Aşk ve Savaş

Emir Kusturica'nın filmlerinin efektsiz, olabildiğince doğal, fantastik filmlerden olduğunu düşünüyorum, öyle ki yıllar yıllar önce yönetmenlerin ve ekiplerin kendi el yordamlarıyla yaptıkları kadar sahici, ironik ve bir o kadar da fantastik. Hatta yıllar önce Kusturica filmleriyle tanıştığımda çocukluğumu onun filmlerine benzetmiş, çocukluğumda hayvanlarla, doğa ve bitkilerle giriştiğim hayat oyunununda tıpkı onun filmlerinin tadını bulmuştum. Kusturica'nın on yıl aradan sonra çektiği Aşk ve Savaş o kadar güzel başlıyor ki... Sanki savaşın uğramadığı, kötü insanların silinip gittiği bir masal diyarındayız. Aynada kendine bakmaktan kafayı yemiş tavuktan, süt içmekten hoşlanan yılana kadar her şey aslında arka plana bakınca hayatın ve savaşın içinde yer buluyor kendisine. Hikaye o kadar bildik ki.. Üçlü bir aşk hikayesi. Sütçü ve gizemli İtalyan kadın arasında gayet masumane ve fantastik