Baba: en yeniler yorumlar

Beklentiyi aşırı yüksek tutmadan izlerseniz fazla hayal kırıklığına uğramazsınız. Bir çeşit mafya filmi işte. Ayrıca yavaş yavaş ilerliyor. Sırf bir çok insan tarafından başyapıt olarak değerlendirildiği için izledim. Bunca insan beğeniyorsa vardır bir sebebi. Belki sorun bendedir. Tam anlamamış olabilirim filmi. Bakalım diğer serilerde ne bekliyor beni.

Dizi ilk sezon güzeldi ama ikinci sezon tam bi ahlak bozukluğu aile dizisi olmaktan çıktı daha izlemiyoruz...

Öncelikle izlediğim en iyi mafya filmlerinden biri. Ama insanların neden tarihin en iyi filmi falan dediklerini anlamıyorum. Gereksiz uzatılmış, öbür mafya filmlerinden çok bir farkı olmayan ve bana göre sadece karakterleri ve müzikleriyle öne çıkan bir yapım. Yani inanılmaz bir sahne, inanılmaz bir oyunculuk, inanılmaz bir son ya da inanılmaz bir sinematografi göremedim ben. Kısaca mafya filmlerini sevenler izleyebilir. Nokta

Dünyada herşeyin bir kusuru vardır. Ama sanırım bu filmin yok. Başka da bir şey söylemiyorum. Kesinlikle izleyin.

Güzel filim tavsiye ederim hepinize şimdi yok böyle filimler bubkadar yorum neyine yetmiyor amına koduğum

Gayet güzel, bozmadan devam. Toplumda aile kavramını bir hayli ihtiyaç var. Dokunuşlar güzel dizide. Haluk Bilginer in olduğu bir çalışmaya kötü demek kötülüktür zaten. Başarılar.

Godfather, karanlık ve gerçekçi atmosferiyle teknik açıdan ders niteliğinde bir film. Filmin görüntü yönetmeni Gordon Willis gölgeleri ve kontrastı öyle bir kullanmışki izlerken işte film bu diyorsunuz. Bir yandan karanlık ve güzel atmosferi izlerken bir yandan da olay örgüsünü izliyorsunuz. Bazı insanlar filmi izlerken ilk sahnelerde sıkılmış olabilir ama ben sıkılmadım çünkü mafya teması daha önceden de sevdiğim bir temaydı. Film, Carlone ailesi ve Virgül Solozzo'nun uyuşuturucu işi yüzünden yaşadığı anlaşmazlığı anlatıyor. Don Carleone ''uyuştucu'' pis iş diyerek kibarca teklifi reddediyor ama buna pek de memnun olmayan Solozzo, bizzat Carleoneye bir suikast düzenleyerek işlerin kızışmasına neden oluyor. Filmin can alıcı noktasıda burası. Normalde ailedeki işlerle pek alakası olmayan Micheal'ın karakterisiktik değişimini izliyoruz. Michel, önce babasının intikamını almak için Solozzo'yu öldürüyor sonrada aile işlerinin başına geçiyor. Sanki aile işlerini uzaktan izleyen o masum çocuk gitmiş yerine sakin ama soğuk bir katil gelmiş. Micheal, aslında kardeşi Sonny'nin tam tersi. Sonny öfkesini kontrol edemeyen, mantıksız hareket eden biriyken Micheal ise mantıklı ve bir o kadar sakin. ''Godfather'' ne kadar bir suç filmi olsada aslında baba ve oğul ilişkisinden hareket eden bir film. Buna verilebilecek için en güzel örnek Don Vito ile Micheal'ın baş başa kaldığı sahne. Bu sahnede Carleone hep hayatı boyunca ailesi için çalıştığını, çalışmaktan da utanmayacağını ama bugüne kadar ailenin başına geçmesi için Micheal'ı düşünmediğini söylüyor. Benim için oldukça iyi bir filmdi ama herkese hitap etmeyebilir bunu anlayabilirim. Bu filmde asıl odaklanmanız gereken nokta mafya hayatı değil, ailenizden başkasına güvenemiyeceginiz ve onlardan başka hiç kimseniz olmadığıdır. Yoksa kim neden ailesini bir suç örgütüne çevirsin ki? Filmde de görüyoruz ki babaya oğulları dışında neredeyse herkes ihanet etmiş.(Virgül Solozzo, Tattaglia ailesi, Carlo, Tessio) Ailenizden başka kimseye güvenemezsiniz derken bunu kastediyordum. Son olarak Godfather'ı sevmeyip ondan hayatı boyunca nefret eden kesme bir mesajım var: Godfather'ı bir mafya filmi olarak değil, baba ve oğul filmi olarak izleyin çünkü siz ancak o zaman bu filmi sevebilirsiniz. İsterseniz mafya temasından haz alın isterseniz de nefret edin. Okuduğunuz için Teşekkürler.

