Yerdeniz Öyküleri

Hiç Olmadı filminin eleştiri yazısında çok etkilendiğimiz fantastik romanlarla özel bir ilişki kurduğumuzdan bahsetmiştim. Zamanla bu romanların geçtiği dünyaya sadece gözlerimizi kapatarak ulaşmanın yetersizleştiğinden, fiziksel olarak o fantastik dünyanın içinde bulunma isteğinin bizi sardığından söz etmiştim... Aslında bu sözleri söylerken aklımda hep "Yerdeniz" vardı; bir kere havasını koklamak, Ged'in evinde balık çorbası içmek, yelkenlerini büyüyle dolduran deniz insanlarıyla yolculuk yapmak için dünyaları verebileceğim bir yer. Bu nedenle de Ursula K. Le Guin'in beş kitaplık "Yerdeniz" hikayesinin filme çekildiğini duyunca çok heyecanlandım. Filmin animasyon olması beni daha da heyecanlandırıyordu. Çünkü animasyonda çizgisel olmayan dünyanın kısıtlayıcı etkilerini görmek mümkün değildi. Birkaç sene önce Yerdeniz'i konu alan bir televizyon dizisinin ilk sezonunu izlemiştim. Dizi öy