Epidemic eleştirileri

Çok kötü olmuş, çok sıkıldım...Başları biraz iyiydi, anlatım tarzı ve görüntüler farklı ama ne yazıkki çok sıkıldım...

Sanki Trier'in ilk filminin bu olması gerekiyormuş gibi geldi.Element Of Crime'daki olgunluk bu filmde yok.Daha deneysel bir film Epidemic.Böylece Trier'in oyunculuğunu da görmüş olduk.

bir film çekmek istesem ama bu film izleyen herkesin kendine bir pay çıkarabileceği bir film olsa ve bu filmi benle beraber filmi izleyenler de çekecek olsa sonuç salgının basit bir kopyası olurdu.trier yine deneyselleğine olayları tanrının bulunduğu yerden görme ve değerlendirebilme gibi olağan dışı güçleriyle birleştirmiş sonuç seyircinin çekime katıldığı bir film olan salgın çıkmış.bu filmi izlediğimde insanlar benden yine aynı çığlıkları duydular:büyüyünce trier olmak istiyorum!

Trıer'in ikinci filmi;Avrupa üçlemesinin ikinci basamagında duran Salgını görsel-işitsel noktadan,gerek metinsel anlatımının takip edilmesi gerçekten kolay degil.Bu artık alışkan oldugumuz Trıler yabancılaştırılamasının diger bir şekli.Gerçi burada Trıerın sözünü kullanmadan geçemicem.Trıer: "Film dediğin, pabucuna kaçmış taş gibi olmalı!" bu söz Trıer sinemasının üstüne cuk diye oturuyo.Kurmaca içinde kurmaca yaratırken salgına maruz kalan kızın cinnet geçirdigi sekansta hem rahatsız edici hemde şok etkisi yaratıyo seyircide. 'Ekspresyonizm' (dışavurumculuk) kavramı ile oluşturdugu gerilim atmosferini iyi kullanan,sinema dışındaki biçimsel ögeleri(kendini gösteren kamera hareketleri,iç içe girmiş hikayeler,sert oyunculuklar,özleştirmeye imkan vermeyen dramatik yapısıyla) bize iyi bir şekilde sunan güzel bir seyirlik

Lars VON Trier...!!!!
ne yazılabilir ki,ne söylenebilir ki.sadece oturup izlemek,kendinden geçmek,huşu içerisinde sinemasının biçim ve içeriğinin haykırışına seyirci olmak yeter mi?ama bu film kanımca sadece bunları yapmamızı isteyen bir film gibi duruyor.sadece o kasvetli atmosferi an ve an hissetmemizi,hatta biraz daha ileri giderek ve yoğunlaşarak bazen,o hastalığın sanki üzerimizde gelişimini hissetmemizi istermişçesine bizlere o sıkıştırılmış hissini vermesi inanılmaz bir sinema şöleni haline getiriyor filmi.
son sahnedeki çığlık sahnesine dikkat........!!!!!
film o noktada doruğa ulaşıyor ve o ana kadar oldukça başarılı bir şekilde gerilen ve sıkıştırılmışlık hissinden patlama noktasına gelen seyirci o kadınla birlikte çığlık çığlığa kendinden geçmek istiyor.Lars (VON) Trier!!!!!!!!!

çok kötü bir film.. hayatımda en çok sıkıldığım film diyebilirim..