Dönüş: en yeniler yorumlar - Sayfa 3

Babam ve oğlum filmine nazaran çok daha iyi oyunculuklara sahip, benzerlikler taşısa da...Baba rolü tam anlamıyla şaşırtıcı ve güzel absorbe edilmiş.Yönetmen, çok iyi fotoğraflar yakalayabilmiş ama bazı yerleri fazla uzattığı söylenebilir.Ne olursa olsun, tüm eksiklerine rağmen Hollywood filmlerini kıskandırıcak oyunculuklar çıkmış, müzikleri gerçekten çok etkileyici... Deniz özlemi inanılmaz şekilde içimde depreşmişti... Bir çok festival de ödül alması sürpriz değil; izlediğinizde bunu gözlemleme olanağına sahip olacaksınız... Rus şehirleri bu filmde ki kadar hiç cazip gelmemişti bana...:))))

film başladı;izledim ve bitti...Mideme taş gibi oturdu;gidip uyudum.

işte sinema ve bir başyapıt.

filmi izliyorsunuz izliyorsunuz ve ne olacak diye bekliyorsunuz ve sonunda olan olayla hem şok olup üzülüyorsunuz bir yanınızda hak eden cezasını çeker diye düşünüyor.

az diyolog çok iş..we sessizlik..
kahkalarla ağlamak gibi bir his uyandıyor..baştan sonra her kare olağanüstü ama bi soğukluk war filmin genelinde

"Bilmiyorduk ki o kutunun içinde neler saklıydı ve bilemedik de aslında yine bimiyorduk ki baba ve cocuklar kimlerdi babada neler saklıydı.Öğrendiğimiz tek şey ölümün baba sevgisinden daha belirgin olduğu geri dönüşün geç kalması cok geç kaldı!"

2 küçük çocuk ve hayatlarına aniden giren babaları ... nasıl olur sizce baba çocukları kazanmaya çalışacaktır muhakkak değil mi hayır bu filmde böyle olmuyor herşey daha gerçek sahici hatatın tam içinden insan egolarına daha yakışır cinsten... çok etkileyici düşündürücü bir dram mutlaka seyredilmeli...

bu tür filmlerden etkilenmek için erkek olmak gerekiyor sanırım. ne kadar güzel olursa olsun baba oğul ilişkilerini anlatan filmler herkesi etkilediği gibi etkilemiyor beni.
unutmadan çok başarılı bir film. özellikle iki çocuğun da oyunculuklarına hayran kaldım.

dönüş,izlenmesi gereken filmlerden biri.baba ile 2 oğlunun ilişkileri...küçük oğlun babasına karşı olan haklı tutumu,çünkü bi anda hayatlarına girmesi babalarının...

İşte bir festival filmi daha tüm beklentilerimi karşıladı ya da karşılamadı,ne demeliyim bilmiyorum..Ne umduysam olmadı filmde beni sürekli darmadağan eden sahneler wardı..Bu kadar durağan bi film acaba şimdi ne olacak diye bekleterek izletebildi bana kendini.Tüm olaylar gün gün we hatta saat saat tüm ayrıntılarıyla we olağanca akıcılığıyla gözler önündeydi.Kısacası festiwal filmlerine tapıyorum!

muhteşem . baba oğul ilişkisine en ii örneklerden biri .hele de yönetmenin ilk denemesi tek bi an bile sıkılmıyorsunuz

filmi ilk aldığımda vcd kapağının arkasını okudum,gerçekten hikaye çok ilgince benziyordu ve orada da yazdığı gibi yönetmenin ilk denemesi oolmasına rağmen kıskanılacak bir başarıya imza atmış...çok doğal ve görüntü kalitesi çok güzel.yanlız ben filmin sonunda bazı şeylerin yarım kaldığı kanısındayım;mesela, adamın telefonda konuştuğu kişi kimdi,çocukları bu geziye çıkartmasındaki amaç neydi ve o adada kazarak bulduğu şey neydi??? keşke her şey açıklığa kavuşsaydı...8/10

Su an itibariyle bu filme yorum yazabilmek icin siteye uye oldum,tahmin edin ne etki biraktigini.bu yonetmeni mutlaka takip etmeliyim,sinemanin yolunun fotograftan gectiginin yasayan en buyuk kanitlarindan bu isim...tek kelimeyle buyuleyici.arsivime atiyorum

