Lolita eleştirileri

Yılların filmi lolita,sonunda izleme fırsatı yakalayabildim.Uzun diyalogları ve süresini saymazsak izlemesi epey keyifli bir yapım bunda oyunculukların etkisi yadsınamaz,günümüzde izleyince konu biraz yavan geliyor ama tam bir değerlendirmeyi 97 yapımı lolita'yı izledikten sonra yapabileceğimi düşünüyorum zira onu da görmekte yarar var.

Bu filmin yeni versiyonu daha çok hoşuma gitti ama bu filminde ondan aşağı kalır yanı yoktu...Kubrick ustaya saygılarla gerçekten güzel bir eser bağışlamış bizlere...

97 yapımı olanı daha önce izlemiştim. Bu da güzel ama soundtrack falan az olduğundan mıdır bilmem ben yeni versiyonunu daha çok sevdim. Ama herşeyin orjinalinde olduğu gibi, bu filmin de yeri apayrı. Ustaya ne kadar saygı duysak az. Az kaldı yakında tüm filmlerini izlemiş olacağım :)

...Nabokov'un kitabindan beyazperdeye uyarlanan "Lolita", kisisel olarak Kubrick'in filmografisi icerisinde bana en uzak duran filmi. Romani zamanina gore oldukca cesur bir yaklasimla ele almaya calissa da, belli bir noktadan sonra daha fazla ileri gidemeyen Kubrick 2.5 saati askin suresiyle yer yer uzayan ve sikan bir filme imza atmis. Acikcasi 1997 tarihli Adrian Lyne uyarlamasini daha basarili bulmaktayim. Ama ustanin bu filmini de en az bir kere izlemekte fayda var, en azindan Sellers'in performansi icin bile olsa...(6/10)

KUBRICK FİLMLERİ İÇİNDE 'EYES WIDE SHUT' FİLMİNDEN SONRA EN ZAYIF BULDUÐUM FİLM BUDUR.AMA SADECE KUBRICK FİLMLERİ İÇİNDE!60`LAR AMERİKASINI BALOLARLA, EVLERİYLE, ARABALARIYLA, YOLLARIYLA, KISACASI HERŞEYİYLE AYNA GİBİ YANSITAN PETER SELLERS`İN ŞAŞIRTICI OYUNCULUÐUYLA, LOLITA`NIN ÇEKİCİLİÐİYLE, İLGİNÇ VE O DÖNEM İÇİN ÇOK RADİKAL OLAN HİKAYESİYLE DİKKATLERİ ÜZERİNE ÇEKMİŞ BİR FİLM. 90`LI YILLARDA DAHA EROTİK BİR YENİDEN ÇEVRİMİ DE YAPILMIŞTI...

belki de günümüzdedki toplumsal sapık saplantıları ve insan psikolojisini deşifre edn anlamlı ve asla eskimeyecek bir film. Konusu itibariyl her zaman genç kalacak filmde James Mason ve Sue Lyon oyunculuklarıyla göz dolduruyor. Arşivci her sinemaseverin edinmesi gereken müthiş bir film.

Daha yakından bakın çünkü bu bir Kubrick klasiği!...Ne kadar izlersem izleyeyim harika izlenimler bırakıyor bende...Veee Peter Sellers’ın harikulade performansı gerçek bir sinema şölenine dönüşüyor...

Stanley K.’nin her filmini izleyişimde ona bir kere daha hayran kalıyorum. Yönetmen sinemayı 30-40 yıl ileriden takip ediyor.(Belki de temellerini kuruyordu sinemanın)Uzun zamandır böylesine iyi yapılmış bir film izlememiştim. Kurgusuyla, oyunculuğuyla, dekoruyla... ve tabi ki yönetimiyle. Kubrick’in bu zamana kadar 3 filmini izleyemedim, bulamadım. Onun en sevdiğim yönü her seferinde farklı türlere el atması. Ve birçok sinemaseverin de düşündüğü gibi hepsinden başyapıt çıkarması.Lolita gibi filmlere hasret kalır oldum. günümüzde filmlerin -özellikle de Amerikan filmlerinin- anlatım tarzı neredeyse hep konuşmaya yer vermesi. tamam, kimi yerlerde konuşmalar muhakkak olacak. sonuçta bir insanın yüzüne bakarak düşündüğü ve hissettiği her şeyi anlayamazsınız ya. ama bunu beş yaşındaki bir çoçuğa anlatır gibi tamamen repliklerle anlatıldığını görünce fıttırıyorum. Anlamışsınızdır, Lolita bu anlamda ve bir çok anlamda çok düzeyli bir film. Oyuncular, hepsi harika.(birçok bakımdan çok iyiler ama en çok hoşuma giden konuşmalar, çok doğal.) Peter S. ayrı bir harika. Bu kadar şekilden şekile girebilen oyuncu sayısı çok az.Süresine rağmen nasıl geçtiğini anlayamıyorsunuz, hani neredeyse bir saniye insanı sıkmayan bir film. Yönetmenin burada güzel bir tarafına daha değinmek isterim; hem istediği filmleri yapmış hem de sadece kendinin beğeneceği değil bizlerin de beğeneceği bir film yapmaya kafa yormuş hep(belki de yormamıştır).(9)