Dizi süper zenginliğin para ile olmadığımı asıl zenginliğin aile olduğunu vurguluyor diğer diziler zenginliği özendirirken babam dizisi özenilecek hayat olmadığını vurguluyor burası güzel ancak dizideki fon müziklerin gerginliği izleyicileri de geriyor her dizi sonrası eşimde stres ve baş ağrısı asabiyeti artıyor çok beğenmemize rağmen bu durum bizi rahatsız ediyor

Beğendim Haluk abinin performans ı süper abi.
Dizinin 2 bölümü heyecanla bekliyorum inşallah. Başarılar

Baba filmininin sinema tarihinde ne kadar önemli bir yapıt olduğunu bilerek izlememe rağmen, çok üstün ve başyapıt beklememe karşın bu beklentilerimin çok üzerinde çığır açıcı bir film serisi ortaya çıkmış. Film aslında bir sosyokültürün eserinin ortaya çıkardığı bir film ; şöyle ki Amerika kurulduğu zaman giden İtalyanlar'ın Sİcilya adasındaki mafya kültürünü nasıl sürdürdüğünü ortaya koyması bakımından olağanüstü bir film.Yani aslında bir kültürün Amerika'da uyumlu ve adapte olmasını orada yaşamını sürdürmesini dile getiren bir film. Sicilya Adası dediğimiz zaman o yüzden mafya ve Baba filmi aklınmıza mıh gibi kazınmıştır. Bu mafya filmi bizdeki gibi tek yönlü kötü adamları konu olan bir mafya değil. Bu mafyanın ahlaki ve etik kuralları olan, mantığını konuşturan, öldürmek için öldürmeyen; sadece kendine zarar veren veya ricasını yerine getirmeyince ceza kesen bir yapıda olduğunu anlatıyor. Carleone ailesinin de sıradan yaşayan ve aile kültürünü yaşatan yemek yeme, düğün, dans etme sahnelerini bolca görüyoruz ki aslında günün rutinini, sıradan insan geleneklerini yaşatan ve uygulayan mütevazı bir görünümü olmasını sağlıyor. Üst zümre bir mafya değil de güç ve dostlarının işini kolaylaştıran ve güç ağı gören bir yapısını anlatıyor. Filmin görüntü çekimlerinde turuncu renk ağırlıkta kullanılmış, meşhur Vito Carleone'nin yaralanma sahnesinde portakalları yere düşmesi, büyük oğlu Carleone'nin geçiş noktasında pusuya düşürülmesi orada portakal suyu reklamı, baba konseylerinde masada portakal olması hep birbirleriyle bağlantılı olarak görüntüsel ve çekim vurgusu olarak düşünülmüş.Bazılarına göre de ölümü çağrıştıran bir metafor. Soundtrack zaten gelmiş geçmiş en iyi film müziklerinden, filmin bile zaman zaman önüne geçecek kalitede bir müzik.Filmdeki ölüm teknikleri iple boğma, ucu kesilmiş çifte, suikast teknikleri kullanılan tekniklerin uyarlaması.Mario Puzo'nun kitabında uyarlama, yanılmıyorsam filmin senaristliği de kenidisi yapmıştır. Kitabı resmen resmederek sinema sahnesinde buluşturan kişi olması bakımından yönetmenin üstündedir bana göre. Baba filminde birçok duyguyu doruklarda yaşıyorsunuz, insanın doğasını yansıtıyor çok yönlüdür. Acımasızlık, sadakat, sevgi, ihtiras, umut... Vito Carleone rolünde oynayan Marlon Brando'ya ceket iliklenir. O nasıl bir duruş,karizma, konuşma üslubu, replikler, mimikler... Al Pacino filmin jokeri olacağını belli eden mektepli bir subayken nasıl baba oluşunu bize ilmek ilmek yaşatan büyük oyunculuğunu sergilemiş. James Caan 'de Santino Corleone rolüyle mantık ve hesap olmadan kaba kuvvetle baba olunmayacağını gösteren bir oyunculuk sergilemesi bakımından göze çarpıyorlar. İlk film için sayfalarca yorum yazılabilir ama şimdilik bu kadar olsun.

