Siyah Beyaz eleştirileri

Senaryosunu da, Nella Larsen'ın aynı isimli romanından (1929) uyarlayarak yazmasının yanı sıra yapımcılığını da üstlenen Rebecca Hall'ın, ilk uzun metrajlı (debut) sinema filmini çekmek üzere yönetmen koltuğunda oturduğu “Passing”, içki yasağının bulunduğu 1920 - 1933 dönemi Amerika'sının platform olarak kullanıldığı bir drama olarak geliyor karşımıza...

Gelin isterseniz, 4:3 görüntü oranı ile siyah - beyaz olarak kurgulanmak suretiyle; ırkçılığa farklı bir bakış açısı getiren bu Netflix filmine biraz daha yakından bakalım...

Ted (Justus Davis Graham) ve Junior (Ethan Barrett) isimli oğullarından küçüğünün doğum günü için, aynen bir beyaz gibi davranarak, beyazların yoğunlukta olduğu mağazalardan alışveriş yapan ve sıcaktan fena halde bunalan (esas çıkışını "Westworld" 2016 - 2020 dizisi ile yapan Tessa Thompson'ın canlandırdığı) Irene "Reenie" Redfield soluğu, bindiği taksinin şoförünün de önerisi ile New York'un ünlü otellerinden Drayton'ın serin çay salonun da alır...

Gerçek anlamda tesadüf bu ya; fırsat buldukça pudralayarak beyazlattığı yüzünü, geniş siperlikli şapkası ile de gizlemeye çalışan Irene orada, tam on iki yıldır görüşmediği okul arkadaşı Clare Bellew (Ruth Negga) ile karşılaşır ve çok daha rahat konuşabilmek amacıyla da beraberce Clare'in otelin üst katların da yer alan odasına çıkarlar...

Aralarındaki konuşmadan öğrendiğimiz kadarıyla Irene, halen Harlem'de oturmaktayken kendisinin bir Afro - Amerikan kökenli olduğundan habersiz olan ve siyahilerden ırkçılık derecesinde nefret eden bankacı kocası John (Alexander Skarsgård) ile Chicago'da yaşamakta olup New York'a, kocasının işleri nedeniyle yolları düşmüştür...

Irene'nin kocası Brian (André Holland) ise, bir hastane de doktor olarak çalışmaktadır...

Bu kısa karşılaşmanın ardından Clare Irene'e, yeniden buluşmak istediğini ifade ettiği bir mektup gönderir...

Ancak Ireen yanıtlamaz...

Bunun üzerine Clare, Afro - Amerikan kökenlilere yardım için düzenlenecek bir balonun hazırlıklarıyla meşgul olan Irene'e baskın bir ev ziyaretinde bulunarak kendini, ertesi gece yapılacak olan bu baloya davet ettirir...

Ardında da:

Evde Zu (Ashley Ware Jenkins) adında, yemek, temizlik vs. gibi işlere bakan bir yardımcısının bulunmasının yanı sıra günlük standart rutinlere sahip, mazbut bir ev hanımı olan Irene'in; ırkçı kocası John'a ilişkin tüm uyarılarına rağmen aynı kökene sahip olduğu insanlar ile bir arada olma ve mutluluğu yakalama fırsatını yakalayan Clare, bu görüşmelerin sıklığını giderek artırır...

Dakika 50...

Geride, mevzuya yazar Hugh Wentworth'un da (Bill Camp) dahil olacağı, sürpriz bir finale de sahip olan 48 dakikalık bir bölüm daha mevcut...

Academy Ödüllerine aday olabilmek ereği ile 27 Ekim 2021 tarihinde ABD'de sınırlı bir salon gösterimi de yapılarak "ucu açık bırakılmış" olan bu filmi; anlatılan dönemi bire bire yakın bir başarı ile sahneye yansıtan prodüksiyon tasarımı ve sanat yönetimi ile set dekorasyonundan kostümlerine ve oyuncu kadrosundan, piyano tuşlarından kulaklara dolan "caz" formatındaki müziklerine kadar nitelikli film izlemekten hoşlanan sinemasever dostlara:

"İşte sinema budur" diyerek, gönül rahatlığı ile önerebiliyoruz...

Keyifli seyirler,

biri afro amerikalı diğeri beyaz numarası yapan iki zenci kadının hikayesi… siyah beyaz.. Konu falan güzel ama çok durağan… sanat filmi kıvamında… kadro oyunculuk gayet iyi… tek sıkıntı durağanlık düşük tempo filmi zor bir eser yapıyor.. Dekorlar kostümler muhteşem oscarlık hatta bence
..