Tıpkı 97 yapımı Lolita gibi, filmin konusunda beni çeken birşey yok.Ancak, 97 yapımı (Adrian Lyne’nin) olan filme yorum yazarken Kubrick’in Lolitası’na haksızlık ettiğimi farkettim bugün...Filmi tekrardan izledim bugün.97 yapımı olan Lolita’dan kat be kat üstün olduğunu farkettim açıkçası bugün.Zira konu bir parça hassas -filmde ele alınan ilişkiden söz ediyorum elbette- ve Kubrick’in Lolita’sında cinsel unsurlar daha az kullanıldığı için daha bir izlenebilir olduğunu düşündüm bunun.Sanırım Kubrick de farketmiş olacak ki bunu, bilinçli olarak kullanmaktan kaçınmış cinsel unsurları...97 yapımı olandaki yorumum okunduğunda daha bir anlaşılır oluyor heralde ne demek istediğim...Yönetmen farkı böyle birşey işte :)))Ama herşeye rağmen yine de Kubrick’inki de olsa ben abartıldığını düşünüyorum filmin...

Genç bir bedene duyulan sınırsız ve aklın sınırlarını zorlayan, anlaşılıp kavranması belki de olanaksız bir aşkın sunumu ?lolita?. Bu aşkın perdeye yansımasını sağlayan kişi ise; sinema tarihine yapıtlarıyla adını yazdırmış, kimi zaman geleceğin iç karartır tablosunu yansıtan, kimi zaman hayal bile edilmez iken bakışlarını başka dünyalara daldıran, bazen ise gözlerini kapatarak insanı saran şehvet ve giz dolu geceye kapı aralayan ve bazense insan aklının oynaklığına ve güvenilmezliğine atıf yaparak başkalaşım evresine bizi de katan kişi, ?stanley kubrick? ten başkası değil. Yapıtlarında yarattığı etki ve sunum ?lolita'da da geçerliliğini sürdürerek, hem farklı bir aşkın işlenişi hem de bunun yanında, arka planda ahlaki ve sosyolojik tahliller yaparken, sunulan insan halleri ve kişilerin karakterleri hakkında da bizlere çeşitli çıkarımlar yapma imkanı sunuyor. Bu çıkarımlar; henüz 60'lı yılların amerikasını ve insanların dönüşüm arzularını, bazen yeren bir atmosferde sunuyor bazense ince dokundurmalar yaparak, ?entelektüel? sıfatına bakış açısını keskin kareler eşliğinde bize yansıtıyor. Bir uyarlamadır ?lolita?, rus yazar ?Viladimir Nabakov'un yapıtından uyarlanarak, 1960'ların amerikasında bir üniversiteye profesör olarak gelen avrupalı bir yazarın, tutkuyu ve aşkı umulmadık bir bedende keşfetmesi ve bu keşifle birlikte içine düştüğü ve sonlara doğru kendini iyice belirginleştiren çöküşün, trajedik bir sonla noktalanması maharetle işlenmektedir. İnsanın karşılaştığı ve hayatını alt üst eden anların, anlatımı zordur ve çaba gerektirir. Filmde bu çaba, her karede izler bırakmakta, insanın içinde kapalı kalan yahut bir şekilde bastırdığı güdülerin yüzeye çıkışı, sarsıcı ve çekildiği dönem de dikkate alındığında, anlatımı cesaret gerektiren hikayesinin de varlığı nedeniyle, sinemasal ve toplumsal açıdan devrim niteliği taşımaktadır. Aslında sadece ?lolita'ya özgü bir cesaret yada meydan okuma yoktur, ?stanley kubrick'in tüm yapıtları bir bakıma aynı gayenin ürünleri olarak karakteristik özellikler taşımaktadır. Çıplak bir gerçekçilik ve akabinde insanın zihninde yaratılan yıkım, buna ek olarak; sınırların zorlandığı ve belki de, görülmek ya da duyulmak istenmeyen tasarımsal çıkarımların, gerçekçi bir resmi niteliğinde inşa edilmiş yapılarıyla bu ölümsüz yönetmenin eserleri, apayrı bir özgünlük barındırmaktadır.Filmin bir başka özelliği ya da odağına alarak kendi içinde erittiği çıkarım; insanların kendilerini aşma çabası ve bunu yaparken gösterdikleri yapmacıklık ve bir bakıma, yapay bir sınıf atlama uğraşısı olarak kendine yer etmektedir. ?entelektüel? davranış ve düşün çevresinde kümelenmiş bir kadın ve onun komşuları bu yapının bariz örnekleri olarak sunulmaktadır. Yazarımızın evinde kalmak için görüştüğü ?charlotte? karakteri, kendini beğendirmek yada belki de egosunu yüceltmek veya olmayan kişiliksel bir çıkarımı açığa vurmak babında, ezberlediği argümanları yazarımıza sıralayarak, karşısında ki avrupalı ve aynı zamanda yazar sıfatı taşıyan zatı etkilemek ve üstünde saygın bir imaj bırakmak gayesini taşımaktadır. ?kubrick? bir bakıma; içinde yaşadığı toplumun kimliksel bunalımını yahut yeni yeni kazanılan benliklerin yapmacıklığını yansıtmaktadır. Bu yansıtış haliyle bunu yapanın kimliğinin de etkisiyle, üstsel bir bakış niteliğine bürünerek, yermeler ve alttan alınan alaycı kıvamıyla hissettirmeden yer etmekte ve filmin yan kulvarında ağırlığa sahip bir sosyolojik tahlil niteliğine bürünmektedir. Üstüne basa basa vurgulanan ?modern? insan portresi ve bu portrenin, bir balo çıkışında küçük kızının karşı cinsle