spoiler: The Godfather: şüphesiz sinema tarihinin en kült filmlerinden birisi, belki de en kültü; Mario Puzo ve F. F. Coppola tarafından ortaya çıkartılan bir drama/suç filmi. Peki gerçekten Godfather bu unvanları hak ediyor mu? Bu konuda soru işaretlerim var: Öncelikle filmin drama yönünü ele almak isterim. Benim için bir dramanın olmazsa olmazı karakter derinliğidir. O "vurucu sahne" geldiğinde sahnedeki karakterin duygularını hissedebilmek için öncesinde o karakter ile özdeşleşebilmemiz, o karakteri iyice tanıyıp benimsememiz gerekir. Peki film, bunu başarabiliyor mu? Vito ile, Sonny ile, Michael veya son sahnede Michael'a dair hayal kırıklığı yaşayan Kay ile yeteri kadar tanışıyor muyuz? Hayır. Las Vegas veya İtalya gibi gereksiz (?) sahneler yerine bu saydığım karakterlerin geçmişlerinden veya -daha derin şekilde- ilişkilerinden bahsedilse film, drama açısından daha etkili olurdu benim adıma. Örneğin Vito ve Sonny ilişkisine dair 3-5 sahne izlesek Vito'nun morgda Sonny'nin cesedini gördüğü sahne çok daha vurucu olmaz mıydı? Halbuki biz bu sahneye kadar Vito ve Sonny ilişkisine dair elle tutulur bir şey görmemiştik. Michael'ın düzgün Amerikan'dan Sicilya mafyasına geçişi ve daha birçok vurucu konu, hikayenin parça parça olmasından dolayı üstünkörü geçilmiş gibime geldi. Filmin en sevdiğim iki yönü sinematografisinin (yönetmenin) başarısı ve İtalyan-Amerikan / İtalyan kültürünü güzel bir şekilde göz önüne sermesiydi. Vaftiz sahnesi oldukça vurucuydu mesela. Bir de ufak not olarak Sonny'nin vurulma sahnesini beğenmedim. Hastane sahnesi, vaftiz sahnesi ve sonlara doğru Vito'nun emekliliğiyle birlikte oğlu Michael'a tahtı bırakma süreciyse beğendiğim sahneler oldu. Michael'ın "Türk"ü ve polis kaptanını vurma sahnesi bir tık uzatılsaydı o da güzel bir sahneydi ama tadı damağımda kaldı. Film bittikten sonra geçen 3 saate rağmen sanki bir filmin 1/3'ünü izlemişim gibi hissettim. İlerleyen filmlerle ağzımda güzel bir tat bırakacağını düşünsem de "Dünyanın en iyi filmi" unvanını hak ettiğini maalesef düşünmüyorum.

Film bu kadar uzun olmasa 5 bile verirdim sıkmıyor fakat öyle geciyim de babayı izleyeyim diyemiyorsunuz resmen filme başladığımda gündüzdü bittiğinde aksam yemeğini yedim:)

Simdiye kadarki en iyi film.
Bir şaheser, söylenecek çok şey yok.
Mutlak klasik kesinlikle.
Daha fazlası mümkün değil.

Türk izliyecisi için biraz fazla uzak bı film filmde duygular tam geçmiyor fazla tiyatral fakat bi Amerika li için efsane olabilir

Güzel film ama o kadar da iyi değildi ama tarihi bir yapı ve saygı duyuyorum bence izlenmesi gereken bi filmama önceden belirteyim
1.film aksiyon,heyecan hissettirmiyor
2.film de roller çok iyi oynanmış
3.filmi izleyin