Napoléon eleştirileri

SİNEMA TEKNİĞİNİN ZİRVESİNDE
Abel Gance'ın bu 4 saatlik epiği bizlere Napoleon Bonaparte'ın ilk gençlik yıllarını ve askeri kariyerinin zirvesine giden yolu anlatıyor.
Abel Gance film boyunca tüm sinema tekniklerini bir deneme tahtasının karşısına geçmişçesine deniyor. Siyah-Beyaz sinemanın sınırlarını sonuna kadar zorluyor. Her farklı sahne için farklı renkler kullanma cesaretini gösteriyor. Normal şartlarda izleyicisini filme yabancılaştırabilecek bir hamle yapmasına rağmen bu hareketi bu uzun filmi daha kolay izlenebilir hale getiriyor.
Bindirme efektleri, hızlı kesmeler, ekran bölmeler(bazen konuyla ilgili daha çok ayrıntı vermek, bazen de aynı sahneyi birbirine yakın üç açıdan çekerek-benzer yöntem günümüzde de kullanılıyor- tek ekranda birleştirerek yansıtma) birbiri ardına geliyor. Belki de filmin en güzel anlarından biri Napoleon'un fırtınalı denizdeki mücadelesi ile meclisteki kavgaların paralel kurgusu ise bir sinema dersi niteliğinde. Aynı sahnede Napoleon'un Fransız Bayrağını yelken yaparak fırtınayı atlatması ise sinemada sembol kullanımının doruklarından biri.
Yönetmen hikayeyi hem Napoleon'un insani özelliklerine, hem de kariyerinin başarılı dönemlerine getiriyor. Belki de filmdeki en olumsuz hareketi de burada yapıyor. Çünkü film boyunca Napoleon'un en olumlu yanlarını, en hatasız anlarını izliyoruz, yanlış veya hatalı diyebileceğimiz tek davranış barındırmıyor film. İster istemez bu da inandırıcılığa zarar veriyor. Gerçi sonuç olarak bu bir Fransız filmi ve o da ülkesi için bir kahraman, herkes kendi reisi için böyle bir yaklaşımda bulunabilir. Sonuç olarak hakkını izleyen verecektir.
Sonuç olarak uzun süresinden korkmadan başına oturulabilecek ve ben sinemayla ilgiliyim diyen birinin ise mutlaka izlemesi gereken bir film.
İyi seyirler.