On eleştirileri

Rahmetli Abbas Kiarostami'nin belgesel tarzı bu filminde feminist ve muhalif oyuncu Mania Akbari ve oğlu Amin Maher başrolde. 10 bölümden oluşan yapım, İran'ın geleneksel şark kültürü ile yoğurulmuş ataerkil yapısı eleştirel bakış açısı ile gözler önüne serilmiş. Filmlerin çekiminden 5 yıl sonra göğüs kanseri olan Mania Akbari tedavisinin ardından bu seferde muhalif arkadaşlarının idam edilmesi üzerine Londra'ya kaçmak zorunda kaldı. Şimdilerde Dubai'de sakin bir yaşamı var. Oğlu filmde o kadar gıcık huysuz evlat portresi çizmiş ki insanın ağzının ortasına kürekle vurma hissi uyandırıyor. Bu his de onun ne kadar iyi rol yaptığına delil. Şimdilerde yönetmen ve şair. Bir çok festivalden ödülle dönen bu sanatsal çalışma "Empire" dergisi tarafından en iyi 100 film arasında gösterildi. İzlenmelik...

- On Sekansla Tahran -İran sinemasının usta ismi Abbas Kiarostami'nin, Cannes Film Festivali'nde Altın Palmiye için yarışmış ?deneysel? filmi ?Ten'in öncelikle herkes göre bir film olmadığını belirtmek gerekir. Sanki ?kısa metraj? olması gereken bir filmin uzun metraja çevrilmiş hissi veriyor, bazı gereksiz bulduğum sahneleriyle.Kiarostami; bir arabanın içine yerleştirdiği el kamerasını mümkün oldukça arabanın dışına çıkarmıyor ki çıkardığı sahneler de çok az sayıda. Yönetmen, minimalist sinema anlayışını taşıyabildiği son noktaya taşımış ve bizleri gizli bir kameradan o arabada olup, biteni izlediğimize inandırmaya çalışıyor. Zaman zaman bir belgeseli andıran film için; kurmaca bir belgesel tanımı yapılabilir.Görsel olarak izleyene hiçbir şey vermeyen filmin, tamamı diyaloga dayalı. Filmin anlattıklarını, anlatmak istediklerinin tamamını filmin senaryosundan alıyoruz. Böyle bir hal olunca zaman zaman, bunları yazılı bir metinden okusak ne kadar fark ederdi sorusu geliyor akıllara. Yazılı metinle arasındaki tek fark; filmin gizli kamera kandırmacası olurdu herhalde.İkinci evliliğini yapmış, modernleşme çabalarındaki bir kadının arabası izlediğimiz araba. Arabasının ilk konuğu ilk eşinden olan oğlu. Oğluyla sorunlu anne, film boyunca en ilginç diyalogları oğlu ve arabasına aldığı fahişeyle gerçekleştiriyor. Günümüz Tahran kadının sorunlarını, toplumdaki erkek egemenliğini dile getiren İranlı yönetmen; ne yazık ki bunu oldukça sıkıcı bir şekle sokmuş. Doğal oyunculuklardan ve doğallıktan yana olan filmi daha da doğallaştırayım derken izleyiciyi unutmuş gibi. Zaman zaman sıkıcı bir hal alan filmi izlerken ne yazık ki filmden kopmamak elde değil. Bazı diyaloglarla tam filme ve anlatılana odaklanırken, bir karakterin pasta almaya gitmesiyle tamamen filmden kopabiliyorsunuz.10 sekanstan oluşan ?Ten?; deneysel filmlerden hoşlananların denemesi gereken bir yapım. Anlattıkları dinlemeye değer olsa da bazı gereksiz kısımlarıyla filmden sıkılmak olası. Belki de daha kısa bir film olsa, daha çok kişiye hitap edebilirdi.

iyiye benziyo ne deyim bu iş hep tutuyo zaten..

Uzun süreden bu yana, bir filmin beni bu kadar 'baydığını' hatırlamıyorum.Film, bir kadının otomobiline binen kişilerle yapmış olduğu sohbetlerden ibaret.Kamera açısı bile değişmiyor film boyunca.Çekimler aynen Arena benzeri programlardaki gizli kamera çekimlerine benziyor.Sinemaya ne gibi bir katkı yaptığını ben çözemedim ama, belki de sorun bendedir.Hele otomobili kullanan ve filmin baş karakteri olan kadının bir çocuğu var ki 'aile planlaması reklamlarında' kullanılabilecek cinsten.Büyük bir güçlükle filmi bitirdiğimde o çocuğu pataklamak için dayanılmaz bir istek duydum içimde :)))

iran dünyanın düşük bütçeyle en kaliteli filmleri çıkarmayı bilen muhteşem sineması.iran filmleri herzaman kaliteli ve güçlüdür ama bu filmde tamamen özgün tarzının yanında film boyunca yapılan,eş zamanlı olarak iki insan arasında yapılabilecek konuşmalar gibi geldi bana filmde sinemaya katkıda bulunan birşey göremesemde tekrara izlemek gerekiyor galiba diye düşünüyorum.