Ahlat Ağacı: en yeniler yorumlar - Sayfa 4

Kasaba, Üç Maymun ve İlkimler filmlerinden daha iyi ama diğerleri kadar başarılı değil. Filmde çok fazla didaktik diyalog var. Sanki yönetmen acemi yazarların diyaloglarını taklit etmiş gibi. Başrol de acemi bir yazar. Gerçekten amaç buysa bile kötüydü.

İzlediğim en kötü filmlerden olabilir. Sonunda belki bir şey olur diye bekledim ama hiç bir şey olduğu yok. Filmde anlatmak istedikleri şeyin ne olduğunu bilmemekle beraber bazı sahnelere cidden anlam veremedim ve Filmin sonunu nasıl getirdim bilmiyorum. Beni şasırtan bir konu ise oyuncu kadrosunun güzel olmasıydı. Bu kadrodan daha iyi bir film beklerdim. Kesinlikle tavsiye etmiyorum .Paranıza yazık.

Puanlamasına ve Nuri Bilge Ceylan’a güvenerek izledim. Tam bir hayal kırıklığıydı benim için. Vakit kaybından başka bir şey değildi ***benim için***. Kendi öz fikrim budur.

Yok icsellestime yok sanatsal bırakın bu safsatalari.benim zamanımı çaldı verdiğim para da cabasi.ödül modul hak getire.sanat şanar içindir bakışına tipik bir örnek.hele imamla olan yapma diyaloglar,çok eğreti ve yanlı bakışlar mevcut.yazık yazık

Film 3 saatten fazla sürse de yerinizden kalkmadan izlenebiliniyor. Bir şekilde içine alıyor.oyuncular ve sahneler çok gerçek.Sanki Anadolu’da oturan köylü bir akrabanızın hayatını seyrediyor gibisiniz.Sahneler birbiriyle ilintili ve akıcı.”Bu da nereden çıktı , ne alaka” demiyorsunuz.Görsel efektler harika .Filmin içine girmek istedim bazı sahnelerde.Herşey güzel de bir şey eksik ,bir heyecan...”Kış uykusunu” izlemiş biri olarak öyle sarsıcı bir sahne aradım bulamadım.Yine “Kış uykusu” biterken büyülenmiş bir şekilde kalmış kendime gelmeyi beklemiştim oturduğum yerde ;oysa bu filmden sonra “vayy beee” dedirtecek bir ruh hali içinde olamadım....Ama sakın huzurlu ,şaşıtmayan çarpmayan güzel bir film olmuş.Ceylan’ın eline koluna ,yüreğine(klişe oldu ama 😁) sağlık.

Nuri Bilge Ceylan. Yine yapmış yapacağını. Diğer filmlerinde olduğu gibi; sizi tutuyor ve hikayenin içine bırakıyor. Bu film güncel hayatımızın özeti adeta. Kış Uykusundan sonra en keyif aldığım 2. NBC filmi. Eleştirilerim; bazı diyalogların gereğinden fazla uzun olması ve Murat Cemcir'in rolü olabilir. Yanlış anlaşılmasın Murat Cemcir bana göre çok iyi bir oyuncu. Ona komedi filmlerini yakıştırdığımdan farklı geldi bana. Bu filme kesinlikle bir kez daha gideceğim. NBC filmlerini sevenler kaçırmasın derim.

filmde bir zamanlar anadolu ya ds kış uykusunda gördüğümüz çarpıcı sahneler ve iç sesler yok başrol oyunccusu sinanı yeterince iyi bulmadım diğerleri gayet iyiydi özellikle baba katekteri .Sınıfta ders varken oğlsnın babasından para istemek için dersi bölüp girmesi hoş değildi iyi durmamış tenefüz zilini bekleyebilirdi sonuçta durağan olduğu için 3 sasten de uzun geldi sanki önrümüzü yedi dediğim gibi tüm filmi alıp götüren başrol oyuncusu bu filmde çok önemliymiş ama iyi değildi film yavan kalmış

