Doraibu mai kâ eleştirileri

Filmin süresini ilk gördüğümde neredeyse izlemekten vazgeçiyordum fakat filmi bitirdikten sonra iyi ki izlemişim dedim. Çehov'dan alınan replikler film içerisindeki sahnelere o kadar iyi uyuyor ki resmen cuk oturmuş. Birçok ödül alan ve birçoğunu ilk alan Japon filmi olma özelliğini taşıyan bir yapıt.

Senaryosunu da, Haruki Murakami'nin aynı isimli kısa hikayesinden (2014) uyarlayarak Takamasa Oe ile birlikte kaleme alan Ryûsuke Hamaguchi'nin yönetmen koltuğunda oturduğu "Doraibu mai kâ / Drive My Car", destansı bir yol hikayesi olarak geliyor karşımıza...

Gelin isterseniz bugüne kadar aralarında, üçü Cannes Film Festivali biri de "Yabancı Dildeki En İyi Film" kategorisindeki Golden Globe olmak üzere 78 uluslararası film festivali adaylıklarından 57'sini kazanan ve sırada; Japonya adına "Giriş (Entry)" adayı olduğu ön elemeyi de geçerek 15 filmlik "Kısa Listeye (Shortlist)" girme başarısını gösteren bu filme biraz daha yakından bakalım...

Başarılı bir tiyatro oyuncusu ve yönetmeni de olan Yûsuke Kafuku (Hidetoshi Nishijima), TV Japan Media Holding'de senarist olarak çalışan ve her sevişmelerinde, lise çağındaki genç delikanlı Yamaga ile onun gizli aşığı arasındaki erotik bir hikayeyi diline dolayarak ballandıra ballandıra anlatan Oto (Reika Kirishima) ile evlidir...

Aynı Oto, kocasının bir oyununun galasına, senaryosunu kendi yazdığı TV dizisi projelerinin birinde başrolde oynayan Japonya'nın popüler artistlerinden Kôji Takatsuki'yi (Masaki Okada) davet ederek tanışmalarını sağlar...

Neyse...

Rusya'daki Vladivostok Tiyatro Festivaline jüri üyesi olarak katılmak maksadıyla üzerine titrediği, otomobil dünyasının efsanevi klasiklerden kırmızı renk Saab 900 Turbo'suna atladığı gibi yaşadığı kent olan Tokyo'daki Narita Uluslararası Havalimanı'na giden ve hatta aracını park edip tam da bagajını çıkartmak üzereyken Yûsuke'nin telefonuna Festival Sekreterliğinden, soğuk hava koşulları nedeniyle uçuşunun bir sonraki güne ertelendiği mesajı iletilir...

Bu durumda evine geri dönmek zorunda kalan Yûsuke, karısı Oto'yu yüzünü göremediğimiz için kim olduğunu anlayamadığımız bir erkek ile ateşli bir seks ilişkisi içinde yakalasa da, ses çıkartmadan evi terk ederek havalimanındaki View Hotel'e yerleşir ve kaybetmekten deliler gibi korktuğu Oto ile sanki Vladivostok'taymışçasına görüntülü bir bilgisayar görüşmesi de gerçekleştirir...

Bir hafta sonra...

Festival bitimi, havalimanından çıkarak yeniden evine yönelen Yûsuke, ani gelişen bir trafik kazasına maruz kalır...

Ve bu kaza, Yûsuke'nin bir gözünde tedavisi asla mümkün olmayan kısmi bir görme kaybının oluşması ile sonuçlanır...

Doktorların yapabileceği tek şey, verdikleri göz damlası sayesinde görme duyusunu tamamen yitirmesinin önüne geçebilmektir...

Bu şekilde hayatını devam ettiren Yûsuke, tiyatro dersleri de vermeye başlar...

İşte o günlerden birinin akşamının geç saatlerinde eve bitkin bir vaziyette gelen Yûsuke:

Anton Çehov'un, toplumsal sisteme muhalefet etmenin yanı sıra, farklı biçimlerde hüsrana uğrayan insanların, ağır sınavlarla dolu yaşam mücadelesine trajikomik bir boyut kazandırdığı "Vanya Dayı" (1898) adındaki tiyatro oyunu lezzetindeki eserinde; canlandıracağı Vanya rolüne daha kolay hazırlanması amacıyla aracında dinlemesi için doldurduğu kasetteki diğer karakterlerin repliklerini birer birer seslendiren, ardından da Yûsuke'nin kendi repliğini mırıldanmasını sağlayan boşlukları da itinayla ayarlayan ve böylelikle de kendisini aracındaki seyahatler boyunca sürekli çalıştırmış olan karısı Oto'nun, geçirdiği bir beyin kanaması sebebiyle yere yığılmış cansız bedeni ile karşılaşır...

İki yıl sonra...

İki ay boyunca uzaklaşacağı Tokyo'dan, sahne yönetmeni olarak konaklayacağı Hiroşima'daki Sanat ve Kültür Tiyatrosu'na doğru yola koyulan Yûsuke'yi orada Bayan Yuhara (Satoko Abe) ile drama yazarı Kon Yoon - su (Dae-Young Jin) karşılarlar...

Söz konusu sürenin altı haftalık bölümünde metin provaları yapılırken kalan iki haftada da canlı sahne performansları gerçekleştirilecektir...

Organizatörler Yūsuke'ye, talep ettiği biçimde tiyatroya bir saat uzaklıkta deniz manzaralı bir daire kiralamış fakat organizasyon komitesinin yıllar önce yaşanmış acı bir olayın deneyimi nihayetinde alınmış bir karar gereği kendisine bir şoför de tahsis etmiştir...

Yani Hiroşima'da kaldığı süre boyunca Yūsuke'nin aracını, eğer vakti zamanında henüz dört yaşındayken zatürreden ölmeseydi kendi küçük kızı gibi bugün yirmi üç yaşında olan Misaki Watari (Tôko Miura) adındaki genç bir kadın kullanacaktır...

Halbuki Yūsuke, kendisine tiyatro binasına bir saat uzaklıkta bir daire kiralanmasını, sırf repliklerini rahatlıkla tekrarlayabileceği iki saatlik bir süre kazanmak gayesiyle istemiştir...

Ancak çaresiz kabullenir Yûsuke, Misaki'nin şoförlüğünü...

Ve oyun için uluslararası bir katılımın olduğu oyuncu seçmelerine geçilir...

Adaylar arasında ölen karısına platonik bir aşkla tutkun olan Takatsuki'de bulunmaktadır...

Televizyon dünyasının yeni yeteneklerinden Takatsuki'nin sahip olduğu bir başka özellik, hızlıca edindiği şöhreti bir türlü sindirememiş olmasıdır...

Dakika 59...

Geride sizleri, kalan 2 saatlik uzun gibi görünen süresine karşın su gibi akarak koltuklarınıza çivileyeceğini tahmin ettiğimiz ve Academy Ödülleri töreninin yapılacağı 27 Mart 2022 Pazar gününün akşamına; aynen sürpriz adaylardan "Gisaengchung - Parasite" (2019) şeklinde damgasını vuracağını umduğumuz "şahane" bir film bekliyor olacak...

Keyifli seyirler,