Yakın dönem sinemamızda özellikle genç yönetmenlerde toplumsal sorunları ciddi biçimde dert etme hali gözleniyor. Senin filmin Yağmurlarda Yıkansam da ülkemizin gitgide büyüyen yarası kadın cinayetleri ve bu cinayetlerin insanlar üzerinde yarattığı yıkımı beyazperdeye taşıyor. İlk filminde neden bu noktadan başladın?
Gülten Taranç: Bu soru bugünlerde en çok duyduğum sorulardan biri... Türkiye’de insan olmak insan kalabilmek zorken kadın olmak daha da zor. Yönetmenler filmlerinde izleyiciye bir bakış açısı sunarlar, ilk kısa filmimden itibaren dünyaya kadın gözüyle baktım. Bunu da zorlayarak yapmadım, zaten Türkiye’de eleştirdiğim, dert edindiğim olaylar kadınlıkla ilgili, kadın olmak ile ilgiliydi... Cam bir fanusta yaşamadıysanız, aileniz ne kadar iyi olursa olsun, dışarıda ve çevrede olanlardan etkilenebiliyorsunuz. Bende başıma gelenlerden ve insanların yaşadıklarından etkileniyorum. Birçok geç arkadaşım etkilendiği yönetmenleri sayıyor ama ben yaşadığım toplumdan etkileniyorum.... Sinema eğer kimliğinizse, ben “kadınım” ve film çeken bir yönetmen kadın değil, kadın filmi çeken “kadın yönetmenim” bu bir tercihtir diye düşünüyorum.
