Salinger Yılım eleştirileri

Senaryosunu da Joanna Rakoff'un aynı isimli anılarından (2014) uyarlayarak yazan Philippe Falardeau'un yönetmen koltuğunda oturduğu “My Salinger Year”, otobiyografik bir drama olarak çıkıyor karşımıza...

Sıradan bir insan olmak yerine en azından bir yazar olmayı düşleyen Joanna Rakoff (Margaret Qualley), örnek aldığı pek çok öncülü gibi Berkeley, Kaliforniya ve erkek arkadaşı Karl'dan (Hamza Haq) ayrılarak New York'taki ucuz bir daireye yerleşmek istemektedir...

1995 sonbaharı...

Bir iş de arayan ve bunu bir özel istihdam ajansı çalışanı (Ellen David) sayesinde "dediğim dedik" bir tarza sahip olan Margaret'ın (Sigourney Weaver) yönettiği köklü edebiyat ajanslarından birinde bulan Joanna, Jenny (Seána Kerslake) ve Bret (Jonathan Dubsky) ile aynı evi paylaşmaktadır...

İstediği gibi bir iş bulmanın da sevinciyle, genellikle edebiyat severlerin takıldığı Panama Cafe'de nişanlılıklarını kutlayan Mark (Gavin Drea) ve Lisa (Xiao Sun) ile sosyalist eserlerin satıldığı bir kitapçıda tanıştığı, kendisi gibi yazarlığa hevesli yeni erkek arkadaşı Don'a (Douglas Booth) katılır...

İsterseniz gelin Joanna'nın ajans da Margaret'in asistanı olarak yapacağı işin ayrıntılarına da bir göz atalım...

Ki, görevinin tanımı kendisine yan odadaki sözleşmeler uzmanı Hugh (Brían F. O'Byrne) ile patronu Margaret tarafından anlatılır...

Ne midir bu?

Elbette ajansın temsilcisi olduğu ve hayranlarından gelen mektupları okumayı bırakarak yaşamını kendi evindeki dünyasında münzevi bir biçimde sürdüren ünlü yazar J. D. Salinger'ın (Tim Post) hayran mektuplarının, yıllar öncesinde belirlenmiş standart kurallar çerçevesinde yanıtlanmasıdır...

Yani aslında Joanna, sıradan bir sekreter olarak çalışacaktır...

Üstelik de Margaret'ın teknoloji takıntısı nedeniyle ajansta bilgisayar değil daktilo kullanılmaktadır...

Hani yeni bir tane alınmasına izin vermiştir ancak o da sırf internet de temsil ettikleri yazarların telif haklarının korunması içindir sadece...

Unutmadan Joanna için geçerli olan bir diğer önemli kural da ne olursa olsun J. D. Salinger'ı kesinlikle telefonla aramamasıdır...

Tabii ki, kendisi aramaz aramamasına da...

Pat diye kendisine Suzanna diye hitap eden J. D. Salinger'ın bizzat kendisi, aniden aramasın mı Joanna'yı...

Zira 19 Haziran 1965'te The New Yorker'da yayınlanmış bir hikaye olan "Hapworth 16, 1924"ü, Clifford Bradbury (Matt Holland) adındaki Virginia'daki tek kişilik bir yayın evinin sahibi, ayrı bir kitap olarak yeniden piyasaya sürmek niyetindedir...

Bu Clifford'ın kim olduğunu daha iyi anlayabilmek için Joanna, kendisine telefon açar...

Derken Jenny ve Bret'in yanından ayrılmak zorunda kaldığı için Joanna, Don ile beraber mutfağında lavabo bulunmayan ve o yüzden de bulaşıkların küvette yıkandığı ayrı bir daireyi kiralar...

Bu arada Hapworth sözleşmesini, çocukluğundan beri hayranı olduğu The New Yorker'a teslim etmekten dönmekte olan Joanna, Margaret'in sevgilisi Daniel'in (Colm Feore) el işareti üzerine aralarında aynı Daniel'ın karısı Helen (Lise Roy), Margaret ve Max'in de (Yanic Truesdale) bulundukları lüks restorana girer ve orada Kanadalı yazar Rachel Cusk (Hayley Kezber) ile tanıştırılır...

Farkındayız şu Daniel'ın karısı Helen ve sevgilisi Margaret hususu sayesinde kafalarınız biraz karıştı gibi...

Kesinlikle karışmasın...

Eğer biraz sabredecek olursanız, her şey aydınlanacak...

Standart Salinger mektupları yazmaktan da sıkılan Joanna, Margaret'ın tersi yöndeki tüm uyarılarına karşın hayranlara kendi özgün yanıt mektuplarını göndermeye de başlar...

Fakat hiç değilse J. D. Salinger değil de Joanna Rakoff diye imzalayarak...

Dakika 41...

Bitti mi?

Olur mu hiç...

Geride kalan 60 dakika içinde filmin kurgusuna zarafet dolu bir romantizm de katan Martin Léon'un müzikleri eşliğinde, sinema dünyasının yükselen değerlerinden Margaret Qualley'in performansı ile kimi sürprizlerde içeren Joanna Rakoff'un öyküsünü öğrenmeye devam edeceksiniz...

Önerimiz, her zamanki gibi yanıltıcı yorum ve puanlara aldırmadan bu sevimli filmi izlemeniz şeklinde olacak...

Keyifli seyirler,