Sarmaşık

“Sarmaşık”, karmaşık olma ihtimali yüksek bir öyküyü, resmen nakış nakış işleyen ve eline yüzüne bulaştırmadan, üstüne kata kata ilerleyen, ancak finaline gemici düğümü atmayı, ne yazık ki, tam beceremeyen bir güzel seyirlik, özetle. Bu özgün ve düzgün işçilik, sadece İstanbul, Ankara ve İzmir’de gösterime giriyor, memleketin diğer kentlerinin, harbiden suçu nedir? Film, İngiliz şair, eleştirmen ve filozof Samuel Taylor Coleridge’in 1798 yılında yayımlanan Yaşlı Gemici adlı kitabından alınan bir şiirle başlıyor; “Direkler eğik, burnumuz batmış suya / İnsan düşmanının sillesinden kaçar ya / Soluğunu ensesinde duya duya / Ve koşar başını hiç kaldırmadan / Gemi öyle koştu, rüzgâr öyle coştu / Kaçtık güneye hiç durmadan…” Evet, yönetmen Tolga Karaçelik, ‘Gişe Memuru’ndan sonra bu kez gemicilerin dünyasına el atmış, hepimizi, uğursuz bir deniz yolculuğuna çıkartmış. Erkek dünyası, egemen rüya