Yeniden Başla eleştirileri

Valle'den yine çok farklı bir film. Aslında konusu tek cümlede özetlenebilecek türden. Fakat karakterler, kurgu ve konunun ele alınışı insanı derinden etkiliyor. Bir çırpıda bitiyor "Demolition". Sevdiği (!) birini kaybetmek çoğu insanın maalesef birebir yaşadığı, atlatmanın en zor olduğu gerçeklerden biridir insan hayatında. Davis de durup dururken yaşanan bir trafik kazasında genç eşini kaybediyor. Film boyunca bununla baş etme sürecini izliyoruz. Ancak bu alışıldık bir baş etme süreci olmuyor. Tanıştığı yeni insanlar, tattığı yeni duygular, kendini yatıştırmanın farklı yöntemleri var bu süreçte. Gyllenhaal'ün son yıllarda seçmece işlerde yer alması ve kariyerinin önemli dönemlerinden birini yaşaması, "Demolition" ile perçinlenmiş oldu. Yine muhteşem bir performans sergilemiş. Tamamen duygular üzerinden ilerleyen bir karaktere sahip ve tüm o yıkımları, arada kalmışlıkları, çaresizlikleri veya daha başka gariplikleri çok başarılı yansıtmış. Watts yardımcı rolde üzerine düşeni yapıyor. Oğlu Chris ise filmin yeni keşiflerinden. Yılların deneyimi Chris Cooper da kızını kaybeden baba rolünde kusursuz. Pek çok akılda kalıcı sahne ve karakter bırakıyor film seyircinin hafızasına. Finale doğru muhteşem bir duygu yoğunluğu, "La Boheme" ile taçlanıyor ve tüm o geçirilen 1.5 saat daha da büyük anlam kazanıyor. Hemen ardından, son sahnede ise, yine insanı bir yandan gülümseten, bir yandan hüzünlendiren bir kapanış yapıyor bu güzel film.

Mutsuz filmleri seviyorum, çünkü çok gerçekler. Jake Gylenhaal da bu filmlere çok yakışıyor. Burada da yaşayarak oynamış. En sevdiğim tabirle; "Yardırmış". Acıya alışamayan, çok güçlü gözüken aslında içinde bir o kadar zayıf bir karater Davis. Duygusuzlaştığını vurguladığı her sahnede kendimden bir parça buldum. Mutsuz filmleri sevmemin nedenlerinden biri de bu zaten. Kendimden bir şeyler bulmak kolay oluyor.

Sizce Crazy On You üzücü bir şarkı mı ? Demolition izledikten sonra benim için öyle. iyi seyirler

Yönetmen Jean-Marc Vallee'in filmografisini takip edenler için kaçırılmaması gereken bir film. Eşinin ölümünden sonra hayata yeniden başlamanın yöntemini keşfeden Davis'in odağında izlediğimiz filmde Jake Gyllenhaal'ın performansı filmin en önemli unsuru. CRAZY ya da Cafe de Flore kadar yer edeceğini sanmıyorum; ama kendi başına değerlendirildiğinde hikayesini iyi bir şekilde anlatıyor.

Demolition, karısı öldükten sonra hayata tutunmaya çalışan bir adamın hikayesini anlatıyor. Fakat bu konuya birden fazla şey eklemiş bu film. Ana karakterin (oynayan kişi, başarılı oyuncu Jake Gylenhaal bu arada) yaşadığı duygusal dönemleri oldukça iyi aktarmış bu film. Çılgın dönemlerini de, özellikle bu sahneleri izlerken oldukça keyif alıyorsunuz.

Yönetmen Jean-Marc Vallée'nin önceki filmlerinden Dallas Buyers Club'ı başarılı ve Wild'ı muhteşem bulmuştum. Bu film ise başarılı bir söz verirken bir süre sonra kendisinden vazgeçiyor nedense. Klişe bir romantik hikayeye dönüyor. Bu yüzden bu filmi biraz hayal kırıklığı olarak buldum çünkü fragmanı çok umut vericiydi! Ama bunun yerine ana karakterin telefondan tanıştığı sevgilisi ve eş cinsel olan çocuğu ile vakit geçiriyor bu film. Bu yüzden de unutulur, etkisini yitirmiş, zayıf bir film haline dönüşüyor.

Ama yine de filmin anlatmaya çalıştığı şeyi, hayata tutunmayı işleme tarzını sevdim. Özellikle de Jake Gylenhaal'un oyunculuğuna bir kez daha hayran kaldım. Benim için Demolition ortalamanın biraz üzerinde bir film. Kötü olmasa da, biraz hayal kırıklığıydı. Ama eğer yönetmenin ve oyuncuların diğer işlerine aşinaysanız, bir göz atmaya değer bence.

TOPLAM PUAN: 6.6/10

Hayatın içinden, sıradan bir yaşamın kısa bir bölümünü anlatıyor olsa da bunu o kadar güzel ve doğal yapıyor ki ekrana kilitlenip kalıyor insan. Çoğu insanın yapmak isteyip te yapamadığı o kadar çok şey var ki hayatında, kaçımız bunları yapacak kadar cesur olabiliyoruz...Buyurun izleyin derim.
En iyi dileklerimle.

fena değildi film değil aslında cok da iyi değil ortalama bir yapım olmuş Jake Gyllenhaal yine muhteşem oyunculuk sergiliyor zaten o kurtarıyor filmi cok iyi performans sergilemiş bence müzik dinlerkenki hareketleri komikti psikolojik bir film komedi biraz var tabi ama genel olarak dram öne cıkmış bir insanın sevdiği birisini kaybetmesi kadar acı bir sey yok malesef en iyi en sevdiğim sahnesi kayınpederine inat evini parçaladığı sahneydi 10/6.5