Köpek

Kesişen hayatlar öykülerine yeni bir örnek Köpek. İsviçre’de yaşayan yönetmen Esen Işık, İstanbul’da üç kaybetmiş insan hikayesine çeviriyor kamerasını. Mendil satarak hayatını kazanan Cemo, sevdiği erkek tarafından terk edilen trans Ebru ve sevdiği adamdan koparılıp görücü usulüyle evlendirildikten sonra büyük şehre gelmiş olan Hayat… Bu üç karakterin ortak noktası, sevdikleri insandan uzak kalmaları, kavuşamamaları… Ve tek bir gün içinde, üçü de hayatlarını darmadağın edecek bir sona doğru sürükleniyorlar.

Gerçeklik duygusunun peşinde bir film Köpek. Ancak hikayelerini yaratıcı şekilde açmakta yetkin olamıyor; ezbere bildiğimiz klişelerin tekrarına düşüyor. Bir iki mekânsal teğet geçmenin dışında öykülerini de tam anlamıyla kesiştiremiyor, iç içe geçiremiyor. Hepsinin o günü bir tür kader birliği içinde tamamlaması uğruna öykülerinin gerçekçi dizgisinden de ödün veriyor.

Esen Işık’ın en kayda değer başarısı, başta çocuk oyuncular olmak üzere, oyuncu yönetiminde. Yan karakterlerde rolüne oturmamış bazı yüzler de var ama özellikle Cemo ve Ebru’nun doğal, sahici ve sevilesi performanslar vererek filmi sırtlarında taşıdıklarını kabul etmek gerek. Keşke bu performanslara eş değer olacak seviyede yaratıcı, seyirciyi ters köşeye yatıracak, görsel malzemesi zengin ve çatışmaları daha sağlam, daha taze bir metinle yola çıkılsaymış…

Ali Ercivan