Hüzün Üçgeni

Turist ve Kare’den sonra Ruben Östlund dikkatimizi çekmeye devam ediyor, aslında filmlerinde farklı şeyler söylemiyor ama insanlığın hallerini göstere göstere alaya almasını da iyi beceriyor. Triangle Of Sadness / Hüzün Üçgeni, üç perdelik bir hikaye anlatıyor ve hikayesini gittikçe dozu artan bir eleştiri yumağına dönüştürüyor. Sınıf ayrımı, kapitalizm, eşitsizlik ve güç sevdasının fazlaca vuku bulduğu filmde gösterişli, bariz bir hiciv izliyoruz ve film bu haliyle Cannes’da jürinin gönlünü almayı başardı tıpkı yönetmenin bir önceki filmi Kare’de olduğu gibi!Film izlerken ve sonrasında ikircikli bir hava sunuyor, aslında izlerken keyif alıp bu içgörü patlaması karşısında mest oluyorsunuz ama bir yandan, dozu aşılmış, artmış bir film görmekten huzursuz da oluyorsunuz. Östlund yoğunlaştığınız anda dikkatinizi dağıtmayı iyi başaran bir yönetmen olduğu için böyle olması da iyi oluyor. Kare’