Shiva Baby: Basın eleştirileri

Evrensel

Mizahı Woody Allen, Coen Biraderler gibi isimlerin Yahudi cemaati anlatılarına benzeyen “Şiva Bebeği” asıl gücünü karmaşa ve geriliminden alıyor kanımca. Emma Seligman büyük bir bölümü tek mekanda geçen filmde gerilimi Ariel Marx imzasını taşıyan müziklerle inşa ediyor. Danielle’in evin içinde halden hale, kimlikten kimliği geçişleri, birçok kişiyi farklı farklı idare etme/ edememe halleri müzikle birlikte giderek daha işlevli hale geliyor. Kimileri bunun kamera ile atmosfer kurmayı başaramamış genç bir yönetmenin bulduğu kolay yöntem olarak değerlendirmiş eleştirilerde. Ancak ben buna katılmıyorum. Bunun daha sete girilmeden önce planlandığı hissine kapıldım ben. Kaldı ki, deneyimsizlik nedeniyle tam olarak geçirilememiş bir hissi, güçlendirmek için çözüm bulabilmek de bir maharet. Birçok genç yönetmenin filmlerindeki sıkıntıları fark edemediklerini de biliyoruz çünkü.