Yıkım Bebekleri - Destruction Babies

Sinema sanatına bakarken yapılabilecek en büyük hatalardan biri, istismar sinemasına ve b-tipi filmlere sanatsal birikimden ve incelikten yoksun, ucuz ve zevsizlik ürünü ticari filmler damgasını vurmaktır. Batıda Jean Rollin, Jesus Franco, uzakdoğu sinemasında ise Koji Wakamatsu gibi sayısız yönetmenin ucuz filmleri sanatsal ve hatta zaman zaman sanatın sınırlarını zorlayan güzelliklerle doludur.

Destruction Babies de görünüşte Japon işi bir 'istismar filmi'. Kavga gürültüyle başlıyor ve öyle de devam ediyor. Daha ilk sahnede garip bir kavga ve hemen ardından noise türüne yakın çiğ bir rock müzik karşılıyor izleyicileri. Genç bir adam küçük kentini terk eder ve büyük kente doğru bir yürüyüşe başlar. Ayhan Geçgin'in Uzun Yürüyüş kitabının kahramanı gibi bütünüyle, en saf haliyle amaçsızdır. Sadece kavga ister. 'Önümüze gelene bir tekme oyunu gibi, karşısına çıkana sallar yumruğu. Ağzı burnu patlar ama başına gelenleri sorun etmez. Peşinde kaykaylı kardeşi, yanında ise genç adamın enerjisini kadın düşmanı senaryolarına alet etmek isteyen bir çatlak vardır. Derken  olaylara bir kaçırma da eklenir. Taira sokaklarda, avm'lerde amaçsızca, zevk için kavga eder. Çevresinde her zaman olayları izleyen ve kameraya kaydeden 'turistler vardır.' İleride kült olacak bu garip film, amaçsız kavgaları ve onu izleyen telefonlarıyla bir istismar sineması örneğinden çok çağdaş sanat videosu gibi. 

Serdar Kökçeoğlu