Aykut Enişte: Basın eleştirileri

Hurriyet

Elbette Gelinoğlu’nun yeteneği ve kadrodaki diğer isimlerin de katkısıyla ‘Aykut Enişte’, son dönemde salonlara uğrayan izlenmeye değer komedilerden. Artık o mahalleler ve aileler hâlâ hayatımızda var mı, emin değilim ama filmin yer yer ‘Yeşilçam ruhu’ taşıdığını söylemek mümkün. Öte yandan bu tür komedilerde inandırıcılık aranır mı bilemem ama mesela dükkânın soyulma bölümü, hele hele ilişkilerin iç içine geçtiği bir mahalle ortamında bana mantığı zorlayan bir sekans gibi geldi. Bir de ‘modern sanat’ın aşağılanarak espri konusu yapılması, fazlaca demode bir refleks sanki (ama bu durumun Batı’daki birçok filmde de geçerliliğini koruduğunu söylemeliyim). Ayrıca ‘Pasaportu alınan Moldovalı’ esprisini, filme pek yakıştıramadım. Olumsuzlukların altını çizdikten sonra şunu rahatlıkla söyleyebilirim: ‘Aykut Enişte’, bazı sahnelerde çok çok komik, bu haliyle de günümüz ölçülerinde standartları yüksek gözüküyor. İlk kez izlediğim Cem Gelinoğlu da son derece yetenekli (ki bu durumun, sanırım ben yeni farkına varıyorum) bir oyuncu.