hiç saygınız yok demektir.Bu film çok cesurca tüm gerçekleri ayrıntılarıyla,kanıtlarıyla koymuş ve bunu yaparkende seyirciyi sıkmayan öğretici bir anlatım sunmuş.Bu yüzdende animasyon tekniği kullanılarak gerçekten yaşanmış bu olayları hatırlayan yönetmen,zihnindeki bu anıları animasyonla canlandırmış.Ki böylesi seyir zevki açısından çok daha iyi olmuş.Bunun yanısıra savaşın acılarının çok çabuk unutulduğunu göstererek dünya barışına sert bir eleştiri yapıyor.9/10

Film harika bir animasyon görüntüye sahip.Bu tarzda bir görüntü olmasaydı dahamı etkili olurdu derseniz belki olurdu ama bence bu haliylede oldukça başarılı.Hayatında yaşadağı en önemli anları hatırlamaya çalışan Ari Folmanın geçmişe yönelik iz sürüşünü onunla beraber izleyip sonunda dehşet veren görüntülerle noktalıyoruz.İzlenmesi ve tarzıyla herkeze hitap etmeyebilir ama kesinlikle kayda değer.

arkadaşlar önyargısız izlemenizi tavsiye ediyorum kaçırmayın gerçek bi olay.

Tüm gerçekliğiyle, tüylerinizi diken diken ederek sonlanan, üstünden başarıyla kalkılmış bir yapım olmus Waltz With Bashir.Üstelik animasyon tekniğini kusursuzca ve cesurca kullanarak.Hak ettiği başarıyı yakalamalı.Oscara aday olduğu en iyi yabancı film kategorisinden ödülle ayrılmalı.Çok etkileyici buldum.9/10

Artık filmi izleyen yorum yazma gibi bir zorunluluga mahkum edilsin cünkü ben bu puan verenlerin filmi izledigini düsünmüyorum. Bütün önyargılarınızı kırın(bilmem nasıl yapacaksanız) ve bu filmi izleyin.İster günah cıkarma olsun,ister iş işten gecmiş olsun ama bu film yılın en iyilerinden.Canlandırma seklinde yapılan basarılı animasyon-belgesel tadındaki beşirle vals, israilin ya da en azından israilli bir grubun evet biz bunu yaptık itirafını dinlemek için bile izlenesi

beklediği ve gördüğü ilgiyi hak etmeyen sanatsallık katmak uğruna bocalayarak tıkanmış bir film. izleyin ama tat alan biri olursa lütfen benimle irtibata gesin ne onu etkiledi bilmek isyerim

belki oscarlık bir filmdir ama israil yapımı bir filme gidip para vermek içime sinmiyor.sanata saygı varda insanlığa yok mu?

Filmi merakla bekleyenlerdenim. ama muhtemelen güzel bi film çıakcak. Oscarda ödülü alması muhtemel görünen filmlerden.. Bakalım 6 şubatı bekliyoruz artık..

Filmle ilgili Holymindin görüşlerine katılıyorum. Bu filmi ben de hiç tarafsız bulamadım. Öyle bir şiddetin kanıksanması var ki insanların bunu hiçbir şey olmamış gibi, oyun oynayan çocuklarının yanında anlatması son derece rahatsız edici. İşin asıl yanı, bunu bir meşruluk düşüncesiyle aktardıkları belli oluyor. Yani işgalcilikleri bir yana, Filistinliler direndikleri için öldürülmeyi hak ediyor.. Her ne kadar savaşın kötülüğünü vermesiyle -sağolsun bir rahatsızlık yaratıyorsa da Filistinlilerden sadece 2-3 yerde Filistinli diye bahsetmesi, diğer yerlerde düşman, onlar vb. vb. diye bahsetmesi dikkatten kaçmıyor. Hele o çocukları, kadınları öldürüşleri, tanklarla arabaları ezişleri... bu bence adını vermeden günah çıkarma. Ama çıkarırken de şiddeti kanıksayan, bunu meşru sayan bir sinema diliyle yapma... Nasıl bir militarist toplum yaratmışlar, doğrusu bravo. Sineması bile bundan azade değil!

persapolis in yanına bile yaklaşamaz.Film resmen yahudileri sadece katliama engel olmadıkları için eleştriyor.Hayır yanlış katliamın en alaasını yahüdiler yapıyor.Hemde yıllardır.(bir sahnede filistinli militan ölü israil askerinin üstüne işiyor...siz haalla aa bak kendi hatalarını eleştriyolar helal deyin.)

Bu filmde oscar alırsa Yuh artık.(en sonda ki gerçek görüntüler çok can sıkıyor ölü insanlar ve bebekleri görüyoruz oscar için onların cesetlerinden bile yararlanıyolar yuhh bee)