Yeraltı eleştirileri

'Bu Öykünün Sonu Yok' cümlesiyle biten ve bizim de çok tanıdık gelen Balkan müziklerinin bol olduğu fakat seyir keyfinin düşük olduğu bir film 3/10

Emir Kusturica dan harika bir yaklaşım.Herşeyiyle tavan yapmış bir film.Doğal oyunculuklar, Bregovic in harika müzikleri, görüntüler, anlatım oldukça epikti.İzlenilmeli.8.5/10

Yıllar önce izlemiştim ilk kez ama yarım yamalak izlediğimi hatırlıyorum hayal meyal. Dün DVDsi elime geçince oturup tekrar izledim Undergroundu. Önceden yarım yamalak izledim dediysem Kusturicanın en iyi filmlerinden biri olduğunu unutmadım...Underground için, bir sinema eseri ile ilgili akla gelebilecek birçok şey yazılabilir aslında ama lafı çok dolandırmadan yazıp çıkacağım...Underground, tipik bir Kusturica filmi. 2. Dünya Savaşından bu yana Balkanlarda, özellikle de (eski) Yugoslavyada yaşanan dramı çarpıcı bir bakış açısıyla anlatıyor. Özellikle de mahzenden çıktıklarında hala savaşın devam ediyor olması, ancak bu savaşın ne menem bir savaş olduğu bundan daha iyi anlatılmazdı bence...Kusturica filmleri ortalama bir sinema izleyicisine genelde ağır gelir. O yüzden izlemeyen fakat izlemeyi düşünen ortalama izleyicilere hiç önerilecek bir film değil. Hoş izlemeye başlasalar da 163 dakikalık Undergroundun en iyi ihtimal yarısına kadar gelirler diye düşünüyorum. Ama şu bir gerçek ki Undergroun'Balkanlardan epik bir başyapıt'...

Kusturica stilinin belirginleştiği,sinemasal anlatımın tavan yaptığı,müthiş müziklerle bezenmiş bir sinema şöleni.Bu herif hiç kötü bir film yapmayacak mı?..

siyah ile beyaz,iyi ve kötü,yaz ve kış,komedi ve drama..evet, zıt duyguları bize aynı anda hissettiren,mükemmel bir film,bir Kusturica yorumu.Aynı zamanda gerçeklerin sinemaya uyarlaması,ciddi bir eleştiri.Bu filme hayran olmamak elde değil.

herkesin görüşüne saygı göstermek istiyorum ama artık bu film için de yapamayacağım.sinemadan ve sanattan anlayan herkesin kesinlikle çok beğeneceği bir şaheser.herşeyiyle mükemmeldi.tarihin en iyi filmlerini sayarken neden undergroundun adı geçmez,neden kısmen de olsa kıyıda köşede kalmıştır hiç anlamıyorum.üç saate yakın süresini bazıları kaldıramayabilir,eğer doksan dakikalık saçma sapan bağırsaklı,dalaklı,kesmeli doğramalı filmler izlemek istiyorsa tabii ki.sinemayı seven herkesin kesinlikle izlemesi gereken bir başyapıt.dram derseniz en üst düzeyde,özellikle son yarım saat,eğlence deseniz film boyunca hiç dinmiyor.goran bregovic insanüstü eserleri ile filme çok ama çok şey katıyor.oyuncular tek kelimeyle mükemmel.emir kusturica müthiş bir yönetim sergiliyor.hiç düşünmeden on puanı verdiğim nadir filmlerden.izlenmeli.

Konu Çok güzeldi...Film yer yer sıkıyor,ama genel olarak eğlenceli.Hemen hemen her sahnede fon olarak müzik eksik olmuyor:)8 Puanı hakediyor.

Ödüllük bir film değil bence, konu çok basit işlenmiş, izleyenler çocuk filmi bile bulamaz,izlemesenizde olabilecek bir film, sadece vasat altının üstünde 4 puanlık bir film.Konu çok uyduruk, yeratında salak gibi yaşayan insannlar ve onları aptal yerine koyan bir adam.Tarihi bir vizyonuda yok filmin ve gerçekten bir şey anlatıyormuş gibi uzatıpta uzatıyorlar. İzlemeyen hiç bir şey kaybetmez.

bir zamanlar bir ülke vardı adı yugoslavya idi ve müzikler hiç susmazdı kiliselerin çan sesi ile ezan sesi birbirine karışırdı herkes fakir ama neşeliydi yemekler az ama berekitliydi bu insanlar nazi almanyasına tarihin gelmiş geçmiş en acımasız en büyük soykırımını gerçekleştiren ve en çok silaha sahip ordusuna direndiler hırvatı sırpı çingenesi dünyanın gelmiş geçmiş en büyük en yıkıcı savaşının üstesinden geldiler peki sonra noldu bu insanlar tarihi boyunca aynı masada yemek yiyen aynı şarkıları söyleyen bu insanlar kapitalizmin kirli emellerine alet oldular silah satıcılarını daha da zenginleştirdiler
emir kusturica dan ikinci dünya savaşından 90 lara müthiş bir yolculuk gerek hayranlık uyandıran senaryosu gerek senaryodan daha da hayranlık uyandırıcı doyurucu ve etkileyici alt metinleri gerek goran bregoviç in insanı her dinlediğinde başka alemlere götürüp boşlukta sallanıyormuş gibi içimizi kaldıran dinlemeye doyum olamayan müzikleri ve gerekse de harika oyunculuklarıyla gerçek bir başyapıt insanı her an balkanlarda hisettiren her an neşe hüzün ve tarihin birikmi kokan bu topraklarda koşma bu tupraklardan çıkar amacı güdenlere hayır deme istedği ile tutuşuyor içiniz ve evrenselliğe ölümsüzlüğe vurgu yapan bir başyapıtta da böylesi yaraşırdı dedirten harika finalle yeraltını hala izleediyseniz çok şey kaçırdınız