Üstünü değiştir Vanya Filmin başında, küçük çocuğa (İvan) vurulan korkak damgasıyla, on iki yıl sonra çıkagelen baba arasındaki yoğun, duygusal gerilimli ve temelde, ?kabullenme-yadsıma? hezeyanları üzerine bina edilmiş diyalogların, küçük çocuğun bu kompleksiye sık sık kesiştiği film Dönüş? Konstantin Lavronenko'nun müthiş becerisiyle sergilediği; tolerans tanımayan, ketum, haddinden fazla gizemli, (klasik rus aile yapısından gelen kutsalcılığıyla) hiyerarşist ve ahlakçı olduğu kadar; kanat geren, becerikli, aletsiz doğadan harika çözümler çıkarabilen ve burası çok önemli; iç-görüsü müthiş, oğullarının bakışlarından ne düşündüklerini, ne anlatacaklarını bilen ve bu duygusal bağı açığa vurmayan baba. Filmde en can alıcı ve başarılı anlatım buydu bana göre. Hikaye şöyle; küçük kardeş İvan yüksek bir kuleden suya atlayamadığı için arkadaşları (ağabeyi dahil) içerisinde korkak damgası yemiştir. Kendisi hayli duygusal, onurlu ve asil bir çocuk. Baba özlemini içine gömmüş ve bir an önce yiğitçe bir iş yapıp kendisini gerçekleştirmeli. Tıpkı hayalinde beslediği ?erkek babası? gibi? Her ne kadar o kuleden atlayabilmiş olsa da ağabeyi gibi değil, çünkü ağabeyinin dış dünyaya bakışını kişiliksiz ve yüzeysel buluyor. Bu derece derinliğe sahip hoş bir çocuk İvan. Böyle duygusal itişmeler ve o harika ?önce ben eve vardım? lı ispat koşusundan sonra anneleri (Natalya Vdovina) kapıda ve o şok: Babanız içeride!. Baba çocuklarıyla vakit geçirecek, fazlaca vakti de yok belli. Derin bir sırrı olduğundan çocukları gezmek, balık tutmak bahanesiyle evden uzağa götürecek, belli ki karısı ve/veya büyükanne bir şeyleri biliyorlar baba hakkında (bana öyle geldi). Bu arada bakımlı ve güzel karısının ?eve dönen balta? ya karşı çok şeyler anlatan suskunluğu görmeye değer. Gerek manzara ve gerekse oyuncu mimiklerinin hemen her karesi kartpostala dönüşen çekimler başlıyor; önce muhitlerinden daha büyükçe bir şehire geliyorlar arabayla. İvan asi, gel dersin gelmez git dersin gitmez? Büyük oğlan Andrey babasına hayran hayran bakar, babası çığırdığında dolu dolu ?efendim baba? der. Baba, yeme içme balık tutma vesair arasında ara ara, diyaloglarına ulaşamadığımız telefon görüşmeleri yapmaktadır, bunları yaparken de oğullarının üçüncü şahıslarla olan ilişkilerini test etmektedir. Demek ki diyalogların bir önemi yok. Bize verilmek istenen, bir babanın ayakları üzerinde durabilen çocuklar görmek istediğidir. Bir şekilde, baba, oğullarıyla geçirecek vakte kavuşur ve onları daha önceden gittiği, harbiden ıssız bir adaya götürür. Kayıkla ada yolculuğu enfesti. Yer yer gölge çekimleri, insana sigara yaktıran dinginlik ve oğullarını eze eze onlara mukavemet kazandıran Baba? Adada duygusal ve psikolojik savaş (izleyicideki gerginlik de) had safhaya ulaşıyor;(Baba sorumsuzca davranıp balıktan geç döndükleri için büyük oğlana peş peşe şamar atmaktadır )- Andrey (babasına):?ne yapıyorsun sen!?- İvan (elinde babasından çaldığı bıçak): ?Ona bir daha vurursan seni öldürürüm!? Evet. Birinci doruk burası. İvan içindeki en büyük sancılı-sevgiye seni öldürürüm deyivererek kendisini aşacaktır. Bu arada Andrey'in başta söylediğim gibi daha tırışkadan karşı koyuşu var, napıyosun sen gibi? Ve final. Asude bir doğanın içerisinde harmanlanmış şiirsellik ve coşkun duygu fırtınası. Adada kahrolası o kuleden bir tane var. İvan koşar koşar koşar ve kuleye tırmanır, Baba da (dedim ya feraseti olan bir adam)peşinden? İvan kulededir artık, ?atlanılması gereken yer? de. Ve ölüme yakındır İvan değil artık Vanyadır O. (Vanya çocuğun kutsanmış ismi ) Bu yazıyı okuyup filmi önceden izlemeyenlere lafım; bu kareden itibaren beş- on dakika daha var. Mutlaka izleyin bu filmi. Son söz: Ceset artık canı taşımasa da ruhu bir süre daha üstündedir onun. İzleyin görü

filimn her karesi adeta kartpostal.izlerken sinema duygusunu sonuna kadar hissettiriyo ve enteresan sonuyla(biz anlayamadık) bir başyapıt.özellikle göerselliği sevenler, bu film bildiğiniz herşeyi değiştirebilir