Yük

Geçtiğimiz yıllarda benim için en acıklı hadise, bir zamanların büyük sinemacılarının muhteşem geri dönüşlerinin büyük bir gürültüyle yıkılan binalar gibi faciaya dönüşmüş olmasıdır sanırım. Ay Büyürken Uyuyamam ile Şerif Gören, Umut Üzümleri ile Tunç Okan ...Galiba sinema yapmak bisiklete binmek gibi bir şey değil, “yıllar geçse de unutulmuyor” derler ya hani… Yapanın ve izleyenin yıllar içindeki değişimini görmezden gelmek kötü sonuçlanıyor.Altın Koza’da izlediğim Yük, yukarıda saydıklarım arasında festival gösterimine en uygun filmdi. Minimal bir sinema anlayışına sahip, olabildiğince durağan, karakterler hakkında filmi izleyerek değil, festival kataloğunu okuyarak daha fazla şey öğrenebildiğiniz, ilginç bir deneme. Yanlış anlaşılmasın, film olma haliyle değil bu ilginçlik.Yük bize cinayet işleyen, sonra bunu yaşı küçük kardeşinin üzerine atıp kaçan Cemal’in (Nadir Sarıbacak) ve öldür