Anlattığımız Hikayeler eleştirileri

Bir ailenin hikayesi. Büyük bir sır. İlk saniyesinden itibaren, anlatımıyla sizi içine çekiyor.

Filmin ismi çok yakışmış. Babası Michael'ın harika seslendirmesi eşliğinde çekmiş filmi Polley. Otobiyografik bir çalışma. Günümüzden 70'li yıllara kadar uzanan, yıllara yayılan bir hikaye. Pek çok duyguyu aynı anda hissettirmeyi başarıyor. Bu hikayede haklı veya haksız, doğru veya yanlış yok belki de. Biz seyirciye düşen, yalnızca oturup "dinlemek". Senenin kaliteli yapımlarından.

Birlikte yaşadığımız insanlar ve onlar ile paylaştığımız, adına "hayat" dediğimiz sahnede her birimize düşen roller. Baş roller, yardımcı roller, figüranlar, dekor. Beğenilen, veya burun kıvrılan roller.

Polley ailesi ile aramızda bir bağ kuramıyoruz, ancak zaten kurmamız da gerekmiyor. Birden anlatılmaya başlanıyor hikaye. Kim kimdir, kardeşler, amcalar, teyzeler vs. hiçbiri belli değil. Bu insanlar ne iş yapar, evli midir, çocukları var mıdır, hayatın neresindedirler? Hiç bilmiyoruz. Burada asıl odaklanmamız gereken karakterler değil belki de. Hikaye. Yalnızca hikaye.