daha yakın iletişim kurabilmesi için özgür bırakılması bağlamında kendini açığa vurması, bir yandan toplumun katı kurallarının iç edildiği bir mesajı özünde taşımakta diğer yandan, iki yüzlü ahlaksal çarkların dönüşüm için işlemesi ve gösterilen samimiyetsizlik halleri, somut bir örnekle karşımıza çıkarılmaktadır.Sonunun başlangıçta yer etmesi ve sonunda başa bağlanılması, farklı bir kurgulamayı beraberinde getirerek yazarımızın akışına kapıldığı, hiçbir suretle imkan verilmeyen bu ?tek taraflı aşk? girdabında kaybolma süreci etkili bir dille işlenmektedir. Tek taraflıdır gerçektende bu aşk, küçük ?lolita? nın tavırları ve hissettirdiği duygu yazarımızın kendi kendine çıkarımlar yapmasına ve hayali bir geleceği kafasında şekillendirerek, imkansızı istemesine yol vermiştir. Orta yaşın getirdiği kendini kanıtlama ve yeni arayışlar içinde kaybolma, psikolojik açıdan insan ruhunun derin ve bir o kadarda karmaşık katmanlarında bizleri yolculuğa çıkartırken bir yandan da, insanın tutkular ve hazlar için çaresizce çırpınışlarına da ışık tutulmuştur. Akılda tasarlanan olasılıklar ve bireyin ? ki bu yazarımız özne olarak alınıyor ? yapmayı düşündüğü düşünceler akabinde kendini kaybetme safhasına gelmesi, aciz bir kişilik ya da hastalıklı bir insan portresi olarak incelenmektedir. Sonuçta bireyin yön bulmak için ya da var olan yolunu değiştirerek farklı yollara sapmak babında ki manevraları ve karşılaştığı ikilemler, yazarımızın ortaya koyduğu sahiplenme ve kaybetmekten korkma güdüleri eşliğinde kendini göstererek, kaçışa evrilmekte. Aslında bu kaçış bizzat kendi hayatından ve arzuların sarmaladığı ahlaki çözülmeden başka bir şey değil. Yolda, yazar ve ?lolita'yı takip eden aslında bizzat yazarımızın arda kalan hayatının soyut bir tasfiri ve geçmişinden sıyrılmak, yeni bir düzen ve yaşantı kurmak için yapılan bu kaçışta peşini bırakmayan, geleceğin bir yansıması olarak ta düşünülebilir.Kanımca göze çarpan bir başka noktada; ?lolita'nın ve onun asıl aşkının yazarımıza oynadığı oyun ve bu oyunun baş kahramanının her defasında farklı yüzlere ve kişiliklere bürünerek, etkin bir kedi-fare oyununun sahneye konmasıdır. Film bu açıdan da gösterilen oyunculuk ve senaryo babında da farklı bir yer edinmekte, karakteristik unsurların akışı zenginleştirilerek, trajedi bağlamında polisiye bir tadı da beraberinde getirmektedir. Bu süreçte her defasında yazarımızın karşısına farklı bir kimlik ve o kimliği başarıyla üstüne giyen ?oyun yazarı'nın çıkması ve ortaya konulan psikolojik yıpratma; bedenen eriyen kişiliğin ruhsal açıdan da çevrelenmesini ve kapana kısılarak etkisizleşmesini amaçlamakta ve bu amaç sonun da, elindeki tek değerli hayat kaynağının kaybedilerek yazarımızın, hastane koridorunda bilinçsizce çırpınışına bizleri tanıklık ettirmiştir. Artık gerçekler soğuk ve katı bir buzullukta önünde durmaktadır, yazarımızın ve terk edilmişliğin bunun yanında aslında hiç sevilmemişliğin acı yansımasıyla, bir süre sonra kendine gelen bir telgraf neticesinde tanışacaktır. ?lolita? kendine farklı bir hayat kurmuştur, geçmiş yaşantısının çökmüş yılları üstüne ve sıralamıştır bir bir gerçekleri;onca yapılan entrika ve asıl hislerini. Yıkılan dünyasında yazar, çaresiz bir intikam alama duygusuna kapılarak, yaşadığı onca eziyetin kaynağına son bir nokta koymayı seçmiş ve tablonun ardında kalan, kendi silahıyla susturduğu, geçmişin gölgesi olarak son bulmuştur.Yıllanmış olmasına rağmen etkisinden bir şey kaybetmeyen bir yapıttır ?lolita?. Döneminin tatlarını içinde barındıran, sunduğu yüzlerle bazen karamsar bazense umut dolu yansımalar taşımaktadır. Kimi yerde ağırdan işleyen dakikalar, insanı kendi yüzüyle yalnız bırakarak, karelerden aldığı donukluğu ve sadeliği içselleştirmesine meylederken, bir yandan da tabanına yayılan toplumsal ve bireysel sunumun itelemesiyle farkındalığı yaşamasına ve ayırdına varmasına yardımcı olmuştur. ?kubrick'in sinemasal duruşunun belki de ilk işaretlerini barındıran yapısıyla film, yönetmenin gelecekte ne denli etkin bir yönetim gücüne haiz olacağının da habercisi mahiyetinde bir niteliği içinde barındırmıştır. Benzeri olmayan bir öyküdür ve bu öylesine bir dramdır ki, gözlerde kemikleşip, dudaklardan dökülen yalvarmanın da etkisiyle, bizleri de hüzünlendirir ve hayran bırakır kendine.Sizde, bu hüzne ve hayranlığa tanık olmak istiyorsanız, izleyin ve paylaşın, hayatı her karesiyle. ----- lolita -----

1997 ve 1962 versiyonlarını arka arkaya izledim... şunu söylemekte fayda var...önce 97 yi izledim..bu daha iyiydi. bi defa romanın ruhu daha iyi yansıtılmış ama 1962 nin muhafazakar çevrelerin baskısını kubrick oldukça dikkate aldığı belli...
ne olursa olsun kubrick in diğer filmleri kadar etkileyici diildi...

sonuçta da ben beğendim...izleyin..

Bir filmin erotik olması için çıplaklık ve seks içeren sahneler barındırmasının gerekmediğini en iyi şekilde yansıtan bir yapıttır. Bu eski filmin en büyük artısı adeta tüm film onun performansını göstermesi için çekilmiş gibi duran "quilty" peter sellers idi..Yönetmen Kubrick ve oyuncu da Peter Sellers olmasa pek işim olmazdı bu filmle, onların hatrına izledim eh fena da bir iş çıkmamış...

Tartışmasız bir kült filmdir,uzun süre dillerden düşmemiş hala da ismi günümüzde bir deyim olarak kullanılmaktadır...Kubrick en kötü filmler ile en iyileri arasında giden bir yönetmen..Bu iyilerinden...

tek kelimeyle olağanüstü kubrick dehasının önünde saygıyla eğiliyorum

son derece iLgi cekici we guseL bir fiLm...