Bu filmde yaşamdan umudunu yitirmeden önce KPSS'ye çalışarak yeniden girme, babasına yardım etme ve başka alternatifler varken yazarın seçtiği yol ve yaptığı olumsuz hayata bakış yorumu yanlıştı.Bu filme neden bu kadar maddi destek sağlanmış acaba? Sonuçta masraflı bir film değil. Bu kadar amk... içermesi de ilginç. Gerçek hayatta da böyle bir sık kullanımı yok "amk.."nın...Senaryoda abartı da cabası. Bir kitap hiç mi satmaz? Tek olumlu yanı filmin babanın ilginç tiplemesi ve güzel manzaralar. İki imam ile geçen diyalog ateizm göndermesi yapıyor. Usta yazarla diyalog da ukalalık çıkışı ile bir pasif agresiflik örneği. Bir insan Nuri B.Ceylan olunca her şeyi de illa övülmeli mi? Beş üzerinden iki eden uzun bir film.

Nuri Bilge Ceylan’ın yaklaşık dört yıldır merakla beklenen Cannes Film Festivali'nde dakikalarca ayakta alkışlanan yeni filmi Ahlat Ağacı, iki gün önce vizyonda yerini aldı.

Senaryosu ise Akın Aksu’nun (filmde rol almasıyla) kendi ve babasının hikayesinden yola çıkılarak Nuri Bilge Ceylan, Ebru Ceylan ve Aksu eliyle kaleme alındı.

Sony marka kamera ile çalışmaktan vazgeçilmesinin ardından hemen her filmde Nuri Bilge'yle beraber çalışan görüntü yönetmeni Gökhan Tiryaki’nin Red kameraya geçişi ve Osmo ile takip etmesi birtakım riskleri ve renk kusurlarını beraberinde getiriyor; kimi sahnelerde göz yorduğu söylenebilir.
Ahlat Ağacı, Sinan karakterine hayat veren Doğu Demirkol'un ilk oyunculuk deneyimi olma özelliğini taşıyor. Buna karşın Demirkol'un rolünün hakkından başarıyla geldiği su götürmez bir gerçektir.

Sinan karakterinin kahvehanede bir yandan çayını yudumlarken diğer yandan ganyan kuponu doldurma sahnesiyle bizi karşılayan Ahlat Ağacı; üniversiteyi (sınıf öğretmenliğini) bitirip Çanakkale'nin Çan ilçesindeki aile evine dönmesi ile başlıyor. Devamında Sinan'ın taşra kent karşılaşmasını odağına alıp kitap çıkarma çabalarının peşi sıra baba&oğul çatışması ve yansımasının hüküm sürdüğü hikaye, sosyo-kültürel yapının beraberinde getirtiği sorunlarla şekilleniyor. Yönetmenin son filmi olan Kış Uykusu'ndan hallice ustaca yazılmış diyalog ve monologların hakim olduğu görülür. Yanı sıra rüyaların, metaforların ve dini ögelerin yoğun olduğu filmde, rakip yönetmenlere selam göndermek de es geçilmemiş. Politik tavrını önceki filmlerinde kulağımıza fısıldarken yeni filmi ile dünyaya haykıran yönetmenin şimdiden eleştirileri oklarının hedefinde olduğu söylenebilir: NBC sinemasında görmeye alışık olmadığımız bu durum, ülke ve toplum sorunlarının çarpıcı gerçeklerini yahut gerçekliği tartışmalı olguları, seyircinin yüzüne tokat gibi çarpmasıdır. Film boyunca bu tutumunu sürdüren yönetmenin; günümüz sanatçılarının zaman zaman başvurduğu "ülkenin yaşanılmayacak bir halde olduğunu tüm obsesyonlarıyla göster ki dünyadan takdir göresin." mantalitesine tutulduğu görülüyor.

Buna karşın Nuri Bilgi Ceylan'ın filmografisinde hayli iddialı bir yerde konumlanan, her sahnenin üzerine titizlikle çalışıldığı hakikatiyle görsel anlamdaki kusurlarını görmezden gelerek hikaye anlatımı açısından gerçekle rüyavari anlatımı iç içe geçirmeyi başaran etkili bir filmdi. Ve nacizane (Nuri Bilge'nin kısa ve uzun metraj tüm yapımlarını seyretmiş biri olarak) NBC sinemasıyla ilk kez Ahlat Ağacı aracığıyla tanışacaklara bir tavsiyede bulunmam gerekirse... Gündelik hayat telaşesinden uzak kalmak isteyenlerin tercih etmemesini önererek, sizi gerçekçi sinema anlayışıyla üç buçuk saate yakın koltuğunuza kilitleyeceğini, vaktin nasıl geçirdiğinizi anlamaksızın filmin su gibi ilerleyeceğini yalnızca sabırla seyretmeniz gerektiğini söyleyebilirim.