Dönemin Cannes film festivaline son anda bomba gibi düşmüş ve ödül almış bir film. Ama şunu anladım ki Kusturica benim yönetmenim değil. Film tam anlamıyla bir duygusal devinizm. Ne ararsan var, takip ederken artık gözleriniz yoruluyor. Bregoviçin ne olduğu belirsiz müzikleriyle de bir süre sonra kulaklarınız şişiyor. Alttaki yorumlara bakıpta sürü psikolojisine uymadım ve düşündüklerimi söyledim. Bence vakit kaybı...

kusturica nın en sevdiğim filmi.tam bir şölen.masalsı bir anlatımı var.savaşla alay ederken de düşündürüyor....

Yönetmenin, kendi milletinin yaşadığı toprakların tarihinden bir kesit? Kusturica'nın, II.Dünya Savaşı - Yugoslavya'nın dağılışı aralığını,müzikal,dram,komedi,savaş türlerini salata misali harmanlayarak üstünü görsel zenginliklerle soslayıp bize sunduğu bir solukta izlenilen 167 dk'lık şölen Underground. . 1941 yılında Nazilerin, Yugoslavya Krallığı'na ait toprakları işgaliyle başlar film. Gözü dönmüş faşist rejimin sağa sola saldırmasından nasibini alan çok uluslu bir krallıktır Yugoslavya Krallığı. Birbirinden farklı milletten insanları bünyesinde barındıran,farklılıklarla bir bütün olmayı başarmış topraklarda 2.Dünya Savaşı'nın başlamasıyla bombalar konuşur?Belgrad'a atılan bir bombayla şehir yerle bir olur,hayvanat bahçesindeki hayvanlar şehre dağılır. Marko ve Blacky çok yakın iki arkadaş herşeyden öte yoldaştır,aynı ideolojiye baş koymuşlardır ve topraklarını Nazilere bırakmaya hiç ama hiç niyetleri yoktur. Marko arkadaşı Blacky'i ve kendileri gibi vatanına bağlı yoldaşları silah üretmek için yeraltındaki mahzene sokar. Amaç ürettikleri silahlarla cepheye yardım etmek ve Nazileri geri püskürtmektir. Seneler sonra savaş bitmiş, istedikleri gibi Naziler püskürtülmüş, Yugoslavya Krallığı yerine Yugoslavya Sosyalist Federal Cumhuriyeti (bu cumhuriyet 1992 yılına yani Yugoslavya'nın parçalanışına kadar devam edecek) kurulmuş, yoldaş Josip Broz Tito başa geçmiştir. Topraklarında barış sağlanır fakat yeraltında hayat hala aynıdır, çünkü Marko faşist rejimin iktidarda olduğuna onları inandırarak artık kendisi için çalıştırmaya başlamıştır. Kendi topraklarındaki savaş bitmiş bu sefer Marko'nun silah ticaretindeki savaşı başlamıştır. Yeraltındaki yoldaşları herşeyden bihaber Marko'ya çalışadursun o yeraltındaki tüm arkadaşlarının öldüğüne inandırmıştır yer üstündeki herkesi,hatta o kadar iler gitmiştir ki Blacky'nin heykelini kahraman olarak dikmekten bile geri kalmaz. Seneler sonra yer üstüne çıktıklarında Yugoslavya'nın parçalanmış olduğuna inanmayacaklar,kabullenmeyeceklerdir? Kabullenemeyecekleri bir diğer şey ise Marko'nun kalleşliği olacaktır şüphesiz? Marko bir sahnede ?Kardeş kardeşi öldürmedikçe savaş savaş sayılmaz? diyor. Bu cümleden sonra ilerleyen sahnelerde asıl savaşın nerde yaşandığını hissediyoruz birkez daha.Boşnak yönetmenin sırpların yanında yer alışı ve Tito sempatizanlığı yapması tepkiye yol açmış. Yönetmen herzamanki gibi Goran Bregoviç ?in eline bırakmış filmin müziklerini. Son sahnede toprak parçasının anakaradan kopuşu filmde bana göre en anlamlı sekans. Parçalanmanın kabullenişi belkide? oyunculuklar olağanüstü, o kadar doğal oynamışlar ki kendinizi kaptırmamanız mümkün değil (tabi bu benim fikrim:)) Cümlelerimi son sahnedeki yitik topraklara bağlılığı vurgulayan cümlelerle noktalarken filmi çok beğendiğimi birkez daha söyleyip izlememiş olan warsa izlemelerini şiddetle öneriyorum:)-İşte tam burada yeni evler inşa ettik leyleklerin yuva yapabileceği. Kırmızı damlı ve bacalı, komşularımıza kapıları ardına dek açık olan. Burada bizi besleyen topraklara şükranlarımızı sunacağız. Bizi ısıtan güneşe de öyle. Ülkemizin yeşil otlarını çağrıştıran bu çayırlarda acı,hüzün ve neşeyle çocuklarımıza durmadan öyküler anlatacağız,bir zamanlar bir ülke vardı diye....

Kusturica'dan damardan giren ağıt gibi bir film.

bir sinema salonunda izlediğiniz zaman salondaki herkesle beraber arkadaşmışsınız gibi güldüren samimi bir film

Özellikle sonu mükemmel bir film.