The Ballad of Buster Scruggs eleştirileri

Aslında kusursuza yakın bir film. Sinemada Western evet yaklaşık 100 yıldır var. John Ford, John Wayne ve Clint Eastwood gibi imza yönetmen/oyuncular bu türe katkıda bulundu. Sonrasında Kevin Costner örneğin "Dances with Wolves"u çıkardı. Pek çok sağlam örneğin çıktığı tür, bir yandan da genellikle belirli kalıpların içinde kaldı ve çok da dışına çıkamadı. Son dönemde örneğin "Brimstone" gibi türe gerçekten yeni bir soluk getiren, fakat görece arka planda kalan filmler de yapıldı. "Buster Scruggs"da ise yine çok başarılı ve yenilikçi bir Western yaklaşımı var. Üstelik Coen'ler gibi vitrindeki yönetmenlerin kendine has tarzları ile. Yenilikçiliği ve ilgi çekiciliği öncelikle şuradan geliyor: Yine kovboylar, yine "vahşi Batı"nın o bilindik bazı imgeleri mevcut, ancak işlenen hikayelerin hemen hepsi bu bahsettiğim 100 yıllık dönemde arka planda kalmış, pek fazla önemsenmemiş, göz ardı edilmiş Western kahramanlarını ön plana alıyor. Örneğin "Altına Hücum" hepimizin malumudur. Duyduğumuzda az çok ne olduğunu biliriz. Fakat bu filmde o kadar sade, rafine, bir yandan sürükleyici işleniyor ki. Zaten süre olarak da kısa olan hikayeler bir çırpıda bitiyor. Her anlamda kaliteli bir film.

eski abd kovbaylar zamanı. Altı bağımsız hikaye.. Hepside sıkıcı gereksiz boş hikayeler bence.. Kimisinde nerdeyse sıfır diyaloğ, kimisinde gereksiz boş laf.. Ben sevmedim. Fazlaca sanat filmi tadında.. Konularda da orjinallik sürükleyicilik falan yok.. benim için komple zaman kaybı oldu bu. keşke 10 15 dakikada vazgeçseydim seyretmekten

“The Ballad of Buster Scruggs”, Coen biraderlerin yazıp yönettikleri ve yapımcısı da oldukları en son projeleri…

Birbirinden bağımsız toplam altı kısa hikâyeden (ve bölümden) oluşan filmin hikâyelerinin tamamını, “All Gold Canyon” adlı dördüncü bölümünün hikâyesini Jack London’ın aynı isimli kısa hikâyesine dayandırmak, “The Gal Who Got Rattled” adlı beşinci bölümünün hikâyesini de Stewart Edward White’ın hikâyelerinden esinlenmek suretiyle Coen biraderler bizzat kendileri kaleme almışlar…

Kendileriyle yapılan bir söyleşide, gerçekten de ne yapacaklarını bilmedikleri bu kısa hikâyeleri, yirmi beş yılda yazdıklarını ve öylece bir çekmecede sakladıklarını söylemiş Coen biraderler… Ta ki, bir araya getirerek bir film çekmeye karar verene kadar…

Prömiyeri, 31 Ağustos 2018’de 75. Venedik Uluslararası Film Festivalinde yapılan film, 9 Kasım 2018’daki sınırlı bir gösterimin ardından 16 Kasım 2018 tarihinde Netflix tarafından yayın akışına dâhil edilerek vizyona sokulmuş…

Bütün filmleri olay olan Coen biraderlerin bu filminin, 7.4/10 (10.170 oy) ve 3.8/5 (933 oy) olan IMDB ve Rotten Tomatoes izleyici puanı ortalamalarıyla 7.7/10 (143 yorum) ve 78/100 (45 yorum) olan Rotten Tomatoes ve Metacritic yorum ortalamaları da, bu biraderlere ilişkin yaygın efsanenin devam etmekte olduğunu gösteriyor…

Gelin isterseniz, bu puanların etkisinde kalmadan, filmimizi, her zamanki gibi önceliği yine oyuncu kadrosuna vermek suretiyle mercek altına alarak incelemeye ardından da puanlamaya çalışalım…

Ancak başlamadan önce hemen söyleyelim:

Her ne kadar filmlerinin istisnasız tamamı arşivimizde yer alıyor olsa da, Coen biraderler imzası taşıyan filmler için, “harika”, “mükemmel”, “olağanüstü”, “bayıldım” vs. şeklinde iltifat içeren yaldızlı sözcükler kullanmak zorunluluğu bulunmamaktadır…

Evet, film gerçekten de güzel…

Fakat kesinlikle Coen biraderlerin en iyisi de değil…

Gelelim oyuncu kadrosuna…

Tim Blake Nelson, James Franco, Liam Neeson, Tom Waits, Zoe Kazan ve Brendan Gleeson… Her biri her bir hikâyedeki (bölümdeki) ana karaktere özenle yerleştirilmiş işinin erbabı isimler…

Yan karakterlerdeki oyuncularda aynı ustalık ve özenle seçilince, ortaya seyir keyfi yüksek bir oyunculuk performansı çıkmış…

Zaten filmin casting direktörü Ellen Chenoweth ile Coen biraderler, birbirlerini daha önce yine birlikte çalıştıkları “O Brother, Where Art Thou?” (2000), “The Man Who Wasn't There” (2001), “Intolerable Cruelty” (2003), “The Ladykillers” (2004), “No Country for Old Men” (2007), “Burn After Reading” (2008) ve “Inside Llewyn Davis” (2013) gibi filmlerden de çok yakından tanıdıkları için karakterlere uygun oyuncu seçimi onlar için hiç de zor olmamıştır…

Elbette aynı şey, tam beş kez Academy ve üç kez de BAFTA ödülüne aday olan görüntü yönetmeni Bruno Delbonnel ve yine iki kez Academy ve iki kez de BAFTA ödülüne aday olan prodüksiyon tasarımcısı Jess Gonchor ile bir Academy ödüllü set dekoratörü Nancy Haigh içinde geçerli… Onlarda, daha önce Coen biraderlerle teşrik-i mesaide bulunmuş üstat sinemacılar…

Tabii kameranın arkasındaki önemli isimler sadece bu dördüyle sınırlı değil…

Ancak listeyi daha fazla uzatmanın da anlamı yok…

Ama teknik detaylara ilişkin son bir not olarak, özellikle de "The Ballad of Buster Scruggs" isimli ilk hikâyede ciddi şekilde sanal efektlerden de yararlanıldığını söyleyip yorumu burada noktalamak istiyoruz…

Sonuç olarak, Coen biraderlerin diğer filmleri gibi arşivimize de ilave ettiğimiz bu film için puanımız 3,5 önerimiz ise, “mutlaka izlenmeli” şeklinde olacak…

Keyifli seyirler,

Son bir not:
Tüm hakları bize ait olan bu yorumun orijinali; bir başka mecrada tarafımızca, 20 Kasım 2018 günü saat 01.12’de yazılarak paylaşılmıştır...