Beyazperde
Hesabım
Moana’nın coşkusuz yolculuğu!
Yazar: Banu BozdemirSekiz yıl önce izlediğimiz Moana’da cesur Polinezyalı kahramanımız dev lav canavarı Te Ka’yı yeniyor ve doğa tanrıçası Te Fiti’nin kalbini geri vermeyi başarıyordu, hatta yarı tanrı Maui ile bağ kurarak onun gücünü yeniden kazanmasına yardımcı oluyordu. Arkadaşlık duygusunun ön planda olduğu filmin devamında neler olacağını merakla bekledik ama film maalesef kahramanımızı ilkinden çok farklı bir yere götürmeyi başardı!
Aslında gezgin Moana’nın birçok görevi var; diğer adalardaki insanları aramak istiyor, öfkeli Tanrı Nola bir zamanlar insanları birbirine bağlayan Motufetu adasına lanet koyuyor, onu aşamadıkları için ada halkları da buluşamıyor. Moana’nın görevi bu laneti kırmaya çalışmak! Ama filmin handikapı; senarist Jared Bush ve yönetmenler David G. Derrick Jr., Jason Hand ve Dana Ledoux Miller okyanusta geçebilecek onca konuya yüz çevirip, hikâyede küçük değişiklikler yaparak orijinal hikayeyi yeniden karşımıza getirmeyi seçiyor.
Moana’nın dans eder gibi kullandığı büyük kanosuyla yola çıkma mürettebatı hazırlarken çok da özenli davrandığını söyleyemeyiz. Vücudu bir kısmı hareketli dövmelerle kaplı Maui (kendisi olan dövmeyle giriştiği çatışmalar bir hayli keyifli), tekne çözümcüsü arkadaşı Loto, tarımdan anlayan aksi yaşlı çiftçi Kele, Maui’nin bir alt benliği gibi davranan ve Maui’ye hayran Moana’ya aşık, saf adam Moni, Moana’nın evcil domuzu Pua, tavuk Hei Hei, bu sefer Moana’nın yanında olan Hindistan cevizi ordusu, onlardan biri olan Kakamora ve kötü yarasa kadın bu öykünün eşlikçileri. Domuz Pua ve tavuk Hei Hei daha geri plandalar bu öyküde, arada bir ortaya çıkıp poz kesiyor ve bir iki komik ses atıyorlar ortaya. Yeni eklenenler de dahil olmak üzere hiçbiri ana karakterleri gölgede bırakmıyor, hikâyenin etrafında tek atımlık cümlelerle var oluyorlar, filme herhangi bir çatışma katkıları yok, sanırım senaristler ilgiyi bölmemek için bunu istediler.
Filmin yavaşlayan, seyircinin ilgisini yitiren sahneleri epey çoğunlukta. Ama ikiye bölünmüş bir dağ kadar heybetli olan istiridyeyle savaş bir o kadar görsel harikalar barındırıyor. Hindistan cevizleriyle birleştikleri ve onların çıkardığı tok tok sesleriyle daha da şenlenen sahne, Nalo’nun Maui’nin dövmelerini yok etmesiyle zirveye tırmanıyor, mor ışık mavi okyanusun algısına karışıyor ve güzel renk huzmeleri yakalanıyor. Okyanusun dost ve düşman olan yanıyla karşılaşma sahneleri burada da var, Moana’nın çocukluğunun tıpkısının aynısı olan kız kardeşine okyanusun dost ve akvaryum yüzünü tanıtması yine filmin rahatlatıcı yanı…
İlkinde müziklerde Lin-Manuel Miranda’nın imzası vardı, Moana şarkıları ile de dikkat çeken bir yapım olmuştu, hatta How Far I’ll Go ve You’re Welcome akıllarda kalıcı olmayı başardı. Ama Miranda, Encanto ile kariyerini bir üst seviyeye taşıdı ve Moana 2’ye geri dönmedi. Abigail Barlow ve Emily Bear’ın ise devraldıkları müzikleri başarılı bir şekilde yeni versiyona uyarladıklarını söylemek mümkün. Özellikle de Beyond bir How Far I’ll Go değil, daha da uzakları ifade etmesiyle dikkate değer.
Burada Moana’nın Disney’in bir üyesi olduğu da zihinlerimize kazınıyor ve ona bir prens bulmaktan uzak bir bakış açısı şimdilik takdire şayan. Hayvan dostlarına olan sadakati biraz dağılsa da yerini hala koruyor! Ve filmin iyi yaptığı şeylerden birisi; dramatik anlatımla başlayan iki filmin de bir kayıt oluşturma, bir kültürel aktarım sunma gayreti. Dövmeler, parşömenler, geleneksel boyama yöntemleri ve giyim kültürü çocukların aklında kalacak detaylar!
Moana 2’yi izlerken orijinaliyle ister istemez karşılaştırmaya düşüyoruz, keyifle izlediğimiz yardımcı karakterleri ve şarkıları hatırlıyoruz. Devam filmi tebessüm ettirse de sekiz yıl önce izlediğimiz filmin coşkusunu ve duygusunu pek bulamıyoruz, o dünyanın zenginliğini hissetmiyoruz. Filmin potansiyeli kıstırılmış maalesef, oysa gezgin Moana’nın yolculuğu unutulmaz kılınabilirdi!
banubozdemir@gmail.com
- En son Beyazperde eleştirileri
- En İyi Filmler
- Basın Puanlarına Göre En İyi Filmler