Komşum Totoro - Beyazperde.com eleştirisi : Noel Baba’ya Yeniden İnanmak!

Kim ne derse desin, çocukların hayalgücünün derinliğine yetişkinlerin erişmesi çok zor. Bilmenin, öğrenmenin getirdiği olgunluk, hayalgücünün sınırsızlığının büyüsünü yok ediyor ve biz yetişkinleri gerçekçiliğin sığlığında yüzmeye mahkum ediyor. Ne zamanki Noel Baba diye bir şeyin olmadığını, bunun sadece inanmanın hoş olduğu bir uydurmacadan ibaret olduğu gerçeğini farkediyoruz, işte o zaman çocukluğumuzun sınırsız hayal dünyasından kopmaya başlayıp, bilginin ve öğrenmenin getirdiği gerçekler/yetişkinler dünyasına adım atıyoruz. Fakat bazı insanlar da var ki, çocukluğunun hayalgücünü, masalsı dünyasını hiç kaybetmeden her yaşına taşıyabiliyor. Tıpkı usta Japon yönetmen Hayao Miyazaki gibi...

Hayalgücündeki sınırsızlık, yönetmeni en özel kılan özelliklerden biri. Asla tekrara düşmeden yarattığı farklı dünyalarla usta sıfatını sonuna kadar hak ettiği de bir gerçek. Miyazaki’nin filmografisinin genişliği, çok farklı türlerde beğenileri olan sinemaseverlerin hepsine birden hitap edebilecek denli çeşitli konularda örnekler sunuyor. Miyazaki filmleri, tüm bu farklı beğenilerin buluştuğu ortak bir payda gibi. Yönetmenin kendi ismi altında başlı başına bir tür oluşturduğu gerçeğini inkar etmek mümkün olmasa gerek.

Komşum Totoro, Miyazaki'nin başyapıtlarından kabul ettiğim iki filmden biri. İkincisi ise kesinlikle Küçük Cadı Kiki. Genel olarak tüm Miyazaki filmleri için söylenebilecek bir şeyi Komşum Totoro için de söyleyebiliriz. Filmlerdeki o büyülü fantastik dünyaya mesafeli bir duruşla bakmak imkansız. Adeta karakterlerden biri olarak filmin tüm duygu yükünü üzerinizde hissediyorsunuz ve artık siz, o filmi izlemeden önceki siz olamıyorsunuz.

Annelerinin hastalığı nedeni ile yattığı hastanenin yakınında bir eve taşınan iki kız kardeşin, evlerinin yakınındaki ormanda yaşayan yaratıklarla olan ilişkilerini anlatan Komşum Totoro, her karesi ile bir başyapıt olmaya aday. Ne boyutta bir etkileyiciliğe sahip olduğunu anlatmak için aradığınız kelimeleri bulmakta zorluk çekeceğiniz filmlerden biri karşımızdaki. Şöyle bir deneme ile anlatmaya çalışalım: Bu filmi izleyip de Catbus’la seyahat etmeyi hayal etmeyeniniz oldu mu?

Komşum Totoro ve Küçük Cadı Kiki’yi belki diğer Miyazaki filmlerinden ayıran en önemli özellik basitlik olsa gerek. Yönetmenin Oscarlı animelerinden biri olan Ruhların Kaçışı başta olmak üzere, diğer animelerinin de çoğunda olan o birbirinden karmaşık ve farklı yaratıkların sürekli bir hareket yarattığı animelerden değil Komşum Totoro. Gücünü basitliğinden alan bir farklılığa sahip. Belki şöyle bir benzetme yapmak bile mümkün. Ruhların Kaçışı, Prenses Mononoke gibi şatafatlı animeler, gücü kuvveti yerinde bir saray hayatı ihtişamına sahipken Komşum Totoro ve Küçük Cadı Kiki, sıradan ve süssüz hayatın basit pırıltısına sahip. Kimi zaman ışıltılar içindeki bir barda martini yudumlamak kadar, bir sahil kenarında tabure üzerinde tavşan kanı bir çayı yudumlamak da aynı derecede keyif verebilir. Hatta bazen ikincisi çok daha keyif vericidir.

Büyümenin getirdiği zorluklar ve heyecanlarla hala çocuk olmanın verdiği saflıklar ve hayalgücünün birarada harmanlandığı Satsuki ve Mei’nin dünyasına konuk olurken, bir tarafınızla kendi çocukluk heyecanlarınız ve mahallenizde yaşayan canlılarla kurmuş olduğunuz sıradışı dostlukları hatırlamamanız mümkün değil. Gerçekçiliğin sığ sularında ne kadar boğuluyor olursanız olun, gelin bir buçuk saat kendinize izin verin ve Satsuki ve Mei ile birlikte ormanın derinliklerine bir geziye çıkın. Bu geziden sonra bir de bakmışsınız, bir zamanlar Noel Baba’nın varlığına inanan Siz yeniden geri gelmiş.