Yine bir NBC klasiği. Beğenmeyenler gitsin saçma sapan komedi filmlerini izlesin. Harikaydı helal olsun Nuri Bilge Ceylan'a ve ekibine.

Büyük usta Nuri Bilge Ceylan her zamanki üslubu ve derin anlatım tarzıyla döktürmüş. Ustaya çok büyük sevgim ve saygım var yalnız bu filmde kafama oturmadı bazı şeyler... Misal oyunculuklarda Doğu Demirkol ortalamanın üstüne çıkamamış, o beylik laflar o karakterde çok eğreti durmuş. Fazlasıyla tiyatral replikler söz konusu, bir önceki filmde Kış Uykusu'nda Haluk Bilginer'in olağanüstü performansıyla yağ gibi akan o replikler bu filmde ana karakterde fazlasıyla sırıtıyor. Bolca diyalog var. Her filminde diyalogları fazlasıyla katarak ilerliyor artık Nuri Bilge Ceylan... İklimler filmindeki atmosferi yakaladı zaman zaman. Görüntü yönetimindeki bir başka usta isim Gökhan Tiryaki yeteneğini konuşturmuş her zamanki gibi. O puslu ve karanlık atmosferi, karakterlerin içine düştüğü o yalnızlığı, bencil ruh halini içselleştirebildik. Köy sahneleri son derece doğal, yapmacık kaçan hiçbir şey yok. Nuri Bilge Ceylan'ın sinematografisinde oldukça farklı bir yer edinen bir film oldu bu. Sinan karakteri son derece güncel, atanmayı bekleyen öğretmen, hayattan umudunu kesmiş, sorunlu, insanlardan nefret eden, yazar olma hayaliyle yanıp tutuşan bir karakter. Yoğunlukla Kış Uykusu'ndaki Aydın karakterine benziyor. Ha deseniz ki bir önceki Kış Uykusu ile bu filmi kıyasla, ondan daha iyi diyemem ama daha kötüsü de değil. Kış Uykusu derdini tam ve net olarak oyunculuk ve kurgu ile dört dörtlük anlatan bir filmdi. Ahlat Ağacı ise yer yer oyunculuklarda sırıtsa da, insan daha farklı beklentiler içerisinde izlese de film bitince olmuş bu film dedirtiyor. Misal filmde çok etkilendiğim çok çarpıcı 2 sahne var ki olağanüstüydü. Bir tanesi Sinan'ın liseden kız arkadaşı olan Hazar Ergüçlü'nün oyunculuğunu konuşturduğu, hayata dair çarpıcı sorgulamaların yapıldığı, sert bir sahneydi, etkisinde kalıyorsunuz. Bir diğeri de filmdeki bütün oyuncuları sollayan Serkan Keskin'in yazar karakterini oynadığı Sinan'ın çocuk küstahlığında gizlendiği bol diyalog içeren karşılıklı edebiyat eleştirilerinin yapıldığı sahneydi ki muazzamdı. Filmin müzikleri her zamanki gibi klasik, daha farklı seçimler yapılabilir, daha farklı bir hava katılabilirdi. Ceylan'ın bu filmi şiirsel manzaralara, samimi dramalara sahip... Özelinde sorunlu bir baba oğul meselesini anlatır gibi gözükse de genel olarak Çanakkale'den kabuğundan dışarı çıkamayan Sinan karakterinin üzerinden topluma yönelik, insanlararası ilişkilere yönelik vurucu eleştiriler yapılıyor. İmamlar ile Sinan’ın din, felsefe ve inanç üzerine yaptıkları konuşmalar topluma ışık tutuyor, bolca didaktik anlatım uygulanıyor. Evdeki baba anne çatışması bile son derece orijinal. Bizdeki dramatize edilmiş, ağlak, kutsanmış, duygu sömürülü aile içi şiddet sahneleri ile hiçbir alakası yok. Son derece doğal. Bir Zamanlar Anadolu'da ve Kış Uykusu'ndaki tablo gibi fotoğraf kareleri bu filmde yok ama gerçek Türkiye fotoğrafı var. Geçim derdindeki piyangocu amcadan tutun, kum taşıma şirketi olan, odasındaki ansiklopedilerden başka bir şeyi olmayan çok bilmiş İlhami karakterine, kendi taşra dünyasında kendi yağında kavrulan yazar Süleyman karakterine, iki zıt kutup imamlara kadar bizden bir film. Kurgu masasında sadece Nuri Bilge Ceylan'ın olması başlı başına bir risk bence. Farklı bir kurgucu olsaydı o imam sahnelerini bu kadar uzun tutmayabilirdi, yahut Sinan karakterini bu kadar gözümüze sokmaya da gerek kalmayabilir yan rollerden daha sık faydalanabilirdi. Sinan'ın geri dönüşü olmayan seçimi, babanın uyumsuzluğu ve bir köpeğin gidişine haykırışı.. Annelerin istemedikleri hayatları.. Hepsi bizden meseleler, günlük hayatın içine yedirilen o diyaloglardaki samimiyet tam oturmuş. Kış Uykusu'ndaki yüksek oyuncu performansını ben bu filmde ana karakterlerde göremedim. Onun dışında Bir Zamanlar Anadolu'da filminde daha sık gördüğümüz metafor kullanımı, monolog sahneleri olsaydı tadından yenmezdi. Nuri Bilge bu filmde sadece yönetmenliği senaryoyu değil bütün sorumluluğu sırtına almış. Dünyada hala konuşuluyor film ve Variety, The Guardian, CineVue, Telegraph dahil tam puan alabilmeyi başardı. Kasım ayına kadar da birçok ülkede vizyona girecek, 16 haziran da Sidney Film Festivali'nde gösterilecek. Umarım hak ettiği değeri ve ilgiyi görür. Türkiye sineması için çok büyük bir fırsat ve ilham verici güzellikte bir sanat eseri...9/10

Teknik anlamda kamera nedeniyle mi nedir, film çekimi kış uykusu ve bir zamanlar anadolu'nun gerisinde kalıyor.ancak bu filmin kötü olduğunu anlamına gelmiyor sadece nuru bilge ceylan bize bunu alıştırdığını için biraz yadırgadım.
Film bir gencin kendisini bulma çabasını anlatıyor ve bunu öyle bir anlatıyor ki filmde bir yada bir kaç parçada kendinizi görürseniz koltuğu saplanıp kalıyorsunuz.Film iyi mi kötü mü o an karar veremediğim filmlerden biri oldu, filmden sonraki günlerde de beni düşüncelere bırakacağa benziyor.
Filmi bir roman edasıyla izlemek büyük keyif vericiydi.

spoiler: Sinan'ın imamla varoluş üzerine konuşması,kitaplığın da önceden okuduğu ansiklopedilerle sınırlı olan bir işveren'in diyalogları gerçekten güzeldi. Sinan yazar'a şu soruyu sormuştu "sahibi için değerli olmayan ama aslında değeri yüksek bir eşyayı satmak alçaklık mıdır" diye sormuştu ayrıca kitabı da satmıştı, ardından köpeğide kitabı için sattı ama bir şeyi unuttu, o da babası için o köpek oldukça değerliydi. hazar ergüder tek sahne'de yer alıyor ama o sahne'de yine muhteşemdi.

Film çok güzel bir hikayeyi anlatıyor. Bir yerinde kendinizi buluyorsunuz. Bu film sinema izleyicilerine hitap ediyor. Aktivite olarak sinemaya gidenlere değil. yavaş işlenen konusu ve diyaloglar muazzam.

İnanılmaz görüntüler ve yönetmenin önceki filmlerinden beklenmeyecek kadar yoğun diyalogları olan, uzunluğuna rağmen akıcılığını kaybetmeyen bir filmdi. Sen bize fazlasın Sn. NBC diyeceğim diyemiyorum, ayakta alkışlıyorum.

yorumları okuyunca beyazperde.com a acıdım. sinemadan recep ivedik kadar anlayan üyeleri varmış. Ceylan ve ekibi
bir iki teknik hata dışında neredeyse mükemmel bir film daha yapmış. ceylan ; hem sosyolog hem psikolog hem realist. umarım bi sonraki işi için bu kadar çok